Όχι άλλο γκρι!


Photo by mizz-messed-up



Χειμώνιασε πάλι και δεν το αντέχω. Μαύρος ορίζοντας, μουντός, μολυβένια σύννεφα και στάλες στο παρμπρίζ. Πάνω που ανέβηκε λιγάκι η διάθεσή μου, μη μ’ αφήσεις να χαρώ, βιάστηκες να μου το πάρεις πίσω. Αγχωτικό ξύπνημα, μία καφές μία ζάχαρη, ακούω μουσική όσο ετοιμάζομαι, κοιτάζω τους μαύρους κύκλους στον καθρέφτη, σαν να μην κοιμήθηκα αρκετά, πιάνω το κραγιόν και με ζωγραφίζω. Να φτιάξω ένα χαμόγελο όπως αυτό των κλόουν ή δεν θα ξεγελάσω κανέναν; Φόρεσα πάλι εκείνο το μαύρο παλτό. Δώσε μου ένα ζευγάρι χρωματιστά γυαλιά για να τα βλέπω όλα άλλο χρώμα!

Οι ώρες δεν περνάνε με τίποτα, στη δουλειά νυστάζω, δε γίνεται να ξεκινάμε πιο αργά και να τελειώνουμε πιο νωρίς; Πόσα χρόνια θα ζήσουμε ακόμα; Θέλω να περνώ τη μέρα μου με όμορφα χρώματα και μουσική και χαμογελαστούς ανθρώπους που ομορφαίνουν τον κόσμο. Μεσημέριασε κι ο ουρανός δεν λέει ν’ αλλάξει. Βγάζω το φαγητό από το ψυγείο και το τρώω παγωμένο. Μέσα μου ανατριχιάζω σαν να τρώω παγωτό. Παγωτό με γεύση φασολάκια. Και τι δε θα ‘δινα να ‘μουνα πάλι εκεί, να μου δίνεις παγωτό απ’ το χωνάκι και να μου πασαλείβεις τη μύτη! Να το αφήνεις να στάζει στο στέρνο μου και να το γλύφεις από κει. Καλοκαίριασέ με!

Απόγευμα. Κι αυτός ο ουρανός ακόμα στάζει. Στάζει πίκρα γκρι. Βγαίνω για λίγο και γυρίζω άπραγη. Μέσα έχει πιο κρύο απ’ ότι έξω. I need a good drill. Να μου φύγει ο πονοκέφαλος. Πού να ‘σαι; Τρέχω και δε σε φτάνω... Βράδιασε. Άλλη μια μέρα χωρίς κάτι να περιμένω. Δυο μήνες ακόμα και μετά θα μπορώ να γράφω ό,τι θέλω. Καληνύχτα.



6 σχόλια:

Zooman είπε...

Καλοκαιριάζει, σώπα!
Το γαλάζιο δεν πεθαίνει και θα σε κάνει να χαμογελάσεις πάλι!!!

Ανώνυμος είπε...

Λυπάμαι που δε σου αρέσει ο χειμώνας.. Αν και δε χρειάζεται να είναι μουντός ο καιρός για να είναι μουντή και η διάθεσή μας... "Δυο μήνες και μετά θαμπορώ να γράψω ότι θέλω..." Τι εννοείς;;

Leigh-Cheri είπε...

Ξέρεις, εγώ όταν δε νιώθω καλά, προτιμώ τον καιρό να είναι έτσι. Έχω την αίσθηση -ή την ψευδαίσθηση- ότι μέσα σε τέτοια μουνταμάρα οι άλλοι δεν καταλαβαίνουν την δικιά μου. Σα να με προστατεύει από ανεπιθύμητα βλέμματα περίπου.

Αυτά που λες για τη δουλειά δεν θα μπορούσα να τα πω καλύτερα!

Alkyoni είπε...

γατουλινάκι σήμερα όμως είδες πως σου κανε η άνοιξη τη χάρη;;;
λαμπρός ο ουρανός μ ένα αλαζονικό γαλάζιο όποως το χαρακτηρίζει κάπου η Παπαδάκη
εύχομαι να σαι κάπου τώρα και να το απολαμβάνεις!!!!!
φιλιά

lo-li είπε...

Ε βέβαια μ' αυτό τον καιρό που χετε εκεί πάνω τι περιμένεις?...! Όχι εντάξει πλάκα κάνω μωρέ κι εσύ, έλα να δε βλέπεις ο ήλιος λάμπει και τα πουλάκια κελαηδούν:-) Και δε χρειάζεται να περιμένεις δυο μήνες να γράψεις ό,τι θες, από τώρα θ αρχίσεις γιατί αυτά τα deadline κι οι αναβολές είναι τα χειρότερα. Καθησυχάζεις τον εαυτό σου και δεν τον αφήνεις να κάνει αυτό που θέλει. Πωωω τι έιπα πάλι...γι' αυτό άντε σε προκαλώ σε καινούργιο φιλοσοφικό blogoπαίχνιδο, έλα απ' το ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ για ανατριχιαστικές λεπτομέρειες...
ΥΓ:χαχα λες να σου στείλω τη νιάου τσάντα με δέμα;!

seaina είπε...

Στα περάσματά μου σε διάφορα blogs, έπεσα πάνω στο post σου και ταυτίστηκα!
Πραγματικά η ψυχολογία μου αυτή την περίοδο είναι παρόμοια ..
Καλό πρωινό!