Μακριά σου

Photo by Ozphotoguy

Ύπνος

Νοερά είσαι εδώ δίπλα μου κι απόψε.

Με σφαλιστά τα μάτια σχεδόν ακούω την ανάσα σου,

μπορώ να σε μυρίσω,

μα ένα συρματόπλεγμα απόστασης δε μ΄αφήνει να σ΄αγγίξω.

Άλλη ξαπλώνει πλάι σου απόψε.

Πώς σε κρατά; Πώς σ’ αγκαλιάζει;

Πώς τη ζηλεύω...

Πτώση

Το μυαλό μου διαμελίζεται.

Ένας καθρέφτης θρύψαλλα,

βομβαρδισμός από στιγμές που πέρασα μαζί σου.

Μια βόλτα στη μαρίνα εκείνη τη γκρίζα μέρα ένα χρόνο πριν

παρά κάτι μέρες.

Ένας γλυκός αέρας να μ’ ανατριχιάζει κι εσύ να μου κρατάς το χέρι.

Ένας χαρταετός έπεσε πιο πέρα.

Μνήμες

Κουβέντες δικές μας τρυφερές μα αφορούσαν κάποιαν άλλη.

Δάκρυσα τότε για όσα είχες νιώσει, δάκρυσες εσύ ποτέ για μένα;

Ποια σε πόνεσε, καρδιά μου;

Πώς προχώρησες;

Πώς έγινε εκείνο που φοβόμουν;

Δε θα με πας ποτέ στη Ρώμη;

Σθένος

Δύναμη παίρνω απ’ όσα σου γράφω,

γιατί ξέρεις ακριβώς πότε απευθύνομαι σε σένα.

Κουράγιο παίρνω απ’ τη χαρά σου, γεμίζω φως και συνεχίζω.

Σ’ εξορκίζω,

κάθε μου λέξη πιο μακριά μου σε κρατά

και πιο κοντά μου σε φέρνει.

Πόνος

Το να μη θέλω να σε ξεχάσω.

Δε σβήνουν μάτια μου έτσι εύκολα όσοι μας άφησαν σημάδια.

Κι ας ματώνω...