πλωτή


Φωτογραφία: ο έρωτας περνάει από το στομάχι


Ζέστη... κούραση... νύστα... Ποιο είναι χειρότερο από τ’ άλλο δεν ξέρω. Τα μεσημέρια η ίδια βασανιστική ακολουθία. Αυτήν τη φρικτή μουσική που μου γρατζουνάει τ’ αυτιά δεν την αντέχω. Μα συνεχίζω να την ακούω μαζοχιστικά γιατί με κάνει ν’ ανατριχιάζω και γιατί μου θυμίζει πράγματα. Θα ‘θελα να ‘μουν εντελώς αναίσθητη και να μη νιώθω τίποτα. Χθες βράδυ σαν να καθάρισε λιγάκι το μυαλό μου. Ήταν μια βόλτα πάνω σε πλοίο. Όχι σαν αυτά που ξέρεις, όχι απ’ αυτά που σε πάνε μακριά, μια μικρή κοντινή βόλτα ήταν, μα ο νους ταξίδεψε όσο του χρειαζόταν. Με φύσηξε ο αέρας και πήρε μαζί του όλα τα παλιά και τα σήκωσε. Τα ένιωθα να αιωρούνται στη θαλασσινή αύρα και ξάφνου να βυθίζονται και να πνίγονται στα σκούρα νερά. Μου φώναζαν «βοήθεια» μα επιδεικτικά τα αγνοούσα κι αποχαιρετούσα τα βάρη του παρελθόντος. Κι εκείνο το χρώμα το βαθύ σαν μωβ στο βάθος του ορίζοντα σαν πέφτει η νύχτα πάνω απ΄τα φώτα... μούχρωμα το λέω -δικό μου χρώμα- λέξη σκοτεινή και γεμάτη ενοχές. Λέξη που μου θυμίζει έρωτες και πάθη, μυστικά που μόνο η νύχτα τα σκεπάζει. Και τα φώτα... πόσες χιλιάδες φώτα! Μόνη μου θα ‘θελα να είμαι χθες. Όχι πως οι φωνές σας δε μου άρεσαν. Μα ήμουν εκεί, αλλά συνάμα δεν ήμουν. Έτρεχε ο λογισμός σε όσα δε φαντάζεσαι. Κι αν έβλεπες ένα μειδίαμα στα χείλη, ήταν επειδή σκεφτόμουν άλλα. Είχα καιρό να στηριχτώ σε κουπαστή τη νύχτα, να μυρίσω θάλασσα ζεστή και να στροβιλίσει τη φούστα μου η αύρα. Να μπλέξουν τα μαλλιά στα κεχριμπάρια που κρέμονται στ’ αυτιά και να μ’ αρέσει. Ήθελα να πιω πολύ και να μεθύσω, μα ποια αγκαλιά θα με βαστούσε στο κατόπι; Μονάχη πάλι θα κοιμόμουν. Να ‘μουνα λέει σ’ ένα νησί και να με ζώνει η θάλασσα. Και η μόνη εικόνα να ‘ναι μπλε. Μαύρο-μπλε της νύχτας και ν’ αντικρύζω μόνο το φεγγάρι. Ίσως και τα μάτια σου που λάμπουν. Έχεις αφουγκραστεί ποτέ το φλοίσβο; Στη Τζια τον ηχογράφησα ένα μεσημέρι. Κάθε που τον ξανακούω κλαίω. Μου λέει συνέχεια μυστικά, για μένα και για σένα που έφυγες. Πάρε με πάλι μια βόλτα στη θάλασσα, ταξίδεψέ με και μη λες τίποτα. Θυμάσαι;








10 σχόλια:

H.Constantinos είπε...

Dark

fish eye είπε...

oμορφο..καλημερουδια..!!

Ανώνυμος είπε...

Are you lonely or a loner? You have to decide about it. Beacause noone is alone unless he/she wants to be alone.
(Αυτο για το συναισθημα που βγαζει ο χαρακτηρας του κειμενου "Ήθελα να πιω πολύ και να μεθύσω, μα ποια αγκαλιά θα με βαστούσε στο κατόπι; Μονάχη πάλι θα κοιμόμουν." )

Καλημερα σας. Γιωργος.

Καπετάνισσα είπε...

Τα κορμιά είναι νησιά.
Δε στο'πανε;

Ακίνητα-νομίζουμε- μες στα πέλαγα, θεομόναχα, απάτητα ή χιλιοπερπατημένα, ζαρώνουνε στις θύελλες, φωτίζονται μπρος στα καράβια π' αγκυροβολούνε.

Σπίτια μας, οι υγρασίες.

BeBe είπε...

Πολύ μου άρεσε...Καλησπέρες!

Υ.Γ. Όσον αφορά το προηγούμενο post για τον "πόλεμο". Ούτε εμένα μου αρέσει η ιδέα. Δυστυχώς έτσι καταλήγει να γίνεται σχεδόν πάντα. Και να μην θες τον ανταγωνισμό, που δεν είναι αυτή η κύρια αιτία πάντα του "πολέμου", έρχονται άλλα για να ξεκινήσει μια νέα μάχη. Της επιβεβαίωσης της αγάπης, των θέλω, κλπ...

nosyparker είπε...

Γιώργο, μερικοί άνθρωποι είναι μόνοι από επιλογή. Και θα σου πω γιατί: σήμερα είναι εύκολο να βάλεις κάποιον στο κρεβάτι σου. Με την καρδιά τι γίνεται όμως; Κι άντε βρες κάποιον να σου γαμήσει το μυαλό! Μπορείς; Εγώ δεν ανέχομαι τα χλιαρά πράγματα.

Καπετάνισσα, πώς καταφέρνεις πάντα και αγγίζεις την ψυχή μου; Με καταλαβαίνεις θαρρώ. Στάζεις βάλσαμο!

Ανώνυμος είπε...

Με την καρδιά να τι πραγματικά γίνεται... Πονάει και στάζει αίμα .
Θα κουράζεται , θολώνει και στο τέλος μπορεί και να πεθάνει αφού είναι μακριά απο αυτό που αληθινά αγαπάει.Θα θυμώνει , θα φωνάζει και μακριά σου θα κλαίει γιατί θα φοβάται μην προδοθεί απο αυτό που τόσο αληθινά πιστεύει και αγαπάει
Δεν θα μπορεί ούτε λεπτό να μην σε σκέφτεται και να μην σε αγαπάει
Το μόνο που θα θέλει είναι να σε γεμίζει και να σε πλημυρίζει συνέχεια απο έρωτα. Μα συνέχεια.
Πιστεύει και δεν ενδίδει σε κανένα εύκολο και "νέο" ξεκίνημα

Στο τέλος
Ποιος ξέρει..

Αν ο έρωτας και η ψυχή σου έμειναν αληθινά και πιστά

θα επιστρέψει σε αυτό που πραγματικά της ανήκει και αγαπάει




Καληνύχτα.

Άγγελέ μου, μία χάρη σου ζητώ
στο όνειρό μου, λύση στο αίνιγμα να βρω
την καρδιά μου γιάτρεψε την αν μπορείς,
με ένα δάκρυ από τα βάθη της ψυχής.
και αν την σώσεις θα σου τάξω προσευχή
στον θεό μου, να σου δώσει την ευχή
για να γίνεις των αγγέλων διοικητής.
Και ένα θρόνο στον παράδεισο να βρεις!




Αν όχι τότε

εύκολα , απλά και άπονα

" Νέα Σελήνη στον Ταύρο "

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνω απολυτα σε αυτο που λες. Το θεμα ειναι ομως οτι κατα ποσο σε αυτες τις ηλικιες και με ολα τα παθηματα που εγιναν μαθηματα, αφηνουμε το μυαλο μας να πεσει (ξανα και ξανα ισως) σε λειτουργιες και διαδικασιες που εφτυσε αιμα για να τις ξεπερασει. Γιατι κακα τα ψεμματα, αυτο το συσσωρευμενο "κατι" που μενει μετα απο καποιες καταστασεις λειτουργει εντελως αρνητικα σε μια καινουργια κατασταση. Και κοιτας με μισο ματι, και η/ο αλλη /ος κοιταει με μισο ματι και μεχρι να ανοιξουν και οι δυο τα ματια τους μαλλον η μπαλλα εχει χαθει. Και μενεις μονος /η στον αδειο καναπε του σπιτιου σου να αναρωτιεσαι τι φταιει.

Καλημερα σας. Γιωργος.

sorry_girl είπε...

Μωρέ είναι που σ΄όποια αγκαλιά και να κοιμάσαι εγώ μαζί σου θα ξυπνάω..
Φιλιά ρε κορίτσι,φιλιά!

nosyparker είπε...

@ Γιώργος & "όταν κάποιος πεθαίνει"
κι όμως το ξέρω πως στο τέλος πάλι θα ερωτευτώ και φτου κι απ' την αρχή όλα θα τα ξεχάσω :-)

@ sorry_girl
ρε τώρα μόνο να χαμογελάσω μπορώ, αφού "με πιάνεις" ;-)