Z

Είμαι γεμάτη από εικόνες. Εικόνες από θάλασσα και ήλιο. Και μυρωδιές από φύκια κι αλμύρα. Ιδρώτα γλυκό, φιλιά που δε στέγνωσαν ακόμα και μάτια που αλλάζουν χρώματα. Πήρα στη σκηνή μου έναν αστερία να μου λέει παραμύθια να κοιμάμαι, μα εκείνος άφησε την τελευταία του πνοή δίπλα στα δάχτυλά μου. Το πρωί τον έκλαψα και τον έθαψα στην άμμο. Μαζί του σκότωσα όσους δε με κατάλαβαν κι αμέσως με συγχώρεσα. Έχω αδειάσει από κόκκινο. Μέσα μου υπάρχουν ελάχιστες μόνο σταγόνες αίμα. Κι αυτές ακόμα πασχίζουν να το σκάσουν απ΄την τρύπα στην καρδιά που μέρα με τη μέρα κλείνει. Από φόβο μη χάσω τελείως το χρώμα μου, μάζεψα κρυφά την πορφύρα του ηλιοβασιλέματος και το βαθύ κόκκινο απ΄ όλα τα κεράσια του κόσμου, τα έβαλα στο μίξερ κι έλουσα μ’ αυτό τα μαλλιά μου. Έτσι θα μπορείς να με βρίσκεις όπου κι αν είμαι, γιατί θα φαίνομαι από μακριά. Θα είμαι μια άλικη κουκίδα στο χάρτη. Μα μη με ψάξεις ακόμα, δε θέλω τώρα να βρεθώ, να χαθώ για λίγο θέλω. Έχει άλλο φως η μέρα σήμερα και μ’ αρέσει που δε μου χαλάς χατίρι.