κόκκινο

Photo by RagazzaStupida

... κρυώνω... μα όσα πουπουλένια παπλώματα και να μου φέρεις απόψε, δε θα ζεστάνουν την ψυχή μου ...γιατί είμαι εδώ κι αυλακώνω το δέρμα μου με νυχιές που δεν αφήνουν σημάδια, μα πονάνε πιο πολύ απ΄αυτές που ματώνουν ...πόσο πιο σκληρή να γίνω ακόμα; ...όταν σβήνουν τα φώτα και δε με βλέπει κανείς, ξαναλιώνω ...το μυαλό μου ανεβάζει 4500 στροφές, μα δεν αλλάξει ταχύτητα ...πες μου, αν ανοίξω τα σπλάχνα μου και σ’ αφήσω να δεις, θα τ’ αντέξεις;

...παιχνίδια εξουσίας με μάθανε να είμαι δυνατή, να σφίγγω τα δόντια και να γελάω ...γιατί ποτέ κανείς δε μου ‘μαθε πως επιτρέπεται να κλαίω; ...όχι μόνη, αλλά σε όλους μπροστά, μια παράσταση για μένα μόνο, όχι για το χειροκρότημα ...πόσα ακόμα θα πάρεις από μένα; ...πότε θα μου δώσεις κάτι κι εσύ; ...χωρίς αντάλλαγμα! ...να με κοιτάξεις μες στα μάτια και να μου πεις
«Έλα! Αυτός είμαι, πάρε με! Κάνε με κορμί δικό σου και φύλαξέ με σαν ό,τι πιο πολύτιμο έχεις»

...πότε θα μάθουμε να λέμε την αλήθεια; ...να μην πληγώνουμε ο ένας τον άλλον, να μην πονάμε ...κι οι τροχοί σου αν κουράστηκαν, πρέπει να μάθουν να βαστάνε το σασί μου, αυτό είναι, κι αν πάλιωσε, δεν έχω άλλο ...μην το ταλαιπωρείς, μην το κακομεταχειρίζεσαι, μας πήγε τόσες βόλτες και θα μας πάει κι άλλες τόσες ...αν το θες μονάχα, ζήτησέ το μου έτσι απλά, μη βάζεις λόγια όμορφα, αν το μπορείς, για μένα κάν’ το ...πόσο ακόμα ν’ αντέξω; ...πόσο;

...πάρε μια χούφτα πέταλα και σκέπασέ μου τα μάτια ...κράτα μου τον αυχένα και λούσε με με το σπέρμα σου, ξέπλυνέ με με τον ιδρώτα σου μετά ...ζέστανέ με με την ανάσα σου κι άσε με να ξαποστάσω στο κορμί σου ...κράτα μου το χέρι σαν παραπατώ μην πέσω και χαμογέλα μου σαν τραγουδάω ...κάνε πως δεν άκουσες το φάλτσο μου και κάλυψέ το με τον ήχο από εκατομμύρια μπαλόνια που σκάνε ...βάλε μέσα και κομφετί για να με κάνεις να γελάσω σαν παιδί και πάλι ...ξέρω, δεν είμαι τέλεια, μα δε σου πούλησα τον εαυτό μου έτσι ποτέ ...με τις αδυναμίες μου σου φανερώθηκα, αυτές αγάπα, αυτές με κάνουν ό,τι είμαι ...μην αργήσεις μόνο, δεν μπορώ να σε περιμένω για πάντα...

...ως τότε, λέω να σκεπαστώ με κείνο το αόρατο σατέν που θα ‘θελα να ήταν η αγάπη σου ...κι αν προσευχηθώ πολύ, ίσως και να πεθάνω, βλέποντας στ’ όνειρο ότι ξυπνώ με την ανάσα σου στα χείλη μου.