Ένας χρόνος Curiosity

Photo by miss_pupik

Τελικά δεν ξέρω κατά πόσο η περιέργεια σκότωσε την εφτάψυχη γάτα, πάντως σίγουρα την κούρασε. Πάει ένας χρόνος ακριβώς από τότε που ξεκίνησε αυτό το blog εντελώς πειραματικά, μετά από παρότρυνση ενός φίλου. Η αλήθεια είναι ότι το διασκέδασα πολύ. Ανακάλυψα ότι μπορώ να γράφω και να εκφράζω συναισθήματα, αν και πολλές φορές -ποιητική αδεία- το παράκανα λίγο. Διαπίστωσα ότι μέσω blogs μπορείς να γνωρίσεις κόσμο και μάλιστα αξιόλογα άτομα, με κάποια από τα οποία θα ήθελες να κρατήσεις επαφή ή ακόμα και ν’ αναπτύξεις δεσμούς φιλίας. Το blog αυτό μου έκανε παρέα σε στιγμές μοναξιάς και με βοήθησε να κλείσω τις πληγές μου. Κατά κάποιο τρόπο του οφείλω ευγνωμοσύνη και μου είναι πολύτιμο. Δεν ξέρω αν θέλω να το συνεχίσω, το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν υπάρχει πλέον χρόνος, ίσως ούτε και διάθεση.

Πέρσι τέτοιον καιρό ξεκίνησα γράφοντας το πρώτο μου post (το οποίο έμελε να αυτοκαταστραφεί) αναφερόμενη στο τότε καινούριο μου σχολείο. Ξεκίνησα με ενθουσιασμό και υπέρμετρο ζήλο την περασμένη σχολική χρονιά, για να καταλήξω δυστυχώς σε μιζέρια, απογοήτευση και απαισιοδοξία. Γιατί το συγκεκριμένο σχολικό περιβάλλον ήταν σάπιο. Αντί να με γεμίζει χαρά και να μου δίνει δύναμη και κουράγιο να συνεχίσω, με αποδυνάμωνε συνεχώς και με αποθάρρυνε κάθε μέρα που περνούσε. Ευτυχώς ο καιρός περνάει γρήγορα κι έτσι ο φετινός Σεπτέμβριος με βρήκε σε νέο σχολείο, με νέο κόσμο, ανανεωμένη και με πολύ καλή διάθεση. Ελπίζω σε μια νέα αρχή κι εύχομαι σε μαθητές κι εκπαιδευτικούς καλή σχολική χρονιά. Ίσως να τα ξαναπούμε, ίσως όχι. Ο καιρός θα δείξει. Εξάλλου εμείς οι γάτες αλλάζουμε πολύ συχνά διάθεση.

;-)