Ο καιρός τρελάθηκε

Photo by Marja Flick-Buijs

Δεν αντέχω άλλο, σήμερα έφτασα στα όριά μου. Δε μου φτάνουν τα χιλιόμετρα που διανύω κάθε μέρα, έχω και το πρόβλημα με τον καιρό. Ξυπνάω το πρωί και βλέπω βροχή. Θυμάμαι την καταιγίδα των δύο προηγούμενων ημερών και λέω να φορέσω κλειστά παπούτσια (και κάλτσες). Τζην παντελονάκι, πουκαμισάκι, παίρνω και μια καμπαρντίνα καλού κακού. 18 βαθμούς είχε εδώ το πρωί, αλλά ποτέ δεν ξέρεις...

Ξεκινώ λοιπόν και 10 λεπτά αργότερα η βροχή σταματάει και βγαίνει ήλιος. Στο φανάρι που με πιάνει, βγάζω τα γυαλιά για τη μυωπία και φοράω αυτά για τον ήλιο. Λίγο παρακάτω που ξανασταματώ για βενζίνη, έχω αρχίσει να ζεσταίνομαι. Κατεβαίνω απ’ τ’ αμάξι και βγάζω την καμπαρντίνα. Ως εδώ καλά! Στα μισά της διαδρομής, ξαφνικά σκοτεινιάζει. Ένα πελώριο σύννεφο σκεπάζει το μεγαλύτερο μέρος του ουρανού από πάνω μας. Άντε πάλι αλλαγή γυαλιών. Ψιλοκρυώνω κιόλας. Αρχίζει να βρέχει...

Με το που φτάνω στη δουλειά, πιάνει μια ζέστη άλλο πράμα! 26 βαθμούς δείχνει το θερμόμετρο. Τα πόδια μου έχουν ανάψει, τι διάολο τις ήθελα τις κάλτσες; Υπομονή...
Η ώρα πήγε 13:00. Άντε λίγο ακόμα και φύγαμε. Χμ... βλέπω θα έχουμε ήλιο στην επιστροφή, τσάμπα κουβάλησα την καμπαρντίνα. Αμ’ εσύ ήσουν που το είπες; Δεν πρόλαβα να το σκεφτώ και ναααα κάτι χοντρές στάλλες που αρχίζουν να πέφτουν. Μέσα σε δευτερόλεπτα το τοπίο αλλάζει. Μούσκεμα όλα. Όχι κλειστά παπούτσια, μωρέ γαλότσες χρειαζόμουνα. Ομπρέλλα δεν είχα. Βάζω την καμπαρντίνα στο κεφάλι (μην πάνε τσάμπα τα 15 ευρώ που έδωσα στο κομμωτήριο χθες) και βγαίνω τρέχοντας να διασχίσω την αυλή και να μπω στο αυτοκίνητο. Γαμώ το, σήμερα βρήκα να παρκάρω πιο μακριά; Περιττό να σας πω ότι μέχρι να μπω στ΄αμάξι τα μπατζάκια μου είχαν γίνει λούτσα. Κι η καμπαρντίνα επίσης (ευτυχώς σώσαμε κάπως το μαλλί). Φοράω τα γυαλιά της μυωπίας και ξεκινάω.

Όσο πλησιάζω, τόσο ο καιρός ζεσταίνει, βγάλε πάλι γυαλιά και βάλε τα ηλίου. Κοιτάζω το θερμόμετρο,είμαστε πιο κοντά στη Θεσσαλονίκη κι η θερμοκρασία ανεβαίνει. 27 έδειχνε λίγο πριν το σπίτι μου. Κατεβαίνω ιδρωμένη, τι να σου κάνει και το κλιματιστικό άμα σε χτυπάει συνέχεια ο ήλιος; Δεν αντέχω, κάτι πρέπει να κάνω. Πείτε μου πού πουλάνε ρούχα all weather να πάω να πάρω. Σαν τα εγγλεζάκια θα 'μαστε στο τέλος, που ντύνονται σε layers - κοινώς σαν κρεμμύδια. (Βγάζει το μπουφανάκι και μένει με το ζακετάκι. Βγάζει το ζακετάκι και μένει με το φανελάκι και ούτω καθ' εξής).

Τώρα κοιτάω έξω απ’ το παράθυρο, μια βγάζει ήλιο, μια το πηγαίνει για βροχή. Θ’ αποφασίσεις επιτέλους; Μας έσκασες!

ΥΓ-> Να θυμάμαι να παίρνω πάντα μαζί μου μια ομπρέλλα. Λονδίνο γίναμε...