η επιστροφή

Photo by RoseKate


Πάει καιρός από την τελευταία φορά που κάθησα να γράψω. Όχι επειδή δεν είχα κάτι να πω - κάθε άλλο! Έχω πολλά να σου διηγηθώ... για μέρες και για νύχτες αξημέρωτες, για στεριές και θάλασσες, για ταξίδια ποτισμένα ξάστερους ουρανούς, για διαδρομές ριψοκίνδυνες πάνω σε 2 ρόδες και γι αγκαλιές ασφαλείας. Όμως προτιμώ να τα κρατήσω μόνο για μένα, έτσι απλά γιατί... κι εγώ δεν ξέρω. Δεν νιώθω πια την ανάγκη να τα βγάλω προς τα έξω. Ίσως να φταίει που αυτό το καλοκαίρι το μοιράστηκα με κάποιον και τις εικόνες αυτές που γέμισαν τα μάτια και την καρδιά μου δεν θέλω να τις σκορπίσω. Ας μείνουν μόνο για δυο. Αρκετά κομματιάστηκα έναν ολόκληρο χειμώνα. Τώρα τα θέλω όλα δικά μου, κρατημένα μέσα μου σαν πολύτιμα μυστικά. Κάθε που εκείνος φεύγει για λίγο, ανοίγω το κουτάκι με τις στιγμές μας και κρυφοκοιτώ. Είναι όλα εκεί και με περιμένουν. Χαμογελάω κι είναι αρκετό. Επιτέλους!