Το γάντι


Photo by collisionofyour_kiss



Ένα μικρό κι ασήμαντο περιστατικό είναι ικανό να μου χαλάσει τη διάθεση. Όπως και να μου τη φτιάξει επίσης.

Έχω ξυπνήσει το πρωί, έχω ετοιμαστεί κι ετοιμάζομαι ν’ αναχωρήσω για τη δουλειά. Ψάχνω τα μαύρα γάντια μου, τα οποία τελευταία φορά τα πήρε το μάτι μου να κείτονται νωχελικά στο μπράτσο του καναπέ. Μάταια, σήμερα το πρωί δεν ήταν εκεί! Γυρίζω στην κρεβατοκάμαρα και ψάχνω στη συρταριέρα με τ’ αξεσουάρ. Εκεί βρίσκονται τακτοποιημένα στη σειρά τα λαχανί, τα σομόν, τα μπορντό και τα λευκά μου γαντάκια παρέα με ασορτί καπελάκια και κασκόλ, δε βλέπω όμως πουθενά τα μαύρα γάντια. «Θα είναι στ’ αυτοκίνητο» σκέφτομαι και ξεκινάω προς το ασανσέρ. Στο αυτοκίνητο με περιμένει μια δυσάρεστη έκπληξη. Ανοίγοντας την πόρτα, βλέπω το ένα γάντι πεσμένο δίπλα στο κάθισμα του οδηγού, το άλλο πουθενά. Άφαντο!

Ρε παιδιά αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει κάθε τόσο. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, κάθε χρόνο αγοράζω κι από ένα ζευγάρι μαύρα γάντια. Ο λόγος είναι απλός: τα χάνω! Χάνω μόνο τα μαύρα. Τα χρωματιστά –ένα περίεργο πράμα- είναι πάντα σετ ασορτί με τα καπελάκια και τα κασκόλ. Είναι που χτυπάνε και στο μάτι θα μου πεις. Τα μαύρα όμως, λες κι είναι αόρατα! Τα ξεχνάω σε ταξί, σε σπίτια, σε μαγαζιά, σε λεωφορεία, σε μπαράκια, τώρα μου πέφτουν και στο δρόμο. Ε άι σιχτίρ δηλαδή, ένα σωρό λεφτά έχω δώσει! Μέχρι που σκέφτηκα να τους περάσω κουδουνάκια να τ΄ακούω. Ή να τους ράψω κορδονάκι και να τα κρεμάσω απ’ το λαιμό. Και χειροπέδες στην ανάγκη, ό,τι να ‘ναι φτάνει να μην τα ξαναχάσω, γιατί έχει καταντήσει σπαστικό.

Κι εκεί που έχει χαλάσει η διάθεσή μου τελείως και σκέφτομαι ότι Σάββατο πουρνό πουρνό πρέπει να τρέχω στα μαγαζιά για γάντια, έχω ήδη φτάσει στο σημείο που παρκάρω συνήθως. Και τι βλέπω; Κάτι μαύρο και μικρό στην άκρη του δρόμου. «Τα μάτια μου κάνουν πουλάκια» σκέφτομαι. Κάπου είχα διαβάσει πως «η εναγώνιος προσδοκία προκαλεί παραισθήσεις» Κι όμως είναι εκεί! Ένα μικρό χνουδωτό μοχέρ γαντάκι, με περίμενε υπομονετικά από τη Δευτέρα πεσμένο μεταξύ δρόμου και πεζοδρομίου μεγάτο σκόνη. Σας λέω έχω τρελαθεί από τη χαρά. Το μαζεύω σα χτυπημένο ζωάκι, το τινάζω προσεχτικά και το βάζω στην τσάντα. «Σώπα» του λέω «σε περιμένει το ταίρι σου στο σπίτι κι ας ξεστράτισες»

Πείτε με χαζή, πείτε μικρή κι ανοήτη...
πείτε με ό,τι θέτε.
Εγώ ακόμα χαμογελάω!




14 σχόλια:

zouri1 είπε...

εγω για να μην τα χανω,εχω σε καθε μπουφαν και διαφορετικα γαντια.(μαλακια ειπα?)

An-Lu είπε...

Όντως, κάτι τέτοια σου φτιάχνουν τη μέρα!

H.Constantinos είπε...

Να έβρισκα κι εγώ εκείνον τον αναπτήρα...
(Μ'αρέσει που φοράς καπελάκια! Πολύ!)

Ανώνυμος είπε...

πάντα κάτι σε περιμένει
εκεί που δεν το περιμένεις...
και σε γεμίζει χαρά...
και χαμογελάς σα μικρό παιδί...

και να σου πω και κάτι;;;
αν είναι να χαθεί οτιδήποτε,
δεν πα να του φορέσεις ένα κάρο κουδούνια...
αυτό θα χαθεί...

καληνύχτα...

Καπετάνισσα είπε...

Είσαι απίθανο παιδί!

Να'χεις αγκαλιές -θα πω.
Ζεστές.
Και αλλουνού χέρια να χώνονται στις τσέπες τις δικές σου.
Να μη σου λείψουνε τα γάντια ξανά!

Alkyoni είπε...

πολύ όμορφα το περιέγραψες
χαμογελάκι :)
(αποκαλύψεις;;;)
εκτιθέμεθα ...εκτιθέμεθα ε;
μπα όχι...
φιλώ σε

mafalda είπε...

Γιατί δεν δοκιμάζεις να πάρεις καφέ γάντια?
Κλασικά ώστε να αντιμετωπιστούν ως μαύρα, και δεν είναι και πολύχρωμα εντελώς? Λέω εγώ τώρα?

Κατά τα άλλα, τα αναλώσιμα ας τα χάνεις, και μακάρι να τα βρίσκεις και πάντα!

nyctolouloudo είπε...

πολύ μου άρεσε που το βρήκες το άσωτο γαντάκι....!

Unknown είπε...

Αχα! Έχεις και σαλονάκι δίπλα στο μαγέρικο. Και παραμυθογαντάκια στο μπράτσο του κανεπέ. Ωραία.
:Ο)

stefanos είπε...

Εϊδες λοιπόν που σε αγαπάει!
Ή μήπως δεν κατάλαβες τι έγινε;
Σου έπαιξε όλο αυτό το παιχνίδι για να σε κάνει ευτυχισμένη.
Και έπιασε!

Το χαμόγελό σου!

nosyparker είπε...

zouri, από τις τσέπες να δεις τι εύκολα που μου πέφτουν!

An-Lu, θα προτιμούσα να μη μου τη χαλάνε πρώτα όμως :-/

Κωνσταντίνε, κι εμένα μ' αρέσει, πολύ!

γιώργο, άκυρα τα κουδουνάκια δηλαδή;

καπετάνισσα, πες πες, θα το πιστέψω στο τέλος ;-)

αλκυόνη, πού βρε;

mafalda, καλέ δεν ταιριάζουν με τα πανωφόρια μου τα καφέ

μεθυσμένα χρώματα, ελπίζω να του άρεσε και του άσωτου γαντιού που το ξαναβρήκα και να μην το ξανασκάσει

simon, ναι είναι κομπλέ το τσαρδί :-D

Στέφανε, τα κατάφερε το μπαγάσικο :-P

Κατουρημένη ποδιά είπε...

Κάτι μου λέει ότι τα άλλα γάντια δεν έχουν βγει (σχεδόν) ποτέ από το συρτάρι, για αυτό και δεν τα χάνεις.. Κράτα τα τωρινά μαύρα γάντια στο συρτάρι (αν δεν έχουν ήδη χάθει) και πάρε ένα άλλο ζευγάρι μαύρα γάντια για να τα χάνεις..

(αν κατάλαβε κανείς τι έγραψα ας μου εξηγήσει γιατί μπερδεύτηκα)

Alkyoni είπε...

:) εγώ "εκτέθηκα" στο μπογκ μου ...
και πια είμαι κατάπτυστη
καλημέρα γατουλάκι!!!

Μαύρος Γάτος είπε...

Πάντως εγώ στην αρχή υποψιάστηκα.. τους συνήθεις υπόπτους αιλουροειδείς...

Σ;))))

Καλημέρα Ψιψίνι