Κατοικίδια με προσωπικότητα

Τη Ζήνα μου την έφεραν "πεσκέσι" από το δρόμο όταν ήταν μόλις μερικών εβδομάδων, πεινασμένη και τρομοκρατημένη, είχε περάσει όλο το βράδυ πάνω σ’ ένα δέντρο κλαίγοντας επειδή την κυνηγούσαν τα σκυλιά. Μου έδειξε αμέσως την ευγνωμοσύνη της που την περιμάζεψα, την τάισα και τη φρόντισα. Ήταν ένα πολύ τρυφερό γατάκι που μου δάγκωνε τα δάχτυλα των ποδιών κάθε πρωί κάτω από τις κουβέρτες για να ξυπνήσω και να την ταΐσω. Με περίμενε υπομονετικά στο μπαλκόνι τα καλοκαίρια και πίσω από την πόρτα το χειμώνα να γυρίσω από τη δουλειά και να παίξουμε.

Τον Ράμσυ τον πήραμε για να κάνει παρέα στη Ζήνα. Τότε λείπαμε συνέχεια τα Σαββατοκύριακα και τη λυπόμουν την καημένη να μένει μόνη. Θέλαμε και να τη ζευγαρώσουμε πριν τη στειρώσουμε, οπότε κάναμε και γατάκια. Άξιος ο Ράμσυ! Δυστυχώς κανένα γατάκι δεν του έμοιασε, πήραν όλα από το σόι της μαμάς τους.

Ο Ράμσυ είναι βλάκας γάτος, πανίβλακας για την ακρίβεια. Όλο μαμ, κακά και νάνι, δώσ’ του χάδια και πάρ’ του την ψυχή. Επίσης του αρέσει πολύ να τον βουρτσίζω. Μόλις πέσω να κοιμηθώ τρέχει να χωθεί κάτω από τα σκεπάσματα στην αγκαλιά μου και στη σκέψη μόνο ότι θα τον χαϊδέψω αρχίσει και γουργουρίζει δυνατά σαν κομπρεσέρ. Είναι και φοβητσιάρης, μέχρι και τον καπνό από το τσιγάρο φοβάται. Η Ζήνα αν και λίγο ακοινώνητη, είναι σπίρτο, όλα τα καταλαβαίνει.

Τρελαίνονται να παίζουν με νάιλον σακούλες, με λαστιχένια μπαλάκια και κορδόνια παπουτσιών (ο Ράμσυ δεν έχει αφήσει κορδόνι για κορδόνι!) Επίσης μου έχει κόψει καλώδια από φορτιστές κινητών, από ποντίκι και πληκτρολόγιο τουλάχιστον 5 φορές. Μετά πήρα ασύρματα. Όταν κάθομαι στον υπολογιστή, μαλώνουν ποιο θα έρθει πρώτο να καθήσει αγκαλιά μου. Και τα δυο θέλουν να κάνουν διόρθωση κειμένου. Τους αρέσουν πολύ τα πατατάκια, το γιαούρτι, το παγωτό κι η σοκολάτα. Η Ζήνα πίνει και φραπέ, κάθε πρωί που τον ετοιμάζω, πρώτη αυτή θα γλύψει τον αφρό και μετά θα πιω εγώ. Επίσης έχει μανία με τα σύνεργα του μακιγιάζ: μη δει πινελάκι ξέμπαρκο, αμέσως να το αρπάξει και να το κρύψει, όσο δε για το πινέλο του ρουζ, άμα το αφήσω, δεν θα του μείνει τρίχα για τρίχα.

Είναι ψέμα αυτό που λένε ότι οι γάτες δεν είναι εκδηλωτικές και ότι δεν εκπαιδεύονται. Καταλαβαίνουν πάντα όταν είμαι στεναχωρημένη κι όταν αρρωσταίνω δεν φεύγουν στιγμή από το κρεβάτι μου. Λυπήθηκα πολύ που δεν μπόρεσα να κρατήσω τα 4 γατάκια τους και αναγκάστηκα να τα δώσω για υιοθεσία, αν είχα μονοκατοικία θα είχα σίγουρα πολλές γάτες.

Miaow!