Surreal

Η nosyparker χτένισε τα μουστάκια της, φόρεσε τα μυωπικά γυαλιά της και τις καινούριες μπότες της, κούνησε την ουρά της και ξεκίνησε να συναντήσει την homeless montresor. H montresor ήταν ακόμα αναψοκοκκινισμένη από τον πυρετό της ορκομωσίας της και φλυαρούσε ασταμάτητα με λεπτομέρειες για το καινούριο της συνολάκι, τις φωτογραφίες, την ανθοδέσμη και το μαλλί κομμωτηρίου. Μπήκαν στο αμάξι και κατέβηκαν στην πόλη. Η βραδιά ήταν πολλά υποσχόμενη.

Το στέκι γνωστό. Ο nada τους περίμενε πίσω από το stand του dj και τις υποδέχτηκε με δυο φιλιά. Ματς μουτς - κι εμείς σ’ αγαπάμε, αλλά δεν κάνουμε κι έτσι! Η nosyparker άρχισε πάλι τη γνωστή της γκρίνια (δεν της είχε πετύχει η μιζανπλί) μόνο και μόνο για να τον βλέπει να αντιδρά και δήθεν να εκνευρίζεται. Ακόμα της χρωστάς εκείνο το cd και δεν την ξεχνάει την ποδηλατάδα και το γλυκόξινο Κινέζικο που της υποσχέθηκες. Και πού είναι οι θέσεις που υποτίθεται ότι τους κράτησες; Άλλη φορά θα πηγαίνουνε σε άλλο μαγαζί για μπύρες. Εδώ επεμβαίνει η montresor, η οποία είχε ήδη κάνει γνωριμία με ψηλό αδύνατο νεαρό (μα πότε πρόλαβε;) ο οποίος δυστυχώς συνοδευόταν. Φτου!

Δεν είχανε ακόμα προλάβει να καθήσουν, όταν στο μπαρ μπήκανε «οι άλλοι». Μπροστά τραβούσε ο vita mi barouak, ψάχνοντας επί ματαίω ν’ αναγνωρίσει μια γατούλα μες το πλήθος. Κι αυτός ο απερίσκεπτος μπήκε ανφάς και όχι προφίλ, και τους μπέρδεψε η μύτη του. Ευτυχώς η γατούλα είδε την candyblue και πάτησε ένα νιαρ κουνώντας το μαντήλι. Η candy όμως τους ξεγέλασε. Τους είχε πει πως είναι μπλε και μελαγχολική, μα φαίνεται πως ο θαλασσινός αέρας της κινηματογραφούπολης της έκανε τόσο καλό που της άλλαξε τη διάθεση. Από τη συγκίνηση (και τη δηλητηρίαση) ξέχασε να φέρει μαζί της το κολλάζ που είχε πει πως θα κρατά για να την αναγνωρίσουνε. Πάλι καλά που ήτανε μαζί κι ο dr Uqbar. Αλλά κι αυτός ήρθε χωρίς τα ροζ γυαλιά και χωρίς την πανοπλία του. Ευτυχώς έφερε μαζί το φαρδύ του χαμόγελο και την καλή καρδιά του. Μαζί τους κι ο horexakias ήρθε πολύ ορεξάτος γι αυτό και τον στρίμωξαν σε μια γωνία μπας και του κόψουνε λιγάκι τη φόρα.

Η ομάδα «πετούσε» υπό τις μουσικές επιλογές του nada, με ιστορίες για το μουστάκι του Νταλί, γατίσια γέλια, μπύρες, ουίσκυ και σφηνάκια τεκίλας. Αδίκως το περίεργο γατί προσπαθούσε να εκμαιεύσει λεπτομέρειες σχετικά με τον έρωτα του vita mi barouak και της σουπιάς, εκείνος έκανε την πάπια. Για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, ο horexakias έβγαλε μια φωτογραφική μηχανή κι άρχισε ν’ απαθανατίζει κι όποιον πάρει ο Χάρος! Παρόλο που η montresor ήταν εκεί, δεν πήρε φωτιά κανένα κτίριο, δεν έσπασαν ποτήρια, δεν έπεσε κανείς από τις σκάλες ούτε και κλειδώθηκε στην τουαλέτα μη μπορώντας να βγει. Περίεργο! Λες και σ’ όλα υπήρχε μια θετική αύρα.

Όμως όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν και η παρέα έπρεπε ν’ αποχωριστεί. Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του - ή καλύτερα στο blog του. Θα τα λένε μέσα από τις ιστορίες τους στο εξής.

Καλή αντάμωση και πάλι.