Torn

Photo by sndr

4:30 π.μ. ξημερώματα Σαββάτου. Με βρήκε το πρωί να βωλοδέρνω.

Το απόγευμα μου είχε τηλεφωνήσει ο Α. Ήθελε να βγούμε, ευγενικά αρνήθηκα.

Πιο πριν είχε περάσει από το σπίτι ο Γ. Πέντε χρόνια μετά κι ακόμα έρχεται αλληλογραφία γι αυτόν στο γραμματοκιβώτιό μου!

Σήμερα είχε γενέθλια ο Λ. Ήταν κούκλος μέσα στο μαύρο του κοστούμι, έλαμπαν τα μάτια του και το χαμόγελό του φώτιζε το χώρο. Με φίλησε στα χείλη. Έκλεισε τα 26. Θυμήθηκα το καλοκαίρι που πέρασε, τη νύχτα που ήρθε στη σκηνή μου κρυφά και ξάπλωσε πλάι μου.

Ο Δ. καθόταν δίπλα μου και προσπαθούσε να μου πιάσει κουβέντα. Τον διευκόλυνα. Ήταν αρκετά εμφανίσιμος. Με άγγιζε διακριτικά στο μπράτσο.

Ο Γ. άλλαξε θέση και ήρθε κοντά μου. Μελαχροινός. Αρκετά του γούστου μου. Τον άφηνα να μ’ αγκαλιάζει.

Ο Μ. μου χάρισε ένα λουλούδι. Κόκκινο τριαντάφυλλο που μύριζε έντονα παρ’ όλο τον καπνό που σκέπαζε το χώρο.

Ο Κ. φεύγοντας με φίλησε κι ας μ’ είχε γνωρίσει σήμερα κιόλας.

Οι περισσότεροι μετά θα πήγαιναν κάπου αλλού να συνεχίσουν τη βραδιά. Ήθελα να φύγω. Κατέβηκα την πλατεία Ναυαρίνου και κατευθύνθηκα κάπου γνωστά. Δεν είχε πάει ακόμα 2:00.

Βρήκα τον Σ. στο στέκι. Χάρηκα που τον είδα μετά από καιρό. Είπαμε πολλά. Στοίχημα πως κατάλαβε πολύ λίγα. Πώς γίνεται μαζί να μιλάμε και χώρια να καταλαβαίνουμε; Τον πήγα σπίτι στις 4 και κάτι. Του υποσχέθηκα πως θα του κάνω αναπάντητη μόλις φτάσω. Γαμώτο! Ξέχασα να του ευχηθώ για τις γιορτές.

Ο δρόμος άδειος, άραγε είμαι η μόνη που ξενυχτάει; Το πόδι βαρύ στο γκάζι, σε μια στροφή στον περιφερειακό πιάνω 130. Μια σκέψη μου περνάει απ’ το μυαλό. Τι θα γίνει αν δεν επαναφέρω το τιμόνι;

4:45 π.μ. Σώα και αβλαβής στο σπίτι.

Τόσα γράμματα της αλφαβήτου,
κι όμως λείπει κάποιο...

.

11:05 π.μ. Σάββατο πρωί, ξυπνάω με φοβερό πονοκέφαλο. Έχει τελειώσει κι ο καφές. Τι μαλακίες έγραψα χθες βράδυ!