Μην είσαι αχάριστη


Photo by dechobek


Σήμερα γύρισα σπίτι από τη δουλειά όπως και κάθε άλλη μέρα. Κουρασμένη. «Δουλειά, αναγκαίο κακό» σκέφτηκα. Μέσα μου κάτι με τσίμπησε... Γκρίνια πάλι; Γιατί ρε γαμώτο; Έλα, πάρ’ το αλλιώς!
«Έχω μια καλή δουλειά, άρα είμαι τυχερή» μονολόγησα. Γύρισα σπίτι. Έχω σπίτι δικό μου, ολόδικό μου και δεν πληρώνω ενοίκιο. Έχω βρέξει-χιονίσει ένα κεραμίδι πάνω απ’ το κεφάλι μου την ώρα που κάποιοι άλλοι δεν έχουν πού την κεφαλήν κλίναι. Πόσο τυχερή είμαι! Άνοιξα το ψυγείο μου και άρπαξα ό,τι βρήκα μπροστά μου για να καταλαγιάσω την πείνα μου. Άνοιξα και μια μπύρα και κάθησα μπροστά στην τηλεόραση.
Δεν πείνασα ποτέ στη ζωή μου, δε μου έλειψε ποτέ τίποτα. Έψησα μια τσιπούρα και την έφαγα σκεπτόμενη τα εκατομμύρια παιδάκια που πεθαίνουν από ασιτία στην Αφρική. Ήπια και ξεδίψασα την ίδια ώρα που κάποιοι άλλοι στην άλλη άκρη της Γης δεν έχουν πόσιμο νερό. Έκανα ντουζ χωρίς να σκέφτομαι το νερό που σπαταλάω, και τυλίχτηκα σε αφρόλουτρο πολυτελείας με άρωμα μανόλιας, δώρο στα γενέθλιά μου σε επίσης πολυτελή συσκευασία. Σκουπίστηκα με καθαρό μπουρνούζι, φόρεσα ρούχα φρεσκοσιδερωμένα και ξάπλωσα σε μοσχομυριστά σεντόνια. Το ανατομικό στρώμα υποχώρησε στο βάρος του κορμιού μου απαλά κι ανώδυνα. Η ώρα που ξαπλώνω είναι ίσως η καλύτερη της ημέρας. Δε με απασχολεί τίποτα κι ο ύπνος με παίρνει αβασάνιστα, σχεδόν αμέσως. Η μεσημεριανή siesta συναγωνίζεται άνετα το απογευματινό ξύπνημα και τον αχνιστό καφέ που ευωδιάζει. Βγήκα από το πάπλωμα χωρίς να κρυώνω - εκτιμάμε τη ζεστασιά του σπιτιού μόνον όταν αυτή μας λείψει. Θυμάμαι τη γιαγιά στο χωριό που ξυπνούσε χαράματα ν’ ανάψει την ξυλόσομπα μην τύχει και δε βρούμε το δωμάτιο ζεστό όταν σηκωθούμε. Δύσκολη ζωή ζούσε η γιαγιά κι όμως δε βαρυγκομούσε.
Πέντε το απόγευμα. Είναι η ώρα των blogs. Κι αυτός ακόμα ο υπολογιστής που έχω, δε θα ‘πρεπε να θεωρείται δεδομένος. Κι εσύ που με διαβάζεις, έχεις ίντερνετ. Ξέρεις πόσο τυχερός είσαι; Μπορεί το βράδυ που θα βγεις στο γνωστό μπαράκι να γκρινιάζεις για την ακρίβεια ή που δεν είσαι ίσως ευχαριστημένος από τη δουλειά, για τα γραμμάτια που πληρώνεις για τ’ αυτοκίνητο ή για το στεγαστικό, αλλά ξέρεις πόσο τυχερός είσαι; Μήπως το μόνιμο θέμα συζήτησής σου είναι γιατί δε σου «κάθεται» η τάδε και η δείνα; Μήπως το «πόσο γκαντέμης είμαι» είναι ατάκα που χρησιμοποιείς καθημερινά; Ε λοιπόν φίλε, τυχερός είσαι! Απλά δεν κάθησες ποτέ να το σκεφτείς. Εγώ το σκέφτηκα σήμερα. Σήμερα που είδα τον άστεγο ζητιάνο να σκαλίζει τα σκουπίδια κάτω απ΄το σπίτι μου. Χθες που πλήρωσα το λογαριασμό του κινητού μου και κάθε φορά που πηγαίνω στο κομμωτήριο. Κάθε φορά που ψωνίζω ρούχα που δε χρειάζομαι και που διασκεδάζω χωρίς να στερούμαι. Είμαστε τυχεροί όλοι μας, αλλά πόσο χρόνο απ’ τη ζωή μας σπαταλάμε για ν’ αναλογιστούμε; Μόνο να γκρινιάζουμε ξέρουμε και να μιζεριάζουμε την κάθε μέρα που περνάει.
Ένα παιδί στη γειτονιά έχει κομμένο πόδι και μια συνάδερφος χάνει την όραση της απ’ το ένα μάτι εντελώς. Μια φίλη έχει μία μόνο ωοθήκη κι ένας γνωστός μου έχει σκλήρυνση κατά πλάκας, αλλά πάντα χαμογελά. Σε παρακαλώ, την επόμενη φορά που θα γκρινιάξω, ρίξε μου μια σφαλιάρα να συνέλθω.




14 σχόλια:

Lex_Luthor06 είπε...

συγνωμη αλλα δεν εχω χρονο να αναλογιστω τι έχω. ειμαι πολυ απασχολημενος να σκεφτω τι θελω να αποκτησω.

Ανώνυμος είπε...

Θα ρίξεις κι εσύ μια όταν γκρινιάζω εγώ; :))

H.Constantinos είπε...

Θα ξαναγκρινιάξεις, είμαι σίγουρος. Κι εγώ το ίδιο. Αυτή είναι η φύση: Jamais content. Δεν γίνεται να προγραμματίσεις τον εγκέφαλο να σκέφτεται έτσι συνεχώς. Και εδώ που τα λέμε, άν ήταν ο άνθρωπος toujours content δεν θα υπήρχε πολιτισμός. Οπότε, ξαναγκρίνιαξε όποτε γουστάρεις. Παράγεις πολιτισμό έτσι.

Πραγματικά, δεν πιστεύω ότι πρέπει να μένουμε σε ότι έχουμε. Η φύση του ανθρώπου αντιλαμβάνεται και την έννοια "τέλμα".

H.Constantinos είπε...

Τί θα γίνει με την moderation? Ακόμη και ο Νίκος Δήμου την έκοψε!

NinaC είπε...

Έτσι είναι, καλή μου. Η μόνη μου ελπίδα είναι πως δεν υπάρχει θεός ν' ακούσει τις "γκρίνιες" μας και να θελήσει να μας δώσει λόγο να γκρινιάξουμε στ' αλήθεια!

Ανώνυμος είπε...

kali mou passo..
eisai arketa kala otan apo moni sou exeis to mualo na katseis na ta skedteis ola afta... alloi den exoun idea i den benoun kan ston kopo..
xeretisous

stefanos είπε...

Μιά χαρά σε ακούω.
Αλλά μην ξεχνάς ότι όλα αυτά τα έχεις δουλέψει για να τα αποκτήσεις.
ναι δεν λέω, ξεκίνησες με τύχη.
Οι πιθανότητες να γεννηθείς στην Κίνα (π.χ.) είναι σχεδόν μία στις τρεις.
Αλλά και εσύ άρπαξες την ζωή από τα μαλλιά και όρμηξες μπροστά.

Μην υποτιμάς τον εαυτό σου αποκαλώντας σε τυχερή.

Ένας φίλος (όταν τον λέμε τυχερό) μας λέει:
Ναι, είδες, όσο πιό πολύ δουλεύω τόσο αυγαταίνει η τύχη μου.

Unknown είπε...

:Ο)

brexians είπε...

TO EXEI H MEPA!
ΚΑΛΗ Η ΣΚΕΨΗ ΣΟΥ ΓΡΑΨΕ ΚΑΙ ΜΕΝΑ ΓΙΑ ΣΦΑΛΙΑΡΕΣ!

nosyparker είπε...

Άλλος για μπούφλα; :-D

Alkyoni είπε...

εγώ να δεις γκρίνια στο ποστ μου....
λιγάκι "μεθυσμένη" γκρίνια...
και νεύρα πολλά νεύρα
μ άρεσε πολύ η φωτογραφία που χεις στο "σκέψεις του μεσημεριού"
και για να γκρινιάξω κι εδώ μου χεις βγάλει τα μάτια κάθε μέρα που μπαινω και σε διαβάζω.. άλλαξε λίγο τη γραμματοσειρά!!!!
φιλιά περιεργούλι μου όμορφο

Ανώνυμος είπε...

Το ότι το σκέφτεσαι ακόμα είναι καλό.

Δε νομίζω να σταματήσουν ποτέ αυτές οι σκέψεις. Όταν το ξεχάσουμε τότε θα είμαστε σκιές των εαυτών μας.

Είναι θλιβερό, αλλά μάλλον υγιές

nahames nakanamoko είπε...

καλό είναι αυτό, σε φέρνει στα ίσια σου καμιά φορά!

Ανώνυμος είπε...

ΑΣΤΟ ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΠΙΑ!
ΠΕΙΝΑΩ!
ΘΕΛΩ ΤΣΙΠΟΥΡΑΑΑΑ
δε πήρα προχθές τσιπούρες που τις είχε προσφορά στο ΚΑΡΦΟΥΡ