Τικ τακ… τικ τακ… τικ τακ…
Photo by soulstorm1106
Ρολόγια. Τα μισούσε με πάθος.
Τικ τακ… τικ τακ… τικ τακ…
Έτρεχε για ακόμη μια φορά κυνηγημένος από τον χρόνο που δεν έλεγε να σταματήσει να κυλάει.
Τικ τακ… τικ τακ… τικ τακ…
Μια ωρολογιακή βόμβα είχε οπλιστεί μέσα στο κεφάλι του.
Τικ τακ… τικ τακ… τικ τακ…
Κάθε λέξη, κάθε κίνηση, κάθε ανοιγόκλεισμα των βλεφάρων, είναι ένα δευτερόλεπτο λιγότερο. Ένα δευτερόλεπτο που ίσως θα έπρεπε να έχει αξιοποιήσει διαφορετικά.
Τικ τακ… τικ τακ… τικ τακ…
Γνωρίστηκαν παλιά μα ανακάλυψαν ο ένας τον άλλο χρόνια αργότερα, τυχαία ένα βράδυ. Ήταν υπέροχοι μαζί. Το είδαν και οι δύο κατευθείαν. Μια ζωή έψαχναν ο ένας τον άλλο και τώρα επιτέλους είχαν βρεθεί. Μα αυτοί οι τόσο ίδιοι άνθρωποι, ήταν καταραμένοι να μην ευτυχίσουν. Ζούσανε σε διαφορετικούς κόσμους. Έμεναν τόσο μακριά που οι περισσότεροι δε θα το σκέφτονταν καν. Και όμως εκείνη πήρε την απόφαση να ανέβει να τον δει. Για μία και μοναδική φορά. Μετά, έτσι απλά, θα έφευγε. Τρεις μέρες θα καθότανε. Άντε. Πήρε και άλλη μία μέρα παράταση. Τέσσερις.
Τικ τακ… τικ τακ… τικ τακ…
Τέσσερις μέρες. Τι να προλάβει να πει και τι να προφτάσει να κάνει; Πόσο βαθειά να μπει μέσα στο μυαλό ενός άλλου ανθρώπου; Πόσο διάπλατα να της ανοίξει την καρδιά του; Του άρεσε να προχωράει αργά μα τώρα αυτά ήταν πολυτέλειες που δεν μπορούσε να επιτρέψει στον εαυτό του. Τέσσερις μέρες. Πάρτε τες και φροντίστε να χωρέσετε μέσα μια ολόκληρη ζωή. Μιλήστε, εκφραστείτε, επικοινωνήστε, διασκεδάστε, βγείτε για ποτό, καθίστε μέσα οι δυο σας. Ερωτευτήκατε; Φιληθείτε, ζήστε το μεγαλείο της αγκαλιάς, κάντε έρωτα. Πώς; Η πρώτη φορά ήταν αγχωμένη και δεν προλάβατε να της δείξετε τι αισθάνεστε; Κρίμα. Δεν έχετε χρόνο για δεύτερη... Τώρα πρέπει να αγαπηθείτε, και μετά να βγάλετε από μέσα σας τα πιο όμορφα παραμύθια. Ανοίξτε τα χείλη, που τόσο γλυκά φίλησε πριν από λίγο, για να ψιθυρίσετε τα παραμύθια σας στα αυτιά της και μετά ανοίξτε διάπλατα τα μάτια σας για να απολαύσετε το χαμόγελο που θα σας χαρίσει. Μα πριν προλάβετε να ανοίξετε τα βλέφαρά σας για να την κοιτάξετε θα τα έχει ήδη φιλήσει πικρά, το ένα μετά το άλλο. Και αυτό σημαίνει χωρισμός. Αυτό σημαίνει ότι οι μέρες πέρασαν. Αυτό σημαίνει τέλος.
Τικ τακ… τικ τακ… τικ τακ…
Τέσσερις μέρες. Πέρασαν και δεν είχαν προλάβει να αρχίσουν καν. Οι ομορφότερες πρώτες μέρες που είχε ζήσει έμελλε να είναι ταυτόχρονα οι ομορφότερες τελευταίες. Αμέτρητες εμπειρίες, χαρά γέλια, ευτυχία. Τα πάντα ήταν υπέροχα. Για τέσσερις μέρες χάθηκε από τον κόσμο. Για τέσσερις μέρες ο κόσμος του έγινε αυτή. Μα οι ώρες περνούν σαν σφαίρες σε τέτοιες περιπτώσεις. Γρήγορα, αμείλικτα και κάθε μία αφήνει πίσω της μια ουλή που δεν φεύγει ποτέ. Χαμογέλασε πικρά καθώς σκέφτονταν ότι ο κόσμος ονόμαζε αυτές τις ουλές αναμνήσεις. Όλοι είναι σημαδεμένοι με άπειρες από αυτές, μα μερικές είναι τόσο δυνατές που σου αλλάζουν τη ζωή. Και οι δικές τους είχανε πλέον αλλάξει. Μα τώρα πάνω από τα κεφάλια τους, υπήρχε μία επιβλητική ταμπέλα. Ο.Σ.Ε. Και το τρένο θα εγκατέλειπε το σταθμό σε λίγο. Μαζί με τον κόσμο του. Κάπου βαθειά μέσα του ήθελε να ελπίζει ότι θα ξαναερχότανε να τον δει. Ότι θα μπορούσαν να είναι κανονικά μαζί σαν να μην υπήρχαν τα καταραμένα χιλιόμετρα. Ότι θα ξαναμηδενιζότανε το καταραμένο χρονόμετρο.
Τικ τακ… τικ τακ… τικ τακ…
Τα ψηφία του ρολογιού στο σταθμό είναι κόκκινα. Αίμα.
Τικ τακ… τικ τακ… τικ τακ…
Ρολόγια. Τα μισούσε με πάθος. Τούτο περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στη ζωή του.
Τικ τακ… τικ τακ… τικ τακ…
12:39
Τικ τακ… τικ τακ… τικ τακ…
"Αντίο"
Το κείμενο έγραψε ένα γειτονάκι
Τικ τακ… τικ τακ… τικ τακ…
Έτρεχε για ακόμη μια φορά κυνηγημένος από τον χρόνο που δεν έλεγε να σταματήσει να κυλάει.
Τικ τακ… τικ τακ… τικ τακ…
Μια ωρολογιακή βόμβα είχε οπλιστεί μέσα στο κεφάλι του.
Τικ τακ… τικ τακ… τικ τακ…
Κάθε λέξη, κάθε κίνηση, κάθε ανοιγόκλεισμα των βλεφάρων, είναι ένα δευτερόλεπτο λιγότερο. Ένα δευτερόλεπτο που ίσως θα έπρεπε να έχει αξιοποιήσει διαφορετικά.
Τικ τακ… τικ τακ… τικ τακ…
Γνωρίστηκαν παλιά μα ανακάλυψαν ο ένας τον άλλο χρόνια αργότερα, τυχαία ένα βράδυ. Ήταν υπέροχοι μαζί. Το είδαν και οι δύο κατευθείαν. Μια ζωή έψαχναν ο ένας τον άλλο και τώρα επιτέλους είχαν βρεθεί. Μα αυτοί οι τόσο ίδιοι άνθρωποι, ήταν καταραμένοι να μην ευτυχίσουν. Ζούσανε σε διαφορετικούς κόσμους. Έμεναν τόσο μακριά που οι περισσότεροι δε θα το σκέφτονταν καν. Και όμως εκείνη πήρε την απόφαση να ανέβει να τον δει. Για μία και μοναδική φορά. Μετά, έτσι απλά, θα έφευγε. Τρεις μέρες θα καθότανε. Άντε. Πήρε και άλλη μία μέρα παράταση. Τέσσερις.
Τικ τακ… τικ τακ… τικ τακ…
Τέσσερις μέρες. Τι να προλάβει να πει και τι να προφτάσει να κάνει; Πόσο βαθειά να μπει μέσα στο μυαλό ενός άλλου ανθρώπου; Πόσο διάπλατα να της ανοίξει την καρδιά του; Του άρεσε να προχωράει αργά μα τώρα αυτά ήταν πολυτέλειες που δεν μπορούσε να επιτρέψει στον εαυτό του. Τέσσερις μέρες. Πάρτε τες και φροντίστε να χωρέσετε μέσα μια ολόκληρη ζωή. Μιλήστε, εκφραστείτε, επικοινωνήστε, διασκεδάστε, βγείτε για ποτό, καθίστε μέσα οι δυο σας. Ερωτευτήκατε; Φιληθείτε, ζήστε το μεγαλείο της αγκαλιάς, κάντε έρωτα. Πώς; Η πρώτη φορά ήταν αγχωμένη και δεν προλάβατε να της δείξετε τι αισθάνεστε; Κρίμα. Δεν έχετε χρόνο για δεύτερη... Τώρα πρέπει να αγαπηθείτε, και μετά να βγάλετε από μέσα σας τα πιο όμορφα παραμύθια. Ανοίξτε τα χείλη, που τόσο γλυκά φίλησε πριν από λίγο, για να ψιθυρίσετε τα παραμύθια σας στα αυτιά της και μετά ανοίξτε διάπλατα τα μάτια σας για να απολαύσετε το χαμόγελο που θα σας χαρίσει. Μα πριν προλάβετε να ανοίξετε τα βλέφαρά σας για να την κοιτάξετε θα τα έχει ήδη φιλήσει πικρά, το ένα μετά το άλλο. Και αυτό σημαίνει χωρισμός. Αυτό σημαίνει ότι οι μέρες πέρασαν. Αυτό σημαίνει τέλος.
Τικ τακ… τικ τακ… τικ τακ…
Τέσσερις μέρες. Πέρασαν και δεν είχαν προλάβει να αρχίσουν καν. Οι ομορφότερες πρώτες μέρες που είχε ζήσει έμελλε να είναι ταυτόχρονα οι ομορφότερες τελευταίες. Αμέτρητες εμπειρίες, χαρά γέλια, ευτυχία. Τα πάντα ήταν υπέροχα. Για τέσσερις μέρες χάθηκε από τον κόσμο. Για τέσσερις μέρες ο κόσμος του έγινε αυτή. Μα οι ώρες περνούν σαν σφαίρες σε τέτοιες περιπτώσεις. Γρήγορα, αμείλικτα και κάθε μία αφήνει πίσω της μια ουλή που δεν φεύγει ποτέ. Χαμογέλασε πικρά καθώς σκέφτονταν ότι ο κόσμος ονόμαζε αυτές τις ουλές αναμνήσεις. Όλοι είναι σημαδεμένοι με άπειρες από αυτές, μα μερικές είναι τόσο δυνατές που σου αλλάζουν τη ζωή. Και οι δικές τους είχανε πλέον αλλάξει. Μα τώρα πάνω από τα κεφάλια τους, υπήρχε μία επιβλητική ταμπέλα. Ο.Σ.Ε. Και το τρένο θα εγκατέλειπε το σταθμό σε λίγο. Μαζί με τον κόσμο του. Κάπου βαθειά μέσα του ήθελε να ελπίζει ότι θα ξαναερχότανε να τον δει. Ότι θα μπορούσαν να είναι κανονικά μαζί σαν να μην υπήρχαν τα καταραμένα χιλιόμετρα. Ότι θα ξαναμηδενιζότανε το καταραμένο χρονόμετρο.
Τικ τακ… τικ τακ… τικ τακ…
Τα ψηφία του ρολογιού στο σταθμό είναι κόκκινα. Αίμα.
Τικ τακ… τικ τακ… τικ τακ…
Ρολόγια. Τα μισούσε με πάθος. Τούτο περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στη ζωή του.
Τικ τακ… τικ τακ… τικ τακ…
12:39
Τικ τακ… τικ τακ… τικ τακ…
"Αντίο"
Το κείμενο έγραψε ένα γειτονάκι
10 σχόλια:
Ωραίο! Και εγώ τα μισώ!
όση ώρα το διάβαζα ένοιωθα ότι περνά η ώρα και δεν θα προλάβω να το διαβάσω όλο... αμαν αυτά τα ρολόγια, όσο κι αν τα μισώ... είμαι πάντα στην ώρα μου!
Πολυ καλο το ποστ.
ζερο.
Μου αρέσουν τα καλαίσθητα ρολόγια, ομορφαίνουν τον αντρικό καρπό. Πόσα κοσμήματα μας επιτρέπεται άλλωστε να φοράμε? Αρκεί βέβαια να μη σου γίνει συνήθειο να κοιτάς την ώρα. Είπαμε: είναι μόνο για ομορφιά!
ωχ πολυ βλεπω τον Zero,εδω μεσα.Ετοιμαζεται για καμια μεταγραφη?
Πάρα πολύ καλό! Μου θύμισε καταστάσεις που έχω ζήσει!
Σιχαίνομαι τα ρολόγια. Έχω να φορέσω από τις Πανελλήνιες.Ίου!
Μπράβο και στο γειτονάκι για το κείμενο!
Καλημέρα ωρέ!
γατάκι...πανέμορφο
και σ ευχαριστώ :)
Τα ρολόγια ανέκαθεν μου προκαλούσαν άγχος, πολύ περισσότερο αυτά των αποχωρισμών. Σταμάτησα να φοράω ρολόι μόλις το συνειδητοποίησα κι είμαι πολύ καλύτερα από τότε. Στο σπίτι έχω 5 ρολόγια και τα 5 είναι σταματημένα και δείχνουν διαφορετική ώρα το καθένα. Να θυμηθώ να γράψω ένα post μια μέρα γι αυτό. :-)
ξέρεις ποια είναι η πλάκα;
ένιωθα να γνωρίζω το κείμενο την ώρα που το διάβαζα. Σα να γνώριζα την επόμενη λέξη μόλις προσπερνούσα την προηγούμενη.
Δημοσίευση σχολίου