Μάτια καθρέφτες

Photo by WhiteTrashBeautiful

Θυμάται το βλέμμα του το βράδυ που τον συνάντησε. Μάλλον χαράματα ήταν, με το πρώτο φως της μέρας. Τα μάτια του ήταν κατακόκκινα. Σκέφτηκε πως ίσως έφταιγε ο καπνός. Ήταν ένα βλέμμα αρρενωπό, αγριεμένο απ’ το ποτό και πονεμένο, μα συνάμα πιστό και φιλικό, βλέμμα σκύλου ήταν που μόλις του είχαν δώσει μια κλωτσιά. Σχεδόν το λάτρεψε! Το είδε να γαληνεύει λίγες ώρες μετά καθώς τη χάζευε, το είδε να γλυκαίνει και να γίνεται τρυφερό και πάλι να θεριεύει και να γίνεται αγέρωχο, αντρίκιο, θολό απ’ τον πόθο, μα πάντα καθαρό. Πάντα!

Τι να του είπαν άραγε τα δικά της μάτια;