Πρωινό Κυριακής

Photo by fee-mawie

Σήμερα με ξύπνησε ένα sms στις 07:18 (με την παλιά ώρα).

«Nosy, τι κάνεις; Όλα καλά;» έλεγε.

Ξανακοιτάζω το ρολόι για να σιγουρευτώ ότι τα μάτια μου δε βλέπανε πουλάκια από τις χθεσινές βότκες. Ήταν όντως 07:18!!! Το κινητό μου δεν έβγαλε αναγνώριση αποστολέα, μόνο τον αριθμό κι αυτό μπορεί να σημαίνει 2 πράγματα. Ότι ήταν: α) κάποιος παλιός γκόμενος που τον διέγραψα ή β) κάποιος/α που πολύ απλά ποτέ δεν πρόσθεσα στη λίστα μου. Αποκλείουμε το ενδεχόμενο λάθους, εφόσον γνώριζε το όνομά μου, σωστά; Αλλά όποιος κι αν ήταν τέλος πάντων, είναι δυνατόν να με θυμήθηκε στις 07:18 το πρωί; Δηλαδή γύρισε από ξενύχτι και αναρωτήθηκε πώς είμαι στη υγεία μου; Αγαμίες είχε; Δεν περίμενε να ξυπνήσω τουλάχιστον, να μου φέρει κρουασανάκια σοκολάτας και να πιούμε παρέα τον καφέ; Ε πώς αγόρι μου; Τι το περάσαμε εδώ, american bar; Γυρνώ πλευρό και συνεχίζω τον ύπνο μου.

Ξαναξυπνώ κατά τις 11:30 με την παλιά ώρα πάντα, άρα 10:30 με την καινούρια. Φτιάχνω φραπέ, ταΐζω τις γάτες και κάθομαι να δω αλληλογραφία και να διαβάσω blogs. Έξω έχει τέλεια μέρα. Σκέφτομαι πώς θα την αξιοποιήσω και αρχίζω τα τηλέφωνα σε φίλους και γνωστούς. Ε λοιπόν αυτό πρώτη φορά μου συνέβη. Πρέπει να έκανα καμιά 15αριά τηλεφωνήματα να κανονίσουμε για ούζα και στο τέλος έμεινα μαλάκας με το τηλέφωνο στο χέρι κι ένα ηλίθιο βλέμμα απορίας στο πρόσωπο. Μα όλοι σήμερα βρήκανε;

Προσοχή: Όποιος ήδη βαριέται, να μη διαβάσει παρακάτω, θα βαρεθεί περισσότερο.

Λοιπόν έχουμε και λέμε: Μια φίλη είχε να πάει στο εξοχικό του γκόμενου να ταΐσουνε το σκύλο και να ξεχορταριάσουνε. Ένας ήταν στη Σύρο εκδρομή και θα γυρίσει αύριο. Ένας τον έπιασε το αυχενικό του κι ήθελε αγάπη, στοργή και προδέρμ. Μια άλλη ήταν στο εξοχικό τους στο Θεολόγο και κάνανε κηπευτικές εργασίες. Κάποιος θα πάει στο νοσοκομείο τη μαμά του, αυτός εντάξει δικαιολογείται, είχε σοβαρό λόγο. Κάποιοι είχαν ήδη κανονίσει με άσχετη παρέα, άκυροι αυτοί. Άλλοι θα πηγαίνανε να φάνε στα πεθερικά (γνωστό χόμπυ αυτό όταν βαριέσαι να μαγειρέψεις, αλλά γι αυτό υπάρχουν κι οι ταβέρνες) Μια «φίλη» μου τα μασούσε, μάλλον είχε ραντεβού με γκόμενο, αλλά δεν ήθελε να το πει (μη φοβάσαι, δεν στον τρώμε!) Ο αδερφός μου ξενύχτησαν πολύ χθες και σήμερα θα τη βγάλουνε μέσα με ταινίες (αλλά δε με καλέσανε να φάμε ούτε να τις δούμε παρέα, θα το θυμάμαι αυτό!)

Όλοι τέλος πάντων είχανε ανειλημμένες υποχρεώσεις κι έτσι είμαι μόνη κι έρμη πρωινό Κυριακής με άδειο ψυγείο κι άδειο στομάχι. Κι έξω έχει έναν ήλιο ΝΑΑΑΑΑΑ! Ο φραπές μόλις τελείωσε και μ’ έχει κόψει λόρδα. Έχω βαρεθεί να φτιάχνω σαλάτες και τοστ. Θα παραγγείλω πίτσα μου φαίνεται. Θα πάω και στο βίδεο κλουμπ να πάρω καμιά ταινία, αν και ξέρω ότι τις καλές τις καβαντζάρουν από την Παρασκευή. Δε βαριέσαι, καμιά παλιά θα πάρω πάλι. Θα την αράξω μετά κάνα 3ωρο στο pc και θα διαβάσω τα νέα posts. Από κει καταλαβαίνεις ότι είναι κι άλλοι μόνοι τα πρωινά της Κυριακής ή έστω δεν έχουν κάτι καλύτερο να κάνουν και γράφουν. Και γιατί όχι άλλωστε; Αφού εμείς οι υπόλοιποι που επίσης δεν έχουμε τι να κάνουμε καθόμαστε και τους διαβάζουμε.

Κι έτσι περνάν τα πρωινά της Κυριακής... καμιά φορά και τ΄απογεύματα. Με διαδικτυακούς φίλους και διαδικτυακούς αναγνώστες. Δε βαριέσαι! Μέρα είναι θα περάσει....