Εορταστικόν


Photo by wogasian



Γυρίζω σπίτι. Οι πιο όμορφες ώρες της μέρας είναι οι νυχτερινές. Τότε που όλοι κοιμούνται ή διασκεδάζουν κι οι δρόμοι είναι σχεδόν άδειοι. Η άσφαλτος απλώνεται κάτω απ’ τα λάστιχά μου, τρέχει μαζί μου οδηγώντας στο πουθενά. Μια στροφή 180º θα μ’ έβγαζε σε σένα.

Θα μπορούσα να τραβήξω νότια και να ‘ρθω να σε συναντήσω. Να σου δώσω δυο φιλιά, μετά να ξαπλώσω, να κλείσω τα μάτια, να ξαποστάσω και αύριο πάλι να γυρίσω πίσω.

Σήμερα ήπια μόνο τόσο όσο μπορούσα ν’ αντέξω. Δεν ήθελα σταλιά παραπάνω. Ήθελα μόνο να μπορούσα να σου στείλω μια κόκκινη τούφα απ’ τα μαλλιά μου.

Χρόνια σου πολλά. Μου λείπεις.



3 σχόλια:

homelessMontresor είπε...

Είναι περίεργο το συναίσθημα αλλού να θέλει να πάει το μυαλό και αλλού η καρδιά. Όποιον δρόμο κ να ακολουθήσεις, κάποιος κομμάτι του εαυτού σου θα μείνει πικραμένο!

Ανώνυμος είπε...

oh, dear!
(toeboy)

Ανώνυμος είπε...

...κι εγώ σε λατρεύω καμάρι μου !!!

Κράτησέ μου μια τούφα σε παρακαλώ.