Αναζητώντας την Αγάπη (μέρος πρώτο)

Photo by Basia_AlmostTheBrave

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα αγόρι σαν όλα τ’ άλλα. Ζούσε σε μια μεγάλη πόλη, όπως εγώ, όπως εσύ. Τα είχε σχεδόν όλα, όμως δεν ήταν ευτυχισμένο. Του έλειπε η αγάπη κι η ζωή του φαινόταν μισή. Αποφάσισε λοιπόν μια μέρα πως θα ψάξει να τη βρει. Θα πήγαινε όπου χρειαστεί προκειμένου να βρει την αγάπη του.

Το πρωί που ξεκίνησε, συνάντησε στην είσοδο το κορίτσι της διπλανής πόρτας.

«Φεύγω» της είπε «Θα λείψω καιρό, μην ανησυχήσεις»
«Πού πας;» τον ρώτησε εκείνη
«Πάω να ψάξω την αγάπη μου»
«Πού θα ψάξεις;»
«Παντού»
«Θα μου λείψεις. Να προσέχεις. Καλή τύχη!» Το κορίτσι τον αποχαιρέτησε με μια αγκαλιά.

Πέρασαν μήνες. Το αγόρι διέσχισε θάλασσες, βουνά, ποτάμια μα δεν είχε βρει ακόμα την αγάπη του. Αναρωτιόταν μήπως τη συνάντησε και δεν την αναγνώρισε. Μήπως δεν την πρόλαβε για λίγα λεπτά σε κάποια στροφή, μήπως εκείνη του κρυβόταν για να του παίξει παιχνίδια, μήπως ήθελε απλά να τον δυσκολέψει. Όσο περνούσε ο καιρός, τόσο απογοητευόταν και μαράζωνε μέρα με τη μέρα.

Ένα σούρουπο τον βρήκε να κάθεται κάτω από ένα δέντρο στο δάσος. Ήταν θλιμμένος και δεν πρόσεξε τη γριούλα που τον πλησίασε ξαφνικά.
«Τι κάνεις μόνος εδώ παιδί μου μέσα στην ερημιά;» τον ρώτησε η γιαγιά.
«Ψάχνω να βρω την αγάπη μου» της είπε «όμως κουράστηκα να την ψάχνω κι εκείνη να μην έρχεται. Φοβάμαι πως δεν υπάρχει, γιαγιά. Λέω να γυρίσω πίσω»
«Συνέχισε» του είπε εκείνη «Για όλους μας υπάρχει κάπου μια αγάπη. Θα τη βρεις. Κι αν όχι, θα σε βρει εκείνη.»
«Πώς θα την αναγνωρίσω; Αν με προσπεράσει και δεν τη δω; Αν δεν την προσέξω καν;» τη ρώτησε με ανησυχία.
«Μη φοβάσαι. Όταν τη δεις, θα την αναγνωρίσεις αμέσως» τον καθησύχασε η γριούλα. «Μόνο μη σταματήσεις να την ψάχνεις. Και να έχεις πάντα τα μάτια και την καρδιά ανοιχτά! Να, πάρε κι αυτό για φυλαχτό, θα σου φέρει γούρι» και του έδωσε ένα μικρό κοριτσίστικο ασημένιο χτενάκι με μια πέτρα τυρκουάζ.
«Ήταν της εγγονής μου, μην το χάσεις!» είπε η γιαγιά κι όσο ξαφνικά ήρθε, άλλο τόσο ξαφνικά εξαφανίστηκε, αφήνοντάς τον πάλι μόνο στο δάσος να κοιτά γύρω του με απορία.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ