Αγρύπνια

Photo by nocturnalCharm

Νυστάζω πολύ. Είμαι κουρασμένη κι αυτή η φριχτή υγρασία έχει τσακίσει τα κόκαλά μου. Θέλω να κοιμηθώ όμως δεν μπορώ ακόμα. Τουλάχιστον όχι πριν γράψω. Του το χρωστάω. Είναι ο μόνος τρόπος για να του πω ευχαριστώ που ταξίδεψε για να βρεθεί κοντά μου.

Προσπάθησα να υψώσω τείχος και να κρατήσω αντιστάσεις, όλες οι άμυνες βγήκαν στην επιφάνεια, άμυνες που δεν ήξερα πως είχα. Έγινα σχεδόν κακιά, προσποιήθηκα... όμως στο τέλος δεν άντεξα. Λύγισα.

Λίγες ώρες μόνο και μοιρασμένος ύπνος. Δηλαδή, τι ύπνος; Αγρύπνια! Να αφουγκράζομαι την ανάσα του και να αισθάνομαι τη θαλπωρή του κορμιού του, να μην κρυώνω. Να θυμάμαι κι όλα να ξυπνάνε μέσα μου. Και να με πονάνε.

Έκλαψα κι ευχήθηκα να μην είχε έρθει... μα το πρωί που ξύπνησα και δεν ήταν πια εκεί, το πήρα πίσω. Θέλω να πέσω να κοιμηθώ και να μην ξυπνήσω.