TV or not TV?

Photo by aliska

Εναλλακτικός τίτλος: Τάδε έφη Μαμαλάκης

Όταν είσαι στο κρεβάτι με 39 πυρετό, ζάλη και πονοκέφαλο το μόνο που μπορείς να κάνεις εκτός από το να κοιμάσαι, είναι να βλέπεις τηλεόραση. Εγώ γενικά τηλεόραση δεν παρακολουθώ, αλλά αυτές τις τελευταίες μέρες μη μπορώντας να διαβάσω, αναγκαστικά άνοιγα το χαζοκούτι για να ξεχαστώ. Τα πρωινάδικα δε θα τα σχολιάσω - ή μάλλον μετάνιωσα, θα το κάνω: βαρέθηκα να βλέπω ξανθές παρουσιάστριες με μεγάλα βυζιά και αβυσσαλέα ντεκολτέ να αναμασάνε τα ίδια και τα ίδια. Όλα τα κανάλια έδειχναν ακριβώς τα ίδια κουτσομπολιά και μάλιστα μερικά τα έδειξαν και την επόμενη μέρα μην τυχόν και δεν τα εμπεδώσαμε. Αίσχος!

Το απόγευμα όμως είχε 2 εκπομπές αξιόλογες. Η μία ήταν αυτή του Μαμαλάκη «Μπουκιά και συγχώριο» που αυτή τη φορά είχε αφιέρωμα στη Θεσσαλονίκη και η άλλη ήταν το «Εικόνες» στον Alpha ή στον Alter, θα σας γελάσω, με οδοιπορικό στην Κωνσταντινούπολη σε 3 μέρη, χθες ήταν το τρίτο και τελευταίο. Δυστυχώς και οι δυο εκπομπές προβάλονταν την ίδια ώρα ακριβώς κι έτσι αναγκαζόμουν να κάνω zapping συνεχώς, με αποτέλεσμα να τα κάνω κουλουβάχατα. Πάντως κάτι είδα.

Έχω μια ένσταση όμως: Λέει ο κύριος Μαμαλάκης:

"Στη Θεσσαλονίκη οι ρυθμοί είναι χαλαροί, ο κόσμος δεν έχει άγχος και δεν υπάρχει μοναξιά" !!!
Μετά συγχωρήσεως, αλλά αυτά είναι μαλακίες. Εντάξει, δεν μπορεί να συγκριθεί η Θεσσαλονίκη με την Αθήνα, αλλά όχι ότι εδώ δεν έχουμε άγχος. Καταρχήν έχουμε μεγαλύτερο πρόβλημα με το κυκλοφορικό, λόγω του ότι υπάρχουν μόνο 2 κενρικές αρτηρίες που μποτιλιάρονται συνεχώς τις ώρες αιχμής, συν τον περιφερειακό, όπου στους κόμβους εισόδου-εξόδου γίνεται το «έλα να δεις»! Αν πάλι πετύχεις ατύχημα (που γίνεται συχνά) και τύχεις να είσαι εκεί, έχεις μποτιλιαριστεί για πάνω από μια ώρα κι άντε μετά να φτάσεις στη δουλειά σου εγκαίρως. Ξέρεις τι είναι να ξεκινάς από Περαία στις 9:00 και να φτάνεις στο κέντρο στις 11:00; Απόσταση που με φυσιολογική κίνηση δε σου παίρνει πάνω από μισή ώρα.
Και το άλλο με τη μοναξιά δεν ξέρω από πού το συμπέρανε. «Αν είσαι μόνος –λέει- κατεβαίνεις μια βόλτα στο κέντρο και ενσωματώνεσαι στις παρέες.» Ζντόινκ! Δηλαδή άμα νιώσω μόνη, να πάρω τους δρόμους και να χωθώ στα μαγαζιά σαν τον ψωριάρη μπας και με περιμαζέψει καμιά παρέα. Έλεος! Εκτός κι αν εννοούσε να πάμε σε κάνα γνωστό στέκι και να βρούμε τους φίλους μας τις ώρες που γνωρίζουμε ότι συνήθως πηγαίνουν εκεί. Αλλά αυτό είναι άλλο.

Τέλος πάντων, δεν θα συγχιστώ περισσότερο, απλά αγαπητέ κύριε Μαμαλάκη, την επόμενη φορά που θα ‘ρθειτε, μπείτε σε κάνα λεωφορείο σε ώρα αιχμής και προτιμήστε τη Βασ. Όλγας τώρα που θα φτιάξουν νέα πεζοδρόμια και θα κλείσουν οι λεωφορειόδρομοι. Και να μη δείχνετε μόνο τα ωραία της πόλης μας αλλά και τα κακώς κείμενα. Ξέρω ξέρω, δε θα έχει μεγάλη ακροαματικότητα η εκπομπή σας διαφορετικά, αλλά καλά είναι να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Α ναι! Και το Kitchen Bar (εκεί που δουλεύει ο φίλος σας) έχει χάλια κουζίνα. Ciao!