Έλα να παίξουμε




Θέλεις να γίνω ο χαρταετός σου; Θα με πετάς ψηλά και μακριά τις μέρες με άνεμο και ήλιο και θα σου γνέφω χαμογελώντας από κει πάνω. Θ’ ατενίζω λιβάδια με παπαρούνες κι εσύ... μια κουκίδα που τρέχει στο βάθος. Ή δίπλα στη θάλασσα, με την αρμύρα να σου καίει το πρόσωπο σαν σκάει πάνω σου το κύμα. Μ’ ένα σχοινάκι θα με κρατάς και θα φοβάσαι μη σπάσει και σου φύγω. Έχει καιρό να με πάρει ο άνεμος. Έλα... τώρα που είναι άνοιξη. Κι εγώ θα γίνω το ποδήλατό σου. Θα ‘μαι κόκκινο και γρήγορο και θα με τρέχεις... Ό,τι θέλεις θα ‘μαι. Μόνο έλα... όσο έχουμε καιρό ακόμα.


9 σχόλια:

zouri1 είπε...

αν σε επιασε η ανοιξη,αλλαξε και το μαυρο φοντο...:)

H.Constantinos είπε...

Πολύ προσωπικό, και πολύ ανοιξιάτικο! Και χρωματιστό!

zero είπε...

Λοιπον...
αποφασισα να'ρθω.
Κατι στο ποστ σου , με μαγνητισε.

ζερο.

Ανώνυμος είπε...

... χαμενα συναισθηματα τα οποια μια απλα εκφραση τα ξαναζωντανευει και τα φερνει μπροστα στα ματια μας ... και τα εκφραζει με τα πιο απλα λογια.. "Ελα να παιξουμε" Θυμιζει ενα καδρακι απ αυτα που πηγαιναμε στα παρτυ των φιλων καπου εκει στα 80 . "Σ' αγαπω . Τιποτα πιο απλο, πιο βαθυ, πιο μεγαλο"

Καλημερα σας. Γιωργος. ( "Λογω τιμης" το soundtrack, Γερασιμος Ανδρεατος ο ερμηνευτης, "Το σκακι" ο τιτλος )

stefanos είπε...

Καλησπέρα nosy :-)
Αμόλα καλούπα δηλαδή να το παίξει ο άνθρωπος;
Άσε, διαλέγω την κουρτίνα με το ποδήλατο.

nosyparker είπε...

zouri, επειδή μ' έπιασε η άνοιξη πρέπει να κάνω το blog μου kitsch; :-P

Κων/νε χαίρομαι πολύ που κάποιος μπορεί και βλέπει τα χρώματα που δε βλέπει ο zouri.

zero, μόνο μη μου 'ρθετε όλοι μαζί και δε σας προλαβαίνω. :-D

Γιώργο, με σκοτώνεις (με την κακή έννοια) Αυτό το τραγούδι το σιχαίνομαι, καθώς και άλλα του Ανδρεάτου επίσης. Κάτι δε μου κάθεται καλά σ' αυτόν τον άνθρωπο. Εντάξει μην το πάρεις βαριά, δεν μπορούμε να συμφωνούμε σε όλα. Ευχαριστώ πάντως.

Στέφανε, η κουρτίνα δεν έχει ποδήλατο, έχει ΖΟΝΓΚ! Λυπάμαι, χάσατε! :-PPP

candyblue είπε...

Είσαι χαρταετός, αλλά πρέπει να ξέρει αυτός που σε πετάει ότι κάποτε ο σπάγκος του τελειώνει.
Και για αυτό πρέπει να σε αγαπήσει,για την ανάγκη σου για πέταγμα...

Καλημέρα

nosyparker είπε...

Ναι candy, όμως μπορεί σύντομα να κουραστώ να πετάω. Και τότε ίσως απλά να θέλω κάποιον να με πάει μια μεγάλη βαρκάδα. :-)

Ανώνυμος είπε...

δεδομένου πως το πέταγμα του χαρταετού λαμβάνει χώρα μόνο μία ημέρα τον χρόνο, πιστεύω πως ναι, θέλω να γίνεις ο χαρταετός μου. Τι στο καλό, μια μέρα είναι, θα περάσει...