Νοέμβρης

Photo by emowolf

Kάθε που μπαίνει Νοέμβρης μήνας λες και παγώνει η ψυχή μου. Έρχεται χειμώνας και το νιώθεις παντού. Από τις μέρες που σκοτεινιάζουν νωρίς, από τα μάλλινα που βγάζουμε από τη ναφθαλίνη, από τον Βαρδάρη που σε μαστιγώνει τα πρωινά, από τις καμινάδες στα χωριά που καπνίζουν ασταμάτητα... Ακόμα και τα τραγούδια για το Νοέμβριο έχουν μια έκδηλη μελαγχολία.

Η άσφαλτος στο δρόμο έχει άλλη όψη πια. Και το τοπίο έχει αλλάξει. Στο δελτίο καιρού είπανε πως σύντομα θα δούμε και τα πρώτα χιόνια. Οι γάτες μου ξαφνικά δε θέλουν να βγαίνουν στο μπαλκόνι, δείχνουν να προτιμούν τη ζεστασιά του καλοριφέρ και της αγκαλιάς μου. Κι εγώ τυλίγομαι ζεστά σε χνουδωτά πουλόβερ και πασμίνες, φοράω κάλτσες ψηλές και ζακετούλες και κυλιέμαι από καναπέ σε καναπέ κι από κρεβάτι σε κρεβάτι αναζητώντας τη θαλπωρή της κουβέρτας μου.

Σε λίγο θα κάνουν δειλά την εμφάνισή τους τα πρώτα γάντια και καπέλα. Θα πνίγουμε την ανάσα μας σε μοχέρ κασκόλ και θα τρέχουμε με τα χέρια στις τσέπες να ζεσταθούμε στα μικρά καφέ τα πρωινά του Σαββάτου στο κέντρο της πόλης. Θα ξαναζήσουμε βραδιές Παρασκευής με σινεμά και χαμηλοφωτισμένες μπυραρίες μετά. Έχει κι ο χειμώνας τη γλύκα του.

Μόνο ένα πράγμα με πειράζει τώρα που μπαίνει Νοέμβρης.
Εκείνο το παλιό κι αληθινό... «Έρχεται κρύο, καιρός για δύο»

Καλό Μήνα