Τι είχαμε, τι χάσαμε!

Photo by Nsoroma79

Της τηλεφώνησα για δυο λόγους:
α) γιόρταζε ο άντρας της την προηγούμενη (του Αγίου Νικολάου)
β) η ίδια γέννησε πριν 3-4 βδομάδες και ήθελα να της ευχηθώ για το μωράκι
Μ’ ένα σμπάρο 2 τρυγόνια λοιπόν.

Έκπληξη πρώτη: Δεν αναγνώρισε την κλήση μου, πράγμα που σημαίνει ότι είχε διαγράψει το νούμερό μου από το κινητό της. Με πείραξε αυτό, δεδομένου ότι τη γνωρίζω 3 χρόνια.
Έκπληξη δεύτερη: Όταν της είπα το όνομά μου, πάλι δεν έδειξε να με αναγνωρίζει κι αναρωτήθηκε ποια είμαι. Ούτε με το χαϊδευτικό μου δε με κατάλαβε. Αν μη τι άλλο, το nosy είναι χαρακτηριστικό!

Μου μιλούσε ψυχρά, σχεδόν αδιάφορα και μ’ έκανε να αισθανθώ πολύ άβολα. Στην τελική, δεν την πήρα να της ζητήσω δανεικά, αλλά να της ευχηθώ. Είχα σκοπό να την καλέσω και στο πάρτυ μου, αν είχε σαραντίσει, αλλά σκέφτηκα «λεχώνα είναι, σιγά μην τρέχει σε χορούς». Δεν πρόλαβα βέβαια. Εκεί που της μιλούσα, ξαφνικά έκλεισε η γραμμή. Κοιτάω το κινητό μου, είχε φουλ σήμα. Της ξανατηλεφωνώ, βγαίνει τηλεφωνητής. «Ο συνδρομητής που καλείτε δεν είναι διαθέσιμος».

Τι έγινε ρε παιδιά; Μου το έκλεισε; Αποκλείεται, σκέφτηκα! Τέτοια αγένεια, γιατί; Υπέθεσα λοιπόν ότι όντως δεν είχε σήμα ή ότι έπεσε η μπαταρία κλπ. Λογικά θα μ΄έπαιρνε αυτή μετά. Ε ακόμα με παίρνει! Εγώ την πήρα άλλες 2 φορές την Παρασκευή και δεν ήταν διαθέσιμη.

Συχνά έρχεται η στιγμή που αξιολογείς τις γνωριμίες σου. Δεν την θεωρούσα ποτέ φίλη με την πραγματική σημασία της λέξης, αλλά είχαμε καλή χημεία και όταν βρισκόμασταν έδειχνε πως της άρεσε η παρέα μου. Κι όμως αυτή τη φορά που της τηλεφώνησα δεν έδειξε καν τη στοιχειώδη ευγένεια. Τι μεσολάβησε σ’ αυτό το διάστημα; Τίποτα! Υποθέτω πως είναι μια ακόμη από αυτές τις «φίλες» που όταν τις συναντάς στο δρόμο μετά από καιρό, σου πετάει το γνωστό κλισέ: «Έλα βρε, πού χάθηκες; Ούτε ένα τηλέφωνο δεν πήρες!» και σε κάνει να αισθάνεσαι κι άσχημα από πάνω. Εδώ λοιπόν είναι που εσύ πρέπει να ‘χεις το θάρρος να της απαντήσεις ένα ορθό-κοφτό: «Ούτε κι εσύ!» και να τη στείλεις στα τσακίδια.