Human Behaviour

Photo by impartialbeing

Δεν τους καταλαβαίνω μερικούς ανθρώπους. Ίσως βέβαια ούτε κι αυτοί να με καταλαβαίνουν. Είναι ολοφάνερο πως δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε. Συχνά με προβληματίζουν.

Ανθρώπινη συμπεριφορά: Μεγάλο κεφάλαιο, ατελείωτο. Από που ν’ αρχίσεις και πού να τελειώσεις; Σκεφτόμουν σήμερα όσα έγιναν στη μπλογκόσφαιρα τις τελευταίες μέρες κι απορούσα. Κακεντρεχή σχόλια σε πικρόχολα posts, προσωπικές επιθέσεις από και προς άτομα που δε γνωρίζονται μεταξύ τους, άσχετοι που αναμείχθηκαν, συμφέροντα, διαπλεκόμενοι, αργόσχολοι και κάπου στη μέση οι αδαείς ν’ αναρωτιούνται τι έγινε και πόσα επεισόδια έχασαν απ’ το σήριαλ.

Παρέες και κλίκες, διαγραφές και αποχωρήσεις μελών, περίεργα e-mail από ανώνυμους κι αμφιβόλου φύλου άτομα, απειλητικά τηλεφωνήματα... ε αφήστε με ήσυχη πια, δε θέλω να ξέρω τίποτα, ήταν ένα κακόγουστο αστείο.

Κι εκτός μπλογκόσφαιρας ... άντρες που άλλα σκέφτονται, άλλα λένε κι άλλα εννοούν, φίλοι/ες που δεν δίνουν σημεία ζωής. Θέλω να ξέρω πού στέκομαι με τους ανθρώπους, να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Πόσο δύσκολο είναι να πεις...

«σε θεωρώ φίλη/ο μου»

«μου αρέσεις»

«θα ήθελα να μη χαθούμε»

«θέλω να σου μιλήσω»

«θέλω να σε δω, να σε αγγίξω, να σε μυρίσω, να σ΄αγκαλιάσω,

να σε φιλήσω και μετά να φύγω»

«θέλω να μείνω μόνος/η απόψε»

«σ’ αγαπάω»

«σε σκέφτομαι»

ή
«θα προτιμούσα να μην ξαναβρεθούμε»

«δε μου αρέσει η παρέα σου»

«μ΄ ενοχλούν οι τρόποι σου»

«δε σε γουστάρω ρε φίλε»

«μη μου ξανατηλεφωνήσεις»

«άι γαμήσου»....

Πόσο δύσκολο είναι δηλαδή; Άι γαμήσου!

Κι η μουσική... πάντα εκεί η μουσική... να συνοδεύει συναισθήματα, σκέψεις, εικόνες... να συνδέει στιγμές, πρόσωπα, καταστάσεις, να σ΄ εμποτίζει, να κολάει στο πετσί σου και να μη σ’ αφήνει να ξεχνάς. Όχι! Μην ξεχνάς, μην ξεχνάς, μην ξεχνάς...

Απορείς;Τι δεν κατάλαβες;

Δε χρειάζεσαι πυξίδα, ούτε χάρτη. Δεν υπάρχει λογική.