Γίνε κι εσύ blogger, μπορείς!


Photo by falka0

Με αφορμή αυτό

Όταν τον Αύγουστο του 2006 ο φίλος μου Γιάννης Κωνσταντακόπουλος με προέτρεψε να ξεκινήσω ένα blog, εγώ δεν ήξερα καν τι ήταν αυτό! «Θα πονέσω;» αναρωτήθηκα. «Είναι απλό» μου εξήγησε –κι ανάθεμα την ώρα και τη στιγμή που τον άκουσα. Διότι απλό μεν ήτανε, στην πορεία δε, αποδείχτηκε εθιστικό.

Ξεκινώντας δειλά δειλά, διάλεξα πλατφόρμα και μετέφερα κάποια έτοιμα κειμενάκια που είχα για αρχή. Κάθε μέρα που ξημέρωνε, καμάρωνα αυτό που λίγο πριν δεν ήξερα τι ήταν και αναρωτιόμουν πόση έμπνευση πρέπει να έχει κανείς για να μπορεί να συνεχίσει ένα τέτοιο project. Μου φαινόταν βουνό κι έτρεμα στη σκέψη ότι την επόμενη ίσως να μην είχα τίποτα να γράψω. Με τον καιρό έμαθα πώς να ανεβάζω μουσικά αρχεία, πώς να αλλάζω τους κώδικες και πώς να κάνω links. Προσφάτως έγινα και beta! Κυρίως όμως έμαθα να συνομιλώ με στον εαυτό μου, να με αφουγκράζομαι, να με αναλύω, να βγάζω τα μέσα έξω, να με καθησυχάζω και κυρίως να με αγαπώ. Και χωρίς να πληρώνω τα μαλλιοκέφαλά μου σε ψυχαναλυτές!

Συχνά συζητώ με φίλους σχετικά με το blogging. Η αλήθεια είναι πως οι περισσότεροι είναι αρνητικοί προς κάθε είδους δημοσιοποίηση της προσωπικής ζωής και δεν κατανοούν την ευχαρίστηση που αντλούμε απ’ αυτό. Άτομα του κοντινού μου περιβάλλοντος με κατακρίνουν που ανοίγομαι, που εμπιστεύομαι, που συναντώ, που δίνομαι, που γράφω... Δεν τους αδικώ, απλά αυτοί δεν ξέρουν. Δεν ντρέπομαι να πω πως έχω πονέσει διαβάζοντας blogs, έχω κλάψει, έχω ταυτιστεί, έχω γελάσει, έχω προβληματιστεί – ε συχνά πυκνά με νυστάζει κιόλας.

Με αφορμή λοιπόν αυτό το κειμενάκι, θέλω να ευχαριστήσω τον Mr Mindblog για την ευκαιρία που μου έδωσε να μπω στον κόσμο των blogs. Για τους ανθρώπους που διάβασα και γνώρισα, για τα e-mail που αντάλλαξα και τα σχόλια που έλαβα, για την κατανόηση κι υποστήριξη που παίρνω κατά καιρούς, αλλά πιο πολύ για την ικανοποίηση του να έχω κάτι δικό μου, όμορφο, αληθινό, κάτι που φωνάζει ότι είμαι ΕΓΩ, χωρίς μάσκες, χωρίς «πρέπει».

Και σε όσους κατά καιρούς μας λένε «get a life», ένα έχω να πω:
To blogging είναι επαφή, είναι επικοινωνία, είναι ανθρώπινο συναίσθημα, πνοή, σφυγμός, λύπη, χαρά, δημιουργία.


Αν όλα αυτά δεν είναι ζωή, τότε τι είναι;



11 σχόλια:

Unknown είπε...

Για μενα ειναι μια ευχαριστη παρεα για τα βραδια-ξημερωματα μετα το εξω.(Λογο υπερεντασης)Και οχι σε πολλα blogs,σ`εσενα την γλυκια Nosyparker και σε μια μικρη που νομιζω οτι εχει τασεις...
Aγαπω το blog σαν την καυτη σοκολατα μπροστα στο τζακι.Φιλια

jul είπε...

Nosy,
και εγω το κόλλημα αυτό το ξεκίνησα τον Αυγουστο, μετά την επιστροφή μου από τις καλοκαιρινές διακοπές, όταν όλοι έλειπαν..και η φιλενάδα μου η Δεσποινα(http://www.dsrmlion.blogspot.com/),με προέτρεψε κατά τον ίδιο τρόπο "Ελα βρε πανευκολο ειναι...θα δεις θα σου αρεσει" και από τοτε όχι μονο μου αρεσει...αλλά εχω κολλήσει!!!
Οτι και αν ειναι, εμενα περνάει η ώρα μου, τις όποιες βαρετες (ωρες) έχω στο γραφείο, ή με χαλαρώνει τα απογευματα.....Καλή Χρονιά:)

zouri1 είπε...

και ευτυχως κολλησες εδω,και σε διαβαζουμε.

Meli Melo είπε...

Καλή Χρονιά Nosy! Καταρχάς να ευχαριστήσω κι εγώ τότε τον φίλο σου που σε προέτρεψε να ξεκινήσεις αυτό το blog... είναι θαυμάσιο! Μπήκα εντελώς τυχαία όταν αποφάσισα κι εγώ να κάνω ένα δικό μου σε μια προσπάθεια, όπως λες κι εσύ, να βγάζω τα μέσα έξω κτλ αλλά έμεινα στην προσπάθεια... αυτό δεν με εμποδίζει όμως όποτε βρίσκω λίγη ώρα να μπαίνω και να διαβάσω το blog σου και πραγματικά χαίρομαι με τα θέματα σου, που είναι θέματα που με απασχολούν και σύμπτωση πολλές φορές τα σκεφτόμουν και τσουπ ανοίγω το blog σου και είναι αυτό, τις φωτογραφίες που διαλέγεις, την μουσική που μας βάζεις... ένα θέλω να σου πω... συνέχισε και μην σταματάς you have a life και σ’ευχαριστώ που την μοιράζεσαι! Να σαι καλά!

Ανώνυμος είπε...

*blushed*

Όπως λέει κάποιος σε μια ταινία: "οι ιδέες πετάνε στον αέρα... το μόνο που έχεις να κάνεις εσύ είναι να απλώσεις το χέρι σου και να τις πιάσεις".

Ευχαριστώ λοιπόν για τα καλά λόγια, αλλά αυτό το blog είναι δικό σου, εσύ το έφτιαξες και εσύ το προχωράς και το κάνεις καλύτερο μέρα τη μέρα. Εγώ δεν έκανα τίποτα.

Να είσαι καλά και να το χαίρεσαι κάθε μέρα και πιο πολύ.

Καλό 2007 με υγεία κι ό,τι ποθείς!

Lost είπε...

Μια από τα ίδια κι εγώ. Προβληματίζομαι τελευταία ως προς το εξής: εφόσον μου είναι τόσο πιο εύκολο να μιλώ αληθινά για μένα μέσα στο blog μου, μήπως να αποκαλύψω την πραγματική μου ταυτότητα. Κι όποιος τρομάξει τρόμαξε. Όποιος σχολιάσει κακόβουλα, ΟΚ, ας το κάνει. Τι σημασία έχει? Αφού αυτή είμαι πραγματικά. Δεν έχω καταλήξει ακόμη. Πολλά φιλιά και keep blogging!

AVRA είπε...

καταλαβαινω ακριβως τι εννοεις...

καλη χρονια!

Ανώνυμος είπε...

Λίγο πολύ όλοι τους ίδιους φόβους είχαμε στην αρχή.

Καλή χρονιά με υγεία, αγάπη και τα υπόλοιπα θα έρθουν μόνα τους, θα δεις :))

Ανώνυμος είπε...

Καλως ηρθες πισω

nosyparker είπε...

@ under control
Καλώς σας βρήκα. Με το καλό να μας ξανάρθεις. Αλλά να μη λείπουμε!

Happy Blogging :-D

Standin'AtTheCrossroads είπε...

θα ηθελα να μου γραψεις ανλυτικα τα βηματα, ΠΩΣ ΑΝΕΒΑΖΟΥΜΕ ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΤΟ BLOG.και συγκεκριμενα ενα φακελο με ολο το δισκο + τις φωτογραφιες και πληροφοριες.

Ευχαριστω εκ των προτερων.

επιθυμητα πορταλς, Sharebee ή massmirror kai oxi to rapidshare