Παραβολών συνέχεια

Η γυναίκα και το φίδι

Photo by podobycko

Και μια και ξεκινήσαμε με παραβολές, είπα να γράψω κι ετούτη, που λίγο πολύ έχει το ίδιο νόημα με την προηγούμενη. Έχει γίνει και τραγούδι, ακούστε το!

Ήταν λοιπόν μια παγωμένη χειμωνιάτικη νύχτα και μια γυναίκα γυρνώντας σπίτι της από τη δουλειά βρήκε στον κήπο της ένα κουλουριασμένο φίδι. Το φίδι προφανώς βρισκόταν σε χειμερία νάρκη. Η άμυαλη γυναίκα το λυπήθηκε και το πήρε σπίτι της να το σώσει από το κρύο. Το τύλιξε με μια κουβέρτα και το έβαλε κοντά στη φωτιά να ζεσταθεί. Κάποια στιγμή το φίδι ξύπνησε κι άρχισε να κουνιέται. Τότε η πανηλίθια το πήρε αγκαλιά κι άρχισε να το χαϊδεύει. Εκείνο όλο και ξεκουλουριαζόταν, όλο και μεγάλωνε καθώς ζεσταινόταν, ώσπου ξετυλίχτηκε ολόκληρο και της πάτησε μια δαγκωνιάααα.
«Αχάριστο φίδι!» λέει τότε η γυναίκα. «Αυτό είναι το ευχαριστώ που σε πήρα σπίτι μου και σε ζωντάνεψα; Έτσι θα με ξεπληρώσεις;»
«Μη λες βλακείες, γλυκιά μου» απάντησε ο όφις. «Ήξερες ότι έβαζες φίδι στον κόρφο σου, μη μου ζητάς και τα ρέστα τώρα!»

Θα μου πείτε, τι μ’ έπιασε και σας σας τα λέω όλα αυτά. Τη μια ο σκορπιός με το βατράχι, την άλλη η γυναίκα με το φίδι… ε όλο και κάτι θα υπαινίσσομαι κι εγώ η γάτα. Beware! Θα έχει και συνέχεια, part three, για να κλείσει η τριλογία. Μην αλλάξτε κανάλι, θα σας παρακολουθώ. Τι τα ‘χω τα μουστάκια μου, για φιγούρα;

Παρεμπιπτόντως, εμένα τώρα το φίδι κάτι μου κάνει ως φαλλικό σύμβολο κι έχω διάφορα σενάρια στο μυαλό μου για το τι θέλει να πει ο ποιητής. Κι ο Al Wilson πονηρούλης μου ακούγεται (εκείνο το ssssssighed the sssssnake με τρελαίνει). Δεν θα το αναλύσω όμως, γιατί θα σκεφτείτε ότι είμαι πορνόμυαλη και καραδοκεί κι ο Γείτων για να μου την πει. Άντε πάρτε και τις στίχοι για να καταλάβετε. Φιλούμπες. Νιαρ!

Ευχαριστώ τον Nada για τους στίχους