Interlude

Photo by jessmarie

Σβυνει τις μερες στο ημερολογιο σαν τους φυλακισμενους.
Δε μετραει αντιστροφα τις μερες για να την δει.
Χωρις σκοπο δηλαδη.
Τις σβυνει ομως.
Γιατι αν καποτε την ξαναδει θα ξερει.

Κρατουσε τα γραμματα της και τα διαβαζε καθε βραδυ πριν κοιμηθει.
Αντι προσευχης.
Της εγραφε ατελειωτες ιστοριες.
Καποιες χανοταν πριν τις στειλει.
Τις περισσοτερες τις ξεχνουσε πριν τις γραψει.
Οταν αυτη διαβαζε τα γραμματα του δεν καταλαβαινε τι ακριβως της ελεγε.
Τι ηταν πραγματικο και τι φανταστικο.
Ποτε μιλουσε σ’ αυτην και ποτε στον ιδιο του τον εαυτο.

-Μην στεναχωριεσαι καλη μου για τα αισθηματα σου.
Σε λιγο καιρο θα σου ‘χω ετοιμο εμβολιο.
Μ’ αυτο θα τα ελεγχω.
Θα σου βαλω ενα διακοπτη.
Θα τα ανοιγω και θα τα κλεινω οποτε θελω.
Σημερα εφτιαξα τον πρωτο.
Μ’ αυτον μπορω να ελεγχω ποτε κλαις.



Την ενοχλούσε που έδινε τόση πολλή σημασία στο χρόνο
Της άρεσε να τον βλέπει να περνά σκυφτός
με το βλέμμα καρφωμένο στο δρόμο
και τα χέρια στις τσέπες απ’ το κρύο

Έχει ένα μήνα να τον δει
Ίσως την επόμενη φορά που θα βρεθούν να είναι καλοκαίρι
Θα κοιτά αγέρωχα ψηλά και τα χέρια του θα κρέμονται ελεύθερα στο πλάι

Το βλέμμα του θα έχει αλλάξει και θα ‘χει χαμόγελο στα χείλη
θα της μιλήσει όπως παλιά και θα την αγκαλιάσει
Ή μήπως ο χρόνος θα έχει διαβρώσει ό,τι απέμεινε;

Τα γράμματά του έχει κρατήσει σ’ ένα χαρτονένιο κουτί
με τ’ όνομά του απ’ έξω και μια αποξηραμένη μαργαρίτα
Κάθε φορά που την αγγίζει, σαν να ‘ναι κάτι μαγικό
εκείνος είναι δίπλα της, μπορεί σχεδόν να τον μυρίσει

Είναι ένας κώδικας κρυφός ανάμεσά τους
Μιλάνε με τη σκέψη κι ας τους χωρίζουν μίλια
Μπορεί με μια της λέξη -που θα την πει ψιθυριστά- να τον ξυπνήσει
κι εκείνος ξέρει πως όνειρο του έστειλε με μια πνοή δική της
γλυκό φιλί για καλημέρα, να το πάρει μαζί στο μακρύ του ταξίδι

Εκμηδενίζοντας τις αποστάσεις με τον Under Control