Curiosity Killed the Cat: θυμάμαι

θυμάμαι

Μάιος 2006

Να κοιμάμαι και να ξυπνώ με τη σκέψη σου. Και με τον ήχο από τα μηνύματά σου στο κινητό. Ντοπαρισμένη από έρωτα ως το μεδούλι. Να ΄ρθω να σε βρω σε μια άσχημη πόλη πιο βόρεια κι απ’ το Βορρά. Να μαλακώνει η ψυχή μου μόνο που κοιμόμαστε αγκαλιά. Και να φεύγω πιο ελαφριά απ’ ότι ήρθα. Ν' ακολουθεί ψύχρα κι ερημιά. Ένα καλοκαίρι που όμοιό του ποτέ να μην ξανάρθει. Μέσα παγωνιά. Κι ερωτηματικά, και τύψεις κι υποσχέσεις που ακόμα προσπαθώ να κρατήσω. Αυγουστιάτικο φεγγάρι να κολυμπά στα δάκρυα που μούλιαζαν το μαξιλάρι και στο χυμένο κρασί που κολούσε στο πάτωμα. Πανσέληνος που έλιωνα σε άλλες αγκαλιές μήπως και σε ξεχάσω. Και μουσικές που ξύναν τις πληγές πριν καν προλάβουν να στεγνώσουν. Σεπτέμβριος που ξαναγύρισες. Φτου κι απ’ την αρχή. Να ξαναγεννηθώ απ’ τις στάχτες μου. Με πΌνΩ.

Μάιος 2007

Ένα χρόνο μετά, άσπρο - μαύρο, σαν τη γάτα με το σκύλο, να 'μαστε ακόμα εδώ και να ξεσκίζουμε τις σάρκες μας. Να στάζω φαρμάκι. Λόγια που πικραίνουν εμένα πιο πολύ, δηλητήριο μιάμισης ώρας, να δω πόσο μπορεί ν’ αντέξει μια ψυχή. Να σε τιμωρώ για όσα μου ‘χεις κάνει. Να με θαυμάζω που σε τσαλαπάτησα, να με σιχαίνομαι μετά. Και τώρα που πάλι δε σ’ έχω, να θέλω να σε κρατήσω σφιχτά, να σου πω πόσο λυπάμαι και πόσο μου λ'ΥπΗς. Μέχρι την επόμενη φορά που θα ‘ρθεις/θα ‘ρθω... Κάθε γυρισμός, βαθειά μελαγχολία. Να ξέρεις πως δεν μπορώ τους αποχωρισμούς. Τα μάτια μου να καίνε, κόμπος το στομάχι, το κεφάλι μου βαρύ. Συγχώρα με που δε σε φίλησα. Κάθε που επιστρέφω, να υπόσχομαι πως δε θα ξανάρθω. Μα τον ίδιο δρόμο πάλι να παίρνω. Ρουφιάνα πόλη, γεμάτη αναμνήσεις, να μη σ' αντέχω πια. Αν δεν μπορούμε να κοιμόμαστε αγκαλιά, να φεύγω...

21 σχόλια:

ΠΥΓΜΑΛΙΩΝ είπε...: Ειλικρινα δεν ξερω αν πρεπει να σχολιασω οτιδηποτε σε μια τετοια καταθεση ψυχης! Παντως ξυπνησανε φαντασματα εξαιτιας της! Ας ειναι ομως...; 9:39 π.μ.
homelessMontresor είπε...: Τον τελευταίο καιρό δε μπορώ να σχολιάσω στα κείμενα σου. Είναι πάντα τόσο προσωπικά που νιώθω πως οτι κι αν πω θα είναι άσχετο!; 12:20 π.μ.
lo-li είπε...: Ναι ναι καλά ν αφήσω σχόλιο και να το σβήσεις μετά; πριτς!:-Ρ

Απλά ξέρεις τι γίνεται με τα κείμενα σου; Μπορεί να είναι καλά, κακά, φοβερά, τρομερά κτλ αλλά το θέμα είναι ότι είναι ΑΛΗΘΙΝΑ και αυτό έχει τη μεγαλύτερη σημασία. Τι γελάς μωρέ; Ε είμαστε μικρές αλλά από κάτι μικρές και loles μαθαίνεις χαχα!
(καλά το τραγούδι δεν το σχολιάζω-μετην καλή έννοια-!..άς το καλύτερα..); 1:35 π.μ.
Ανώνυμος είπε...: καποτε σε ενα journal μου συμφωνησες με ενα ρεφρεν ενος τραγουδιου ... Αλλα μεταλυπης μου διαπιστωνω οτι εχεις ξεχασει να φροντισεις την nosy τον τελευταιο χρονο.. Εχεις ξεχασει να την προστατευεσεις απο ολα αυτα που την πονανε.. Εχεις ξεχασει .. να ξεχασεις.. Μακαρι να εχω ΤΕΛΕΙΩΣ λαθος.. (ως συνηθως εξαλου)

(8)Το ωραιοτερο ταξιδι που εχω κανει, το ειπε ενας καπετανιος πριν πεθανει, το πιο ωραιο, το πιο ωραιο, το πιο ωραιο ειναι το επομενο λιμανι(8)

Καλημερα σας. Γιωργος.; 8:59 π.μ.
Erwtas Stomaxhs είπε...: nosy συγγνώμη που σε έχω πληγώσει τόσο πολύ, θα προσπαθήσω να επανορθώσω...
:ΡΡΡ; 2:36 μ.μ.
nosyparker είπε...: @ πυγμαλίων & montresor
ο σχολιασμός δεν είναι καταναγκαστικός, ευχαριστώ :-)

@ lo-li, δεν έχω κάτι να προτείνω για την περίπτωσή σου, η επιστήμη έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά :-Ρ

@ γιώργος
φαίνεται πως "γνωριζόμαστε" από κάπου αλλού. Όμως εγώ δεν έχω καταλάβει ποιος είσαι. Το παιχνίδι δεν είναι επί ίσοις όροις και δεν το θεωρώ σωστό. Στείλε μου ένα mail λοιπόν να επικοινωνήσω.

@ έρωτας-στομάχης
μοναδική μου αγάπη, σταμάτα να με εκθέτεις ανεπανορθωτα! εγώ δεν γράφω ονόματα, προσπαθώντας να προστατέψω την παράνομη σχέση μας, μη γίνεσαι λοιπόν κακός :-ΡΡΡΡΡΡΡ; 7:59 μ.μ.
γιωργος είπε...: Θυμάμαι πως σε πεθύμησα...; 10:54 μ.μ.
nosyparker είπε...: axenbax, oooops, μας πιάσανε! :-); 3:22 π.μ.
H.Constantinos είπε...: Είχα την εντύπωση ότι έκανα λαθρανάγνωση συστημένου...
Οτι πήρα το κοπιδάκι, και κρίτσι κρίτσι άνοιξα διακριτικά τον φάκελλο χωρίς να αφήσω ίχνη, και μετά τον ξαναέκλεισα, και ούτε γάτα, ούτε ζημιά, τον ξαναέβαλα στην θέση του, και χάθηκα αθόρυβα μέσα στη νύχτα, ρολάροντας χωρίς να βάλω μπρός τη μηχανή, με σβηστά τα φώτα...; 4:05 π.μ.
Ανώνυμος είπε...: ki ego den exo kati na pw. alla na min afisw to katitis sxoliaki afu mu arese to post? :-P; 10:48 π.μ.
Agobooks είπε...: Εκπληκτικό!
Απλά…; 3:15 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...: Γλυκειά μου νόζυ, ό,τι δεν δε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατή. Ο έρωτας είναι ασθένεια που όλοι ζητάμε να την περάσουμε. Το τίμημα της αγάπης είναι ότι τίποτα δεν είναι ίδιο με την πρώτη φορά. Είναι σαν ένα φόρεμα που πρωτοφοράς και νοιώθεις υπέροχα. Μετά το συνηθίζεις. Βρίσκεις ατέλειες. Σου φαίνεται λίγο.
Όσο περισσότερους ύμνους γράψεις για εκείνον, τόσο μεγαλύτερη είναι η θλίψη από την άσχημη εξέλιξη. Αυτό τι σημαίνει; Ότι πρέπει να πάψεις να είσαι η νόζυ; Να σκληρύνεις την επόμενη φορά; Όχι γιατί και να στο πω δεν θα το κάνεις. Είσαι άνθρωπος: θα αγαπήσεις, θα αγαπηθείς, θα μισήσεις, θα μισηθείς.
Θα πληρώσεις το τίμημα της σάρκας σου, το αντίτιμο της ψυχής που διέθεσες. Είσαι απλά υπέροχη...; 3:51 μ.μ.
nosyparker είπε...: Κων/νε, το περιέγραψες τόσο όμορφα που θα μπορούσε να γίνει post ;-)

keimgreek & n.ago, thanks

βασίλη, κι όμως αυτό το χιλιοφορεμένο το φουστάνι, τ' αγαπώ πιο πολύ κι από την πρώτη μέρα που το είδα στη βιτρίνα. Οι άνθρωποι που είναι ερωτευμένοι με τον έρωτα, δε γνωρίζουν τι θα πει φθορά. Τη μετουσιώνουν σε κάτι όμορφο πάντα. Να είσαι καλά...; 4:11 μ.μ.
fish eye είπε...: τοσο ομορφο οσο και μελαγχολικο..!!
ομως παντα υπαρχει η μεση λυση..αρκει η θεληση!!; 11:15 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...: Ασημαντος ημουν, ασημαντος ειμαι.. Μ΄αρεσει να σε διαβαζω γιατι εισαι αληθινη και με στεναχωρει να αναλλωνεσαι σε καταστασεις που (οπως φαινετε μεσα απο τα γραπτα σου) βγαζουν πικρα.. Τουλαχιστον οπως φαινετε στο μικρο, φτωχο και eksoginio μυαλο μου ;-)

Καλημερα σας. Γιωργος.; 1:34 μ.μ.
BeBe είπε...: Γατονεράιδα μου, καλησπέρα. Οι θύμησες είναι όμορφες όταν σταματήσουν να πονάνε. Θέλει χρόνο και κόπο.
Φιλί; 2:49 μ.μ.
nosyparker είπε...: φεγγαροαγκαλιασμένη, πρέπει να υπάρχει θέληση ΚΑΙ από τους δυο, δε φτάνει μόνο ένας.

Γιώργο, μου είχε περάσει από το μυαλό ότι μπορεί να είσαι εσύ. Δεν ήξερα και πολλούς από Θεσσαλονίκη εκεί μέσα. Απλά απόρρησα, γιατί δεν υπογράφεις με το γνωστό σου ψευδώνυμο. Παλιά το έκανες.

bebe, ούτε χρόνο θέλει, ούτε κόπο, θα μου επιτρέψεις. Θέλει απλά να ερωτευτείς κάποιον άλλον. ;-); 2:56 μ.μ.
bidibis είπε...: Πολύ επιθετική είστε τώρα τελευταία μανδάμ. Ποιος είμαι γω που θα αναλάβει τη μουσική σας παιδεία, ο Φίλιππος Νάκας;

Και να μη μου βγάζετε γλώσσα άλλη φορά και κομμένα τα "ρε φίλε"

Πρέπει να μπει λίγη τάξη επιτέλους εδω μέσα.

Για της Cocorosie ήμουν σίγουρος ότι θα σ' αρεζαν.
Κι αυτές ασχολούνται με φίλτρα και διάφορα τέτοια μαγικά και παραφυσικά παραψυχολογικά ή και εγω δεν ξέρω πως σκατά λέγονται αυτά τα σκοτεινά πράγματα.; 4:21 μ.μ.
leila είπε...: αν και ειναι προσωπικο θεμα του καθενος θα ηθελα να σχολιάσω οτι η συνήθεια είναι πολλές φορές κακός σύμβουλος.. αλλες φορές βέβαια ειναι καλός!! εχει διττο ρόλο..; 4:54 μ.μ.
stefanos είπε...: μην γυρίσεις
τίποτα μη ζητήσεις

καλησπέρα nosy

@leila
η συνήθεια είναι καλός σύμβουλος
ο εθισμός κακός; 5:49 μ.μ.
nosyparker είπε...: Αξιότιμε κύριε bidibis, συγνώμη, δεν θα επαναληφθεί. :-Ρ

leila & στέφανε, νομίζω πως η συνήθεια όταν καταντάει ρουτίνα, μόνο αρνητική μπορεί να αποβεί. Δε βλέπω όμως αυτό τι σχέση έχει με το θέμα του post. :-/; 1:39 π.μ.