ένα μετά το τέλος
Κοιμάμαι χωρίς να φοβάμαι γιατί ξέρω πως θα ξυπνήσω και θα είσαι εκεί, μαγειρεύω και βάζω μέσα όλη μου την αγάπη, μια μέρα μέσα μου θα φυτρώσει ένας σπόρος, θα ξυπνήσουμε και θα ‘μαστε τρεις ή μάλλον πέντε, φτιάχνω limoncelo, φτιάχνεις μελιτζανοσαλάτα με σκόρδο, ένα μακρινό πρωί θα τινάξω τα μαλλιά μου και μέσα από τις μπούκλες θα πηδήξει η αγάπη μας, δυνατή κι ανταριασμένη και ίσως λίγο γερασμένη, σαν τα γερόντια στο παγκάκι του πάρκου που τρώνε πασατέμπο και ταΐζουν ψιχουλάκια τα πουλιά, θα μου κρατάς το χέρι στα σκαλιά και θα σου φέρνω το πιάτο στο τραπέζι, θα σε λούζω και θα μου τρίβεις τις πατούσες, θα κοιτάμε παλιές φωτογραφίες, οι δυο μας να κόβουμε την τούρτα και να μου δίνεις το δάχτυλο να γλύψω, αγάπη μου, αυτό που άλλοι λεν’ ρουτίνα, εγώ το λέω πια λιμάνι.
20 σχόλια:
Όποιοι αυτό το λεν ρουτίνα δεν το γνώρισαν ποτέ. Δεν ξέρω αν είναι λιμάνι, για μένα είναι ελευθερία και ουσία. Γιατί αν η ουσία όλη δεν είναι αυτό που περιγράφεις σε 15 σειρές, τότε ποια είναι;
Χαίρομαι πάρα πολύ που νιώθεις έτσι nosy μου. Εύχομαι ως το καλοκαίρι να δω τον σπόρο να μεγαλώνει:-)
Φιλιά
που εισαι ωραιοτατη;
have a wonderfullllll week!
And a poem by Blogger “thalassa”
Demetrios the Traveller
speak to me memory the language of seagulls
behind the hills behind the sweating sight
beds of sand tatooed by sudden wind
curved and open crevices particles of the skin of earth
with snake linear language
where the path into the cliff blue turns white foaming
air seeped through the stones ethereal as moans of this dry land
disconnected lay dormant following the wind of others
elevated lyrical images
of islands in high sea half to light half to gray _darkness
strains of memories
wave rolling wave to become equal in motion... in distance
into my mind to capture the essence
aqua choreography
the barren chest of isles producing depth not seen
by my sweeping cantos of self unity
sounds magical lured by the cardiac tunes
murmuring the language of skin and love songs
speak to me
speak to me memory,
the language of seagulls
ωραίο το λιμανάκι σου..
μακάρι κάποια μέρα όλοι να αράξουμε σε ένα τέτοιο..
πέμπτη πρωί θα μαι εκεί!
Πού είσαι Νosy;
Εξαφανίστηκες κι απ το σπέης;
Χουχουλιάζεις και περνάς καλά στη ζεστή φωλιά σου;
xxx,
hx
ερωτεύτηκααααααα
πάει την έκανα λαχείο
ερωτεύτηκααααα
τρεις οχτώ σαρανταδυό...
Σ;-)))))))
δεν ξέρω για τα αισθήματα,μάλλον είναι αληθινά όμως ο τρόπος που τα εκφέρεις δεν είναι δικός σου και μάλιστα είμαι σίγουρος ότι έχω καταλάβει κ απο πού επηρρεάστηκες
κάνε κάτι γνήσιο δικό σου,η απομίμηση είναι πάντα πιο φτηνή απ' το αυθεντικό
καλη τύχη
Santiago, αυτό το blog το έχω εδώ και 3 χρόνια κι ότι έχω γράψει μόνο απομίμηση δεν είναι. Αν το διάβαζες όλο από τη αρχή, ίσως να μην σχολίαζες καθόλου. Όλα (μα όλα όμως!) είναι κατάθεση ψυχής. Γι αυτό μη μου μιλάς γι απομιμήσεις, σε παρακαλώ, ούτε για φτήνιες. Στα αισθήματα δεν κάνουμε εκπτώσεις.
Κι έτσι από περιέργεια, δε μας λες κι από που επηρρεάστηκα; Γιατί δεν έχω ιδέα...
:-)
nosyparker το μεγαλύτερο έγκλημα που μπορείς να κανεις είναι να αμφιβάλλεις για τα αισθήματα κάποιου, ιδίως όταν ισχύουν
είναι το ίδιο τραγικο σα να στέλνεις αθώους στη φυλακή
για αυτό σου γράφω στην αρχή ότι δεν αμφιβάλλω για τα αισθήματα που βγάζει αυτή η ανάρτηση,δεν ασχολούμαι με την αυθεντικότητά τους,κανείς δεν έχει το δικαίωμα να έχει αποψη για τον έρωτά σου παρά μονο εσύ
τα αλλα περι απομιμησης εχουν να κανουν με το λογο και την αισθητικη που χρησιμοποιεις για να τα εκφρασεις
κι αυτό επειδή με ρώτησες
υπάρχει κι ένα αλλο μπλογκ της abouaneta που γράφει έτσι, έχει τέτοια αισθητική στις φωτογραφίες και στα χρωματα και το γράψιμό της είναι τέτοιο καμμένο απο παλια.
στο λέω επειδή εκείνο το μπλοκ το χω διαβασει σχεδον ολο και με μια ματια που έριξα στο δικο σου είδα
πολλα πραματα που πανε να μου το θυμισουν
δεν ξερω τα μπλογκ τα βλεπω ως εργα τεχνης κ αμα κατι δε μα ρεσει το λεω,αλλιως να μην αφηνατε να σχολιαζουμε 'η να διαλεγατε ποιοι θελετε να σχολιαζουνε
Santiago, την Μαρία Αντουανέττα τη γνωρίζω προσωπικά και τη διαβάζω καιρό τώρα. Σαφώς όταν διαβάζουμε κάτι που μας αρέσει, επηρρεαζόμαστε. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι αντιγράφουμε. Αν εννοείς ότι έχω κλέψει κάτι από την αισθητική της, νόμιζω πως έχεις λάθος, εκτός αν κολάς στο μαύρο του φόντου, (που το είχα από την αρχή) ή τη χρήση χρωματιστής γραμματοσειράς. Αυτό δεν θα το αρνηθώ, εκεί το είδα πρώτη φορά και μου άρεσε. Όμως την αισθητική ενός blog δεν την φτιάχνουν μόνο τα χρώματα. Τη φτιάχνουν όσα γράφει κανείς. Και με την Αντουανέττα δεν έχουμε τίποτα κοινό στον τρόπο γραφής, γιατί πολύ απλά ως προσωπικότητες είμαστε εντελώς διαφορετικές.
Τώρα αν εσένα αυτά τα 2 blog σου φαίνονται παρόμοια, μάλλον θα πρέπει να διαβάσεις πιο προσεκτικά. Τέλος πάντων, δεκτή η κριτική σου. Εσύ μπορείς να γράφεις ό,τι θέλεις κι εγώ μπορώ να διατηρώ το δικαίωμα του να διαφωνώ. Λίγο με νοιάζει. Το blog αυτό είναι ανενεργό εδώ κι ένα χρόνο. Η ζωή είναι αλλού.
BTW, πολύ βολικό να έχεις prive το δικό σου, δε νομίζεις;
χε,καλα αν νομιζεις οτι σου τα εγραψα αυτα για τα χρωματιστα γράμματα κ το μαυρο φοντο τοτε θα πρεπει να παρω σβαρνα τα μπλογκς κ να αρχισω να επικολλαω το ιδιο σχολιο σε ολους! ακριβως επειδη την adouaneta την εχω ξεσκισει να τη διαβαζω καταλαβαινω κ τη διαφορα κ την ομοιότητα παρόλο που δεν την εχω γνωρίσει.
εσύ κ εγώ διαφωνουμε λοιπον, κανενα προβλημα, διαφωνώ σχεδον παντα με ολους! :-)
κ επειδη δυστυχώς στην πραξη δεν αντεχεις την αρνητική κριτική (ασχετως με το τι δηλωνεις) κ σου βγαινει η ντετεκτιβίστικη αντεπίθεση κ αναφερεσαι στο "βολικό" prive μπλογκ μου θα σου πω το εξης κ θα τελειωσω με τη θλιβερή μας κουβεντούλα
δε θεωρω καν τον εαυτο μου μπλογκερ
το μπλογκ μου είναι νεκρό από τις αρχές Ιουνιου.το εχω πριβε γιατι εκει εχουμε αναρτησει πραγματικες ιστοριες και φωτογραφίες απο τη σεξουαλική μας ζωή με την πρώην κοπέλα μου,τη αναφερόμενη ως Marie Claire,που δυστυχως εχει μηνες που με εχει αφήσει.δεν εχει να κανει με το δημοσιο ξεβρακωμα,την οψη των ερωτικων μας οργανων ή των σεξουαλικών βοηθηματων που χρησιμοποιούσαμε.κανεις απ τους δυο μας δεν ειχε προβλημα με αυτο. ετσι κ αλλιως παντα ειχαμε εντεχνως κρυμμένα τα πρόσωπά μας.
εχει να κανει μονο με την προστασία του υπεροχου πραγματος που ζησαμε τοτε.
δεν μπορουσα να το εχω ανοιχτο που λες κ ν αφηνω τον καθε μαλακα που νομιζει οτι τον ρωτησαμε να μας πει αν γραφουμε καλα κ πως να ζουμε κλπ κ να εισβαλει βλακωδως στον κοσμο μας λεγοντας τις κοινωνικοποιητικες παπαριες του.
γιατι οταν θα γραψω κ εκει πανω στο γραπτο θα αφησω κομματι της ψυχης μου,δε σηκώνωνω να μπει κανενας δηθεν artist κ ειδικός κ να μου πει βλακειες. απαιτω να το αντιμετωπισει το ιδιο σοβαρα με απλό ανθρώπινο συναίσθημα αν επιθυμεί.οχι ψευτικα κλαψ κ λυγμ στα θλιμμενα
ουτε lol κ omg στα χαρουμενα. κ τα δυο χρειαζεται το ιδιο υλικό για να φτιαχτουν. οταν σχολιαζω, σπανια δηλαδη, προσπαθω να λειτουργω ετσι
ειναι περιεργη φαση τα μπλογκς, νομιζω θα το χεις καταλαβει γιατι βλεπω οτι κινεισαι στη σφαιρα πολυ περισσοτερο καιρο απο εμενα.
ας πουμε εδω σ'αυτο το ερωτικο καλεσμα που γραφεις εχουν μπει μαζί με αλλους κανα δυο κ σου λενε τις παπαρες τους. εσυ καταθετεις σοβαροτατα οπως φαινεται την ψυχη σου,μιλας για ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΤΟΝ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΟΥ που ανυπομονεις να σπειρει πανω στο σωμα σου,μιλας για ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ (μακαρι να μπορουσα να το γραψω κ με μεγαλυτερα απο κεφαλαια) κι οι αλλοι απο κατω γραφουν ψου ψου κ χου χου χου κ νιαρ και στιχους Μηλιωκα.
θεμα δικο σου αν το ανεχεσαι,εγω δυστυχως δε θα μπορουσα!
παω για καφεινη! οντως η ζωη ειναι αλλου!τελεια που το γνωριζεις!
καλη σου συνεχεια και καλή ευτυχία!
Agapimeni mou nosy poso kairo eho na sou grapso erotiko poiima\pezo. Nomizo irthe o kairos na epanorthoso kai na sou ksanadeikso tin agapi mou:
Kai eno oi piges ton anthropon ehoun epoulothei, oi paralliles sinistoses ton zoon mas ksehinontai se ena figokentro kinigito aisthimaton, hromaton kai eikonon. Palies mou agapes, kainouria mou poulia (gkatsos copyright auto) pote epitelous tha sas gamiso?
καλη μου Γεωργια καθε τυχαρπαστος μπορει να αφηνει σχολια...και να γραφει οτι θελει
οταν αυτα που γραφει ειναι πραγματικα και δεν ανηκουν στα σχολια της συνομοταξιας των "attractive ή attraction whores", εχει το ιστολογιο του ανοιχτο και περιμενει απαντησεις....
εμεις που σε ξερουμε απο παλια μπορουμε να ειμαστε σιγουροι για τα αν εισαι αυθεντικη χειμαρωδης γευσιγνωστρια και αρκετα καλη φωτογραφος...
να ζεις και να αισθανεσε ομορφα και ασε τους γελοιους να γραφουν οτι τους καπνισει....
μην δικαιολογησε δεν χρειαζεται
σε οποιον αρεσουμε για τους αλλους δεν θα μπορεσουμε....
Τελικά με αφορμή τον Santiago, αυτό το blog ξαναζωντάνεψε και ξαραχνιάστηκε μετά από μήνες.
καφουρούτσε & Δημήτρη, το θέμα δεν είναι αν είμαι αυθεντική ή αν μιμούμαι τη γραφή κάποιου άλλου. Το θέμα είναι ότι μπορείτε εσείς κι όποιος άλλος θέλει να έρχεται και να λέει ένα γεια κι ας είναι και στίχοι του Μηλιώκα ή μια μαλακία και να γελάμε. Εμένα δε με χαλάνε σχόλια του τύπου LoL & OMG, ειδικά όταν προέρχονται από άτομα που γνωρίζω, αλλά ούτε κι από αγνώστους ακόμα, διαφορετικά θα είχα κλείσει τα σχόλια. Κι ας λένε κάποιοι ότι δεν αντέχω την κριτική. Έχω ακούσει πολύ χειρότερα στη ζωή μου κι άντεξα.
Το θέμα είναι ότι μέσα από αυτό το blog θεράπευσα τις όποιες πληγές μου και μάζεψα τα κομμάτια μου. Όλα τα υπόλοιπα τ' ακούω βερεσέ.
Φιλάκια σε όλους σας και να περνάτε συχνά πυκνά να μου ξεσκονίζετε. :-)
καλημέρα φάτσα :-)
Θα ‘θελα…
…ετούτες τις άγιες μέρες ευχές μόνο να μοιράζεστε. Ευχές για υγεία, ευτυχία και για κάθε τι μικρό που μεγάλους θα σας κάνει να αισθάνεστε, πλημμυρισμένους να σας βρει από την συνείδηση της ζωής που θα γεννηθεί και απ’ το θαύμα της που μόνο για τον καθένα μας θα γίνει απόδειξη ότι υπάρχουμε…
Καλές Γιορτές…
χρονια πολλα σε σενα και οχι μονο
να περνας καλα
να εχετε υγεια
να μαγειρευεις υπεροχα
να ταξιδεψετε σε ολο τον κοσμο
να εχετε επαγγελματικη ανελιξη
και τοσα χρηματα για να περνατε υπεροχα
καλη χρονια
Δημητρης
Καλή χρονιά με υγεία, χαρά και ό,τι επιθυμείς να το πάθεις!
Να σου πω και εγώ την παπαριά μου(κατά τον Σαντιάγκο) όιτ με αυτό το ποστ με γάμησες. Με γάμησες καλά όμως. Η λέξη καθημερινότητα μπορεί να μου αρέσει αλλά με φοβίζει κιόλας. Αυτόν τον φόβο ήρθες εσύ να τον κάνεις κείμενο. Ερωτικό κείμενο. Δεν μιλάω πάρα πολύ αλλά τέτοια απλά πράγματα να τα πιάνει και να τα κάνει κατάθεση ψυχής πλέον μόνο η Δημουλά το κάνει. Δεν ξέρω αν το έγραψες για την "τέχνη" ή απλά έκανες την κατάθεση ψυχής σου. Όπως και να έχει είναι ένα άνθος αυτό το ποστ. Έχω διαβάσει πολλά προηγούμενά σου. Ήσουν η δεύτερη που βρήκα να διαβάζω καθώς πρωτομπήκα πριν 1,5 περίπου χρόνο. Όμως αυτό εδώ είναι ανθός που δεν μπορώ να προσθέσω ούτε κόμμα.
Να είσαι καλά.
έλεος
πόση μιζέρια ακόμη στο ελληνικό web?
Δημοσίευση σχολίου