.
Πίνακας του Άγγελου Σπάρταλη
Θα ‘θελα αν γινότανε
κάποιες φορές να μη μιλάμε
μόνο να κοιταζόμαστε στα μάτια
να μάθουμε ν’ ακούμε τη σιωπή
Άκου λίγο…
Πίνακας του Άγγελου Σπάρταλη
Θα ‘θελα αν γινότανε
κάποιες φορές να μη μιλάμε
μόνο να κοιταζόμαστε στα μάτια
να μάθουμε ν’ ακούμε τη σιωπή
Άκου λίγο…
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
14 σχόλια:
δεν ακουγεται τιποτα
τι έγινε nosy; μετά τη χθεσινή συζήτησή μας στο msn σου ήρθε η έμπνευση;
The sounds of silence?
Πού τον θυμήθηκες τώρα τον Paul Simon?
(Τί συμβαίνει; Κάτι πρέπει να συμβαίνει! Είμαι πολύ περίεργος! Curiosity killed the cat!)
"Θέλω να σου στείλω μια λευκή κόλλα χαρτί, γιατί είσαι η μόνη που μπορεί τη σιωπή μου να διαβάζει"
"Θα 'θελα να 'σουνα εδώ"
Μπορώ να στο στείλω άμα θέλεις.
Μμμμ...
Ρομαντικο...
Σαν εκείνους τους δυο στην ταινία που κάθονταν στο μπαρ και κοίταζαν αμίλητοι τα μπουκάλια.
Ξαφνικά ο ένας σηκώνεται να φύγει.
-Μη φεύγεις, του λέει ο άλλος. Θέλω κάποιον να μιλήσω.
-Οκ, απαντάει και ξανακάθεται.
Και συνεχίζουν να κοιτούν αμίλητοι τα μπουκάλια....
Xμ..εύκολο να το γράφεις, δύσκολο να το κάνεις..
Βασικά σου γράφω και για κάτι άλλο. Όταν είχα διαβάσει ένα παλιότερο post σου μς τον τίτλο "Αμυνες" μου χε έρθει έμπνεύση για να το παρουσιάσω με εικόνες. Τι εννοώ; Είμαι σ' ένα εργαστήριο φωτογραφίας και ετοιμάζουμε μια έκθεση κι έχω φτιάξει το διάλογο σου σε βιντεοεγκατάσταση και με μουσική υπόκρουση από πίσω. Απλά ήθελα να σε ρωτήσω αν υπάρχει πρόβλημα και μήπως δεν ήθελες. Εννοείται θα υπάρχει η διεύθυνση του blog σου στο τέλος.
zouri, ακουστικά βαρηκοΐας :-P
στομάχη, κοροϊδεύεις, αλλά πλάκα-πλάκα σαν πολλά δεν είπαμε;
Κων/νε, είπες Paul Simon και θυμήθηκα Mrs Robinson, μη μου βάζεις ιδέες τώρα!!!
Περικλή, σ΄ευχαριστώ για το τραγούδι, στοίχημα ότι θα γίνει έμπνευση για κάποιο άλλο post.
πρέζα, εγώ ρεαλιστικό το βρίσκω.
nahames, ποια ταινία ρε; btw, έγραψες κάτι στο δικό σου post που ήταν ό,τι πιο τρυφερό διάβασα τελευταία ;-)
lo-li, θα φάω τα μουστάκια μου από αγωνία μέχρι να δω την παρουσίαση! Μπορώ να το πάρω πάνω μου και να καβαλήσω το καλάμι τώρα;
Silence Must Be Heard
Enigma
(Ο καθένας με τις μουσικές εμμονές του!)
..... τα λογια ειναι αχρηστα αναμεσα σε δυο ανθρωπους οταν μπορουν να μιλανε με την σιωπη τους ...
(Σιωπη - Ξυλινα Σπαθια )
Καλησπερα σας. Γιωργος.
Και μετά δεν μιλάμε πολύ. Γιατί το όνειρο ζει στη σιωπή;:)
Με βρίσκεις σύμφωνο μ'αυτή σου την επιθυμία. Μα να σου πω κάτι... δε θα βρεις πολλούς άλλους.
Τους αρέσει τόσο να μιλουν...
montresor, δεν το ξέρω, αλλά θα το κατεβάσω.
Γιώργο, τέλειο τραγούδι!!!
BeBe, σωστήηηηη ;-)
γιατρέ μου, από αμηχανία μιλάμε συνήθως, το έχεις προσέξει; Γιατί δεν έχουμε κάτι ουσιαστικό να πούμε. Small talk ακόμα και μεταξύ εραστών/συντρόφων.
Δημοσίευση σχολίου