Δε μου μπαίνουν! Και μου έχουν κάνει τη ζωή δύσκολη. Απ’ το πρωί που τα φοράω, μέχρι τη στιγμή που επιτέλους θα μπορέσω να τα βγάλω και ν’ αναπνεύσω ελεύθερα. Σαν τη διαφήμιση με το νέο Motorolla - ξαπλωτή τα φοράω - με τη διαφορά ότι στο δικό μου τσεπάκι δε χωράει πλέον ούτε micrο-chip. Κρατώ την ανάσα μου και νομίζω πως από στιγμή σε στιγμή θα εκραγώ. Για να καθήσω, ούτε κουβέντα.
35 ολόκληρα χρόνια είχα βαρεθεί ν’ ακούω τη γιαγιά μου να μου λέει ότι πρέπει να τρώω. Ποτέ δεν ήταν ευχαριστημένη με την ποσότητα που κατανάλωνα. Αν δεν έτρωγα όλο μου το φαγητό , άρχιζε τα κουφά: «Δε σου άρεσε; Να σου κάνω λίγες πατατούλες να χορτάσεις; Μήπως θες κάτι άλλο; Έχω κι από κείνο, να σου φτιάξω κι από τ’ άλλο;» Νισάφι πια! Και σαν να μην έφτανε η γιαγιά, έχω και τη xloxlomi που με βάφτισε «σαμιαμίδι» και δε λέει να το κόψει… Γιατί μαρή; Επειδή πού και πού έκανα και καμιά παραγγελία X-small; Τι πειράζει που είμαι μινιόν; Να πεις ότι δεν βρίσκω ρούχα ούτε στα παιδικά, να το καταλάβω. Αλλά αφού βρίσκω!
Λάθος! Χρόνος παρατατικός: ΕΒΡΙΣΚΑ! Διότι πλέον ξεχείλωσα. «Σαν ήμουν νια και είχα μέση» έλεγε η γιαγιά μου κι εγώ δεν καταλάβαινα. Ε… τώρα καταλαβαίνω. Δίαιτα δεν είχα κάνει ποτέ στη ζωή μου. Άρχισα την Δευτέρα (σήμερα Παρασκευή) κι έχω ήδη φτάσει στα όριά μου. Ονειρεύομαι πίτσες, μουσακάδες, σοκολάτες και σιροπιαστά, μπουφέδες ολόκληρους με διάφορα εδέσματα, αναψυκτικά και κοκτέιλ, παγωτά και καναπεδάκια, οτιδήποτε… φτάνει να τρώγεται. Πεινάααωωωωωωωω!
Είναι να μην πεις ότι ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να φας κάτι. Ε λοιπόν εκείνο ακριβώς είναι που θα λιμπίζεσαι και θα λιγουρεύεσαι όλη μέρα. Ποτέ στη ζωή μου δεν πεινούσα το πρωί. Πρωινό δεν ήξερα τι θα πει. Έναν φραπέ έπινα όλο κι όλο, κι αυτόν τον κρατούσα μέχρι το μεσημέρι. Είναι μυστήριο, αλλά τώρα πια, με το που θα ξυπνήσω, συνεχίζω να ονειρεύομαι όλα όσα έβλεπα στον ύπνο μου τη νύχτα. Ακόμα κι όσα δεν έτρωγα πριν. Από μπάμιες μέχρι πρασόρυζο είδα στ’ όνειρό μου, που δεν τα έχω φάει ποτέ στη ζωή μου, ακόμα κι αν ψοφούσα στην πείνα. Ε λοιπόν, με το που άνοιξα τα μάτια σήμερα το πρωί, κάτι μέσα μου με έσπρωξε να ανοίξω το ντουλάπι. Τι να δω! Ένα βάζο μερέντα!!! Αμέσως θυμήθηκα ότι το πρωινό είναι το πιο σημαντικό γεύμα της ημέρας και ότι πρέπει να είναι ένα πλήρες γεύμα. Χτύπησα λοιπόν 3 φέτες ψωμί με μερέντα (χωρίς βούτυρο, γιατί παχαίνει) κι έφυγα για τη δουλειά. Πειράζει; Έχω και κάτι πατατάκια (στο ίδιο ντουλάπι), έφαγα 5 χθες και 5 σήμερα, πόσες θερμίδες να έχουν άραγε 5 πατατάκια;
Το απόγευμα στο γυμναστήριο ανεβαίνω στο διάδρομο και βλέπω τις θερμίδες που χάνω. 20 λεπτά βάδην κι έχω χάσει μόνο 120 θερμίδες; Δεν μπορεί, χαλασμένος θα είναι! Τι έχω κάψει; Μόνο τις 2 πρώτες φέτες ψωμί – χωρίς τη μερέντα! Κι η μεσημεριανή φασολάδα συν μια φέτα ψωμί; Ωιμέ! Δεν θα κάψω ποτέ αυτά που κατανάλωσα. Μήπως να βάλω δαχτυλίδι σαν τη Ντόρα; (Όχι στο δάχτυλο καλέ, στο στομάχι.) Σου κόβει λέει την όρεξη και δεν τρως όσο πριν. Μήπως να πάω στα Βόδι line; Σε βάζουν σε κάτι μηχανήματα και κάνεις παθητική γυμναστική. Μωρέ, εδώ δε βοηθάει η ενεργητική, η παθητική θα έχει αποτέλεσμα; Και την πείνα πού τη βάζεις; Αφού το στομάχι μου μιλάει: «Θέλω να φάω, δώσε μου, ρίξε κάτι μέσα, να χαρείς!». Στομάχι μου είναι , σπλάχνο μου, να το αφήσω να πεινάει; Κρίμα είναι…
Μέχρις στιγμής δεν έχω ενδώσει (το πρωινό δε μετράει, ούτε και τα 5 πατατάκια ημερησίως φαντάζομαι). Και κάθε πρωί προβάρω το περσινό μου τζην, εκείνο που το πλήρωσα 130 ευρώ στις εκπτώσεις κι ακόμα δεν τον έχω κάνει απόσβεση. Κι αυτοί οι μισογύνηδες οι σχεδιαστές, γιατί έχουν επαναφέρει τα στενά; Ας μου το εξηγήσει κάποιος. Χάθηκε ο κόσμος να είναι στη μόδα οι παντελόνες, οι ζιπ κιλότ, οι πλισέ φούστες, τα φορέματα τύπου Jackie; Τι καλές εποχές! Αμ τα φοιτητικά μας χρόνια πού τα πας; Έβαζες ένα φαρδύ T-shirt και μια χλαίνη κι έκανες και στυλ. Τώρα έχουνε βαλθεί να μας κάνουν όλες συλφίδες.
Τι τραβάμε κι εμείς οι χορεύτριες! Όντως πολύ ρατσιστική η μόδα, φιλενάδες. Το κατάλαβα φέτος που δε μου κάνουν πια τα περσινά μου παντελόνια. Τώρα νιώθω το πρόβλημα της μέσης Ελληνίδας που προσπαθεί να χωρέσει στα συνολάκια τα ραμμένα για ανορεκτικά κοριτσάκια, με στήθος σανίδα και οπίσθια όχι μεγαλύτερα σε μέγεθος από 2 μικρά πεπόνια. Και ζω ένα δράμα.
Τελικά, πόσες θερμίδες έχουν 5 πατατάκια;
