Ιωάννα

Photo by Madsky

Την λέγανε Ιωάννα. Αν ζούσε, θα γιόρταζε προχθές. Έμενε δίπλα μας στο πατρικό μου με τους γονείς της κι ήταν ένα κορίτσι γεμάτο ζωή. Όμορφη δε θα την έλεγε κανείς, αλλά είχε εκείνη τη φρεσκάδα της νιότης κι ήταν πάντα γελαστή και γεμάτη μπρίο. Είχε ίσια κατάμαυρα μαλλιά κομμένα καρέ, ήταν ψηλή και λεπτή κι αρκετά κοκέτα για την εποχή της. Θα’ μουν - δε θα ‘μουν πέντε τότε, μα θυμάμαι την πρώτη φορά μου έδωσε να βάλω βούτυρο-κακάο στα χείλη. Είχε σε τρεις γεύσεις κι αρώματα κι αυτό ήταν αρκετό να με εντυπωσιάσει. Φοιτήτρια της αγγλικής ήτανε. Λίγα μόνο χρόνια μικρότερη από τη μαμά μου κι όμως τόσο διαφορετική!

Μετά διορίστηκε στις Σάππες. Ερχόταν μόνο τα Σαββατοκύριακα κι όχι πάντα. Αρραβωνιάστηκε, την έβλεπα όλο και λιγότερο, σύντομα παντρεύτηκε. Οι φωτό του γάμου της πήραν όλες λίγο φως και βγήκαν σαν καμμένες. Μαύρες και κίτρινες, «καλλιτεχνικές» έλεγε γελώντας. Η Ιωάννα κάπνιζε πολύ, αλλά έκανε χαλάουα κι έδειχνε και στη μαμά μου. Είχε επίσης μια τρομακτικά μεγάλη συλλογή δίσκων από βινύλιο, αλλά ήμουν πολύ μικρή τότε για να την εκτιμήσω. Συχνά κλεινόταν στο σαλόνι με κλειστά παντζούρια κι έβαζε τραγούδια στο πικάπ. Μέχρι κι εμείς τ’ ακούγαμε από δίπλα, αλλά δε μας πείραζε.

Κάποια μέρα μάθαμε από τη μαμά της πως δεν ήταν πολύ καλά. Μελαγχολία είπαν οι γιατροί. Της δώσανε χάπια. Η κατάσταση μέρα με τη μέρα χειροτέρευε. Ένα βράδυ ακούσαμε φωνές, απειλούσε να σκοτώσει τους γονείς της, ήρθε αστυνομία, έγινε φασαρία. Για λίγο καιρό δεν την βλέπαμε. Κλαίγοντας μια μέρα η μάνα της εκμυστηρεύτηκε στη δική μου ότι η Ιωάννα νοσηλευόταν σε ψυχιατρική κλινική. Από τότε μπαινόβγαινε συνέχεια. Είχε γίνει η σκιά του εαυτού της. Μαύροι κύκλοι κάτω απ’ τα μάτια, ασθενικά αδύνατη, μελαγχολική. Σε διαστήματα που ήταν καλύτερα ερχόταν δίπλα, ζητούσε παρέα για καφέ, έκανε 2-3 τσιγάρα, έλεγε κάποιο πικρό αστείο κι έφευγε. Ήταν τριάντα-έξι.

Ένα απόγευμα βγήκε στο μπαλκόνι να καπνίσει. Ζαλίστηκε είπανε, έχασε την ισορροπία της κι έπεσε. Έπαιρνε πολλά φάρμακα, κάποια απ’ αυτά της φέρνανε ναυτίες. Είχε πέσει από τον τρίτο με το κεφάλι. Οι αυτόχειρες λένε πηδάνε με τα πόδια. Ποτέ δε μάθαμε...

Αν ζούσε σήμερα θα ήταν γύρω στα πενήντα.