Duet

Photo by pablorenauld

Διαστροφή είναι ο φόνος, διαστροφή κι ο πόνος. Όταν εσύ συμπλήρωσες "κι ο χρόνος", ήξερα πως μαζί θα κάναμε τα πιο όμορφα εγκλήματα.

8/10/2002 - "Ο δολοφόνος με τον μετρονόμο" έγραψαν οι εφημερίδες, όταν δίπλα στο πρώτο πτώμα τον βρήκανε να δίνει το tempo σε 4/4 πάνω σε μια παρτιτούρα που κολυμπούσε σε μια λίμνη αίματος.

16/1/2003 - Την παρέσυρες στο στούντιο για να προβάρετε ένα ντουέτο. Prima vista δική μου! Της έκοψα το λαιμό με μια χορδή, την ώρα που εσύ συνέχισες ατάραχος να παίζεις σε F major.

19/5/2004 - Πίσω απ’ την κουίντα του βγάλαμε μαζί τα νύχια ενώ η ορχήστα έπαιζε Adagio for strings in G minor. Τον είχες δέσει πάνω σ’ ένα κοντραμπάσο και του φίμωσες το στόμα με ταινία. Στο ancore του έμπηξες με δύναμη τη μπαγκέτα στο αυτί και τον άφησες εκεί όλη τη νύχτα. Τον βρήκε ο μαέστρος το πρωί.

24/9/2005 - Μετά το δείπνο, της έβαλες ν’ ακούσει Prokofiev, March of the Montagues & Capulets. Αργότερα καθώς καθόταν πάνω σου στο κρεβάτι, της κάρφωσα το ψαλίδι στην πλάτη. Πήρα τη φωτογραφική και απαθανάτισα τη λάμψη στα μάτια σου.

Κι οι μήνες περνούσαν κι η μουσική συνόδευε τα μικρά μας εγκλήματα, σαν μυστική συμφωνία για έγχορδα. Κάθε φορά σε άλλο tempo, κάθε φορά μια νέα παρτιτούρα να βάφεται με αίμα, τελετουργία ορχηστρική, εσύ κι εγώ, αγάπη μου, μαζί.

3/1/2006 - Έβγαλες εισιτήριο για Βιέννη, από το νέο έτος θα ήσουν μέλος της Συμφωνικής. Μου το ανακοίνωσες με George Gershwin, Rhapsody In Blue. Δεν μπόρεσα να κρύψω την απογοήτευσή μου.

4/1/2006 - Δεν μπορώ πια να παίξω πιάνο. Τα πλήκτρα χτυπάνε πάνω στα ακρωτηριασμένα σου μέλη και δε βγάζουν ήχο. Ίσως να πρέπει να τα ρίξω στην πισίνα. Ή να τα κάψω στη μπανιέρα. Δεν ξέρω... Μόλις τελειώσει η Σονάτα του Σεληνόφωτος, θ΄αποφασίσω. Πάντα είχαμε τις καλύτερες ιδέες ακούγοντάς την, αγάπη μου...
εγώ κι εσύ... μαζί...