Μπουρδολογίες Παρασκευής

Photo by SomethingWicked

1. Προχθές ένας πολύ καλός μου φίλος μου είπε να σταματήσω να γράφω γκριζόμαυρα posts γιατί θα χάσω –λέει- όσους με διαβάζουν. Ας τους χάσω ρε, θα βρω άλλους! Αγαπητοί bloggers, αν νομίζετε ότι τα γράφω για σας, πλανάσθε οικτρά. Σιγά μην αρχίζω να γράφω χαζοχαρούμενα posts για να κάνω fan club. Εντάξει, σε όλους μας αρέσει να είμαστε χαρούμενοι κι ευδιάθετοι, αλλά τελευταία γκρι έχουμε σε πλεόνασμα και μέχρι να μας τελέψει, αυτό θα βγάζουμε προς τα έξω. Capisci? Κι άμα δε γουστάρετε, τα κουβαδάκια σας και σ’ άλλη παραλία.

2. Επίσης πολύ γέλασα μ’ ένα ανώνυμο π@π@ρι που κυκλοφορεί σ' ένα χαμένο blog και λέει άρες μάρες κουκουνάρες. Κατά τη γνώμη του, εμείς οι bloggers είμαστε άτομα καταθλιπτικά, απαιδιόδοξα, χωρίς κοινωνική ζωή, που κλαίμε τη μοίρα μας απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ, που δε μας παίζουνε τα άλλα παιδάκια ή που μας παράτησε ο γκόμενος και τριγυρνάμε στα blogs ζητώντας αποδοχή κι επιδοκιμασία από άτομα εξίσου κατεστραμμένα.

3. Εδώ και λίγες μέρες ξαναπερνάω μουσική στα παλιά μου posts κι έτσι τα περισσότερα απ’ αυτά ξαναβγαίνουν στους aggregators. Δεν το κάνω επίτηδες, σας τ’ ορκίζομαι! Ποιο post λοιπόν λέτε να έχει τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα; Αυτό! Όπου sex και κλικ.

4. Μετά το Πάσχα το μόνο που θέλω είναι να κοιμάμαι, να κάνω ποδήλατο και ν’ αράζω παραλία για μπύρες. Το καλοκαίρι που έχω τη δυνατότητα να τα κάνω και τα τρία χωρίς πίεση χρόνου, ένα περίεργο πράμα ρε παιδιά... βαριέμαι.

5. Πριν λίγο ο ίδιος φίλος της πρώτης παραγράφου μου υπέδειξε πώς γίνεται ένας "πατ κιουτ" χωρισμός. Είναι –λέει- σαν αυτό με τον ελέφαντα στο ψυγείο: Ανοίγεις ψυγείο - βάζεις ελέφαντα - κλείνεις ψυγείο. "Χτυπάς πόρτα – Μπαίνεις μέσα – Αφήνεις κλειδιά (της) – Παίρνεις κλειδιά (σου) – Χαιρετάς – Βγαίνεις – Φεύγεις. Συγχαρητήρια, μόλις χώρισες." Εγώ αντιθέτως πάντα χώριζα σπαραξικάρδια και με πολύ κόπο. Μάλλον θα πρέπει να εξασκηθώ, 'cause practice makes perfect. Τον ζηλεύω πάντως.

Αυτά τα ολίγα για σήμερα. Καλό Σαββατοκύριακο να ‘χετε.
Θα μου λείψετε ούλοι. Μάκια!