Ήρθες στον ύπνο μου
Photo by andaria
Είδα στον ύπνο μου πως σε συνάντησα και πάλι. Κι ήταν τα γελαστά σου μάτια όμορφα κάτω απ΄τις πυκνές σου βλεφαρίδες. Μ’ αγκάλιασες και ζέστανε η καρδιά μου. Κι ήταν σαν να μην πέρασε μια μέρα.
«Πόσος καιρός πάει;» με ρώτησες
«Από τότε» σου απάντησα
«Πώς κι έτσι;»
«Δε θέλησα άλλον από σένα»
Δεν ξέρω αν με πίστεψες, μόνο μ’ αγκάλιασες και πάλι και σε ρώτησα αν θα μ’ άφηνες να κλάψω. Κι έκλαψα εκεί χωμένη μέσ’ στα μπράτσα σου, με το κεφάλι στη γουρνίτσα του λαιμού σου, κάτω απ’ τα μαύρα σου μαλλιά να με σκεπάζουν. Κι έκλαψα γιατί ποτέ μου δε σου μίλησα, παρά μονάχα στ’ όνειρό μου. Για όσα ήθελα από σένα και όσα είχα να σου δώσω.
Τώρα που ξύπνησα το ξέρω πως δε σ’ έχω, ποτέ δε σ’ είχα, ποτέ δε σ’ άφησα να μάθεις... Δεν ξέρω αν μετάνιωσα ή αν ήταν για καλό που λένε, που ποτέ οι δρόμοι μας δε σμίξαν. Ξέρω μονάχα πως για τα Χριστούγεννα μια ευχή μόνο θα κάνω. Μια νύχτα ακόμα γεμάτη από σένα. Μόνο.
7 σχόλια:
Τέτοιες γιορτινές μέρες ξυπνούν οι μνήμες και πονάνε οι παλιές πληγές.
Αν σε αγάπησα τόσο βαθιά, ήταν γιατί ήσουν η τελευταία μου ελπίδα να κρατηθώ στη ζωή.
Αν πόνεσα τόσο βαθιά που σ' έχασα, ήταν γιατί φεύγοντας, πήρες μαζί σου τη χαρά μου.
Χτες το έγραψα για... εκείνην. Το χαρίζω όμως απόψε σε σένα, μια που εκείνη ποτέ δεν θα το ακούσει, όπως και ο δικός σου εκείνος δεν θα διαβάσει ποτέ τα κόκκινά σου γράμματα.
Καλό βράδυ ψυχούλα
Αχ αυτες οι αναμνησεις...
Θα μπορούσε να το έχει γράψει η πρώην αυτό, άν ήταν απολύτως σίγουρη, με εργοστασιακή εγγύηση, ότι δεν υπάρχει απολύτως καμμία πιθανότητα να το διαβάσω...
Είσαι κάπως σκόπιμα ασαφής, αλλά ουσιαστικά απολύτως σαφής, ή έχω καταλάβει κάπως λάθος; -ξέρω, ξέρω, ποτέ κανείς δεν κατάφερε να καταλάβει μία μόνο γυναίκα, σιγά μη καταλάβει ποτέ κανείς τις γυναίκες γενικώς, και σιγά μή το καταφέρω εγώ πρώτος στον κόσμο από την εποχή του Αυστραλοπίθηκου, που ούτε κι αυτός πρέπει να είχε καταλάβει το τότε πρωτόγονο, πλήν όμως θηλυκό μυαλό της Αυστραλοπιθηκίνας με το δικό του επίσης πρωτόγονο, αλλά αφελές μυαλό, που παρέμεινε αφελές σε όλη την διαδικασία της εξέλιξης μέχρι σήμερα.
Ξέρω τί μου κάνει "κλικ" στο στυλ που γράφεις: Είναι ο συνδυασμός ευαισθησίας / ευστροφίας / αισθητικής. Και ο χειρισμός του λόγου, εννοείται. Στον τομέα αισθητική υπάγεται και αυτός... Α, και ένας τρόπος σκέψης που μου κάνει πολύ εξωστρεφής και άμεσος. Αυτό ανωνύμως. Ισχύει και επωνύμως;
Bithday Post:
Χρόνια πολλά και εύχομαι πολλές χιλιάδες λέξεις μέχρι τα επόμενα γενέθλια!
Δεν σου λέω ανέβα, μη κοιτάς πίσω κλπ, κλπ, αυτό θα συμβεί οπωσδήποτε. Συμβαίνει πάντα. Δυστυχώς, τα γενέθλια μετά τα 29 είναι επώδυνα. Το πρώτο σοκ είναι στα 30 και συνεχίζει, ατυχώς. Πάντως περνάει. Το έπαθα πριν δύο μήνες, κάπως έτσι, σ'αυτό το στύλ, ξέρω... Αλλά πέρασε. Ο κύκλος του είναι περίπου 4-5 μέρες, κάπως όπως η ελαφριά γρίππη δηλαδή. Το κακό στην περίπτωσή σου είναι ότι συνδυάζεται κάπως με την Εορταστική Κατάθλιψη που συνηθίζεται πολύ απ'ότι έχω παρατηρήσει. Εγώ ευτυχώς δεν αντιμετωπίζω τέτοιο συνδυασμό τον Οκτώβριο...
ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ:
"Ωραία θέα, μέσα από θλιβερό μισοσκότεινο δωμάτιο" -την διάλεξες με ανάλογο mood νομίζω;
γεωργια μου...
στον ονειρο μας κανουμε και λεμε οτι θελουμε...
εκει ζουμε το ανεκπληρωτο...
εκει δυστυχως...
φιλια...
Μικρούλα, ξέρεις τι λένε οι ειδικοί, ότι κάθε πρόσωπο που εμφανίζουμε στο όνειρό μας είναι στην πραγματικότητα ο εαυτός μας. Ναι, ο εαυτός μας είναι , ακόμα και ο εχθρός ή ο εραστής που βλέπουμε. Με τον εαυτό μας κάνουμε έρωτα, τον εαυτό μας αποκεφαλίζουμε.. Με αυτή τη σκέψη, έχεις ανάγκη μικρούλα μου πρώτα να αγκαλιάσεις τον εαυτό σου τρυφερά και να σε αγκαλιάσει και αυτός. Να του πεις ότι τον αγαπάς πραγματικά. Αλήθεια, στον εαυτό σου το έχεις πεί ποτέ;
Πολυ καλο το ποστ!
Στα όνειρα προστρέχουμε για να βρούμε τον χαμένο μας εαυτό.
ΥΓ: χρόνια σου πολλά για προχθές!
Δημοσίευση σχολίου