Γίνε κι εσύ blogger, μπορείς!

Photo by falka0

Με αφορμή αυτό

Όταν τον Αύγουστο του 2006 ο φίλος μου Γιάννης Κωνσταντακόπουλος με προέτρεψε να ξεκινήσω ένα blog, εγώ δεν ήξερα καν τι ήταν αυτό! «Θα πονέσω;» αναρωτήθηκα. «Είναι απλό» μου εξήγησε –κι ανάθεμα την ώρα και τη στιγμή που τον άκουσα. Διότι απλό μεν ήτανε, στην πορεία δε, αποδείχτηκε εθιστικό.

Ξεκινώντας δειλά δειλά, διάλεξα πλατφόρμα και μετέφερα κάποια έτοιμα κειμενάκια που είχα για αρχή. Κάθε μέρα που ξημέρωνε, καμάρωνα αυτό που λίγο πριν δεν ήξερα τι ήταν και αναρωτιόμουν πόση έμπνευση πρέπει να έχει κανείς για να μπορεί να συνεχίσει ένα τέτοιο project. Μου φαινόταν βουνό κι έτρεμα στη σκέψη ότι την επόμενη ίσως να μην είχα τίποτα να γράψω. Με τον καιρό έμαθα πώς να ανεβάζω μουσικά αρχεία, πώς να αλλάζω τους κώδικες και πώς να κάνω links. Προσφάτως έγινα και beta! Κυρίως όμως έμαθα να συνομιλώ με στον εαυτό μου, να με αφουγκράζομαι, να με αναλύω, να βγάζω τα μέσα έξω, να με καθησυχάζω και κυρίως να με αγαπώ. Και χωρίς να πληρώνω τα μαλλιοκέφαλά μου σε ψυχαναλυτές!

Συχνά συζητώ με φίλους σχετικά με το blogging. Η αλήθεια είναι πως οι περισσότεροι είναι αρνητικοί προς κάθε είδους δημοσιοποίηση της προσωπικής ζωής και δεν κατανοούν την ευχαρίστηση που αντλούμε απ’ αυτό. Άτομα του κοντινού μου περιβάλλοντος με κατακρίνουν που ανοίγομαι, που εμπιστεύομαι, που συναντώ, που δίνομαι, που γράφω... Δεν τους αδικώ, απλά αυτοί δεν ξέρουν. Δεν ντρέπομαι να πω πως έχω πονέσει διαβάζοντας blogs, έχω κλάψει, έχω ταυτιστεί, έχω γελάσει, έχω προβληματιστεί – ε συχνά πυκνά με νυστάζει κιόλας.

Με αφορμή λοιπόν αυτό το κειμενάκι, θέλω να ευχαριστήσω τον Mr Mindblog για την ευκαιρία που μου έδωσε να μπω στον κόσμο των blogs. Για τους ανθρώπους που διάβασα και γνώρισα, για τα e-mail που αντάλλαξα και τα σχόλια που έλαβα, για την κατανόηση κι υποστήριξη που παίρνω κατά καιρούς, αλλά πιο πολύ για την ικανοποίηση του να έχω κάτι δικό μου, όμορφο, αληθινό, κάτι που φωνάζει ότι είμαι ΕΓΩ, χωρίς μάσκες, χωρίς «πρέπει».

Και σε όσους κατά καιρούς μας λένε «get a life», ένα έχω να πω:
To blogging είναι επαφή, είναι επικοινωνία, είναι ανθρώπινο συναίσθημα, πνοή, σφυγμός, λύπη, χαρά, δημιουργία.

Αν όλα αυτά δεν είναι ζωή, τότε τι είναι;