Φωτιά και Χιόνι
Πώς ν’ αναδυθώ από τις στάχτες μου, αν δε βάλεις φωτιά να με κάψεις;
Παρανάλωμα του πυρός να γίνω.
Να λιώσουν όλα τα παλιά και να τ’ αφήσω πίσω.
Κι εκεί που οι στάχτες θα γεμίζουν την ατμόσφαιρα με γκρίζα σκόνη,
ξάφνου ν’ αρχίσει να χιονίζει.
Να μπερδευτούν λευκές και γκρι νιφάδες σ’ ένα παιχνίδι που δε θα ‘χει τελειωμό.
Ν’ ανοίξω το στόμα και με τη γλώσσα να γευτώ το χιόνι που στάζει
και να ξεδιψάσω.
Και να καίει το κορμί απ’τη φλόγα ακόμα ζεστό και κρύο να μη νιώθω.
Να λιώνουν πάνω μου οι νιφάδες και υγρές να τρέχουνε στο δέρμα.
Και πάλι ν΄αρχίσει να βρέχει.
Να ξεπλυθεί η γκριζάδα από τη στάχτη και να πλυθούνε τα μαλλιά,
να τρέξουνε τα δάκρια μαζί με στάλες,
να μπερδευτούν να μην τα ξεχωρίζεις.
Κι έτσι πια δε θα μπορείς να πεις αν είναι απ’ τη βροχή ή από τη θλίψη.
Θα γελάω διαβολικά -θα δεις- και θα σε ξεγελάσω.
Και θα ντυθώ λευκό κορμί και θα ‘ναι πρόσφορο το έδαφος ν’ ανθίσει.
14 σχόλια:
Πάρα μα πάρα πολύ όμορφο...
Πολύ σέξυ το κειμενάκι nosy.
Πάω για κρύο ντουζ :-)
πωωωω πολύ ωραίο,δικό σου;
"gin της νίκης" και εσύ;
serenity, thanks :-)
Στέφανε, μήπως υπερβάλεις λίγο;
nahames, όχι, του γείτονα είναι! Τελευταία φορά που θυμάμαι, έπινα κονιάκ και μπύρες πάντως. :-P
Μή του αγριεύεις του ανθρώπου (του nahames εννοώ), θα το σκέφτηκαν αυτό και άλλοι. Κι εγώ διαβάζοντάς το, το ίδιο σκέφτηκα! Λογικό είναι. Μάλιστα υπέθεσα ότι κάπου παρακάτω θα λές σε σημείωση από πού είναι.
Αλλά ξέρω πώς γράφεις, οπότε...
Πολύ καλό. Πάρα πολύ.
(Οταν γίνεις διάσημη θα μας την κόψεις την καλημέρα;)
Δεν του αγριεύω, τουναντίον στα ώπα ώπα τον έχω. Είναι ο βενιαμίν της παρέας και τον προσέχω. Άμα θέλει ας βγει να με διαψεύσει! ;-)
ναι ε;θα σου στείλω κ το ντοκουμέντο με τα προσωπεία...
:-P
Δυστηχως ή μαλλον ευτηχως κανεις δεν μπορει να σε καψει τοσο καλα οσο ο ιδιος σου ευατος.. Γιατι αυτος γνωριζει μεχρι που θα αφησει την φτια να καιει, γιατι αυτος ξερει τι πρεπει να σωθει .. Αυτος ξερει.. Οι αλλοι απλα γνωριζουν ... Μ' αρεσει να καιω τον ευατο μου.. Τον θρηνω για λιγο και μετα προσπαθω να τον αναστησω.. Αλλες φορες τα καταφερνω, αλλες παλι οχι... Και ξανα απο την αρχη..
Καλημερα. Γιωργος.
Γιώργο, ποιος ξέρει! Μπορεί και να μιλάω με τον εαυτό μου. Το δεύτερο πρόσωπο δεν απευθύνεται πάντα σε κάποιον άλλο. Ποιητική αδεία, έτσι;
:-D
"αν δε με βάλεις φωτιά να με κάψεις"... μήπως πρέπει να γίνουμε κι εμείς λίγο πιο εύφλεκτοι βρε παιδί μου;
LOL Πιο ευέλικτη μου έχουν προτείνει να γίνω, πιο εύφλεκτη όμως... πρώτη φορά!!! :-P
Γιατί καλέ υπερβολικός;
Βολικός σκέτο δεν σου κάνει;
:-)
Ε, καλα.. Τεχνοκρατης παιδι μου, τι να πεις.. Μεχρι εκει δεν φτανει το μυαλο μου :-D:-D
Καλησπερα σας. Γιωργος.
Κι έτσι πια δε θα μπορείς να πεις αν είναι απ’ τη βροχή ή από τη θλίψη.
:)
φιλιά
Δημοσίευση σχολίου