Ένας φίλος...

... ήρθε απόψε απ’ τα παλιά.
Photo by s_photography

Είναι καλός μου σύμβουλος κι αυστηρός κριτής μου, αν και μερικές φορές τον μισώ για τις αλήθειες που μου λέει. Σαν καταλαγιάσει ο θυμός μου αναρωτιέμαι τι θα ‘κανα αν δεν είχα κι αυτόν να με ταρακουνάει.

Θυμάμαι τον προ-περασμένο χειμώνα που περάσαμε την Πρωτοχρονιά μαζί. Ήταν να μείνω 3-4 μέρες αλλά περνούσα τόσο καλά και αποφάσισα να παρατείνω τη διαμονή μου για λίγο. Δεν ήθελα να περάσουν οι διακοπές, μέσα μου όμως είχα ένα άγχος, μια τάση φυγής και ποτέ δεν κατάλαβα γιατί. Ίσως φοβόμουν μην τον συνηθίσω και θελήσω να μείνω για πάντα.

Στη ζωή γνωρίζουμε ελάχιστα άτομα που μας σημαδεύουν. Κρατάμε μέσα μας μικρές στιγμές, τις κλειδώνουμε στο συρτάρι με τις αναμνήσεις και τ΄ανοίγουμε συχνά-πυκνά αναπολώντας, προσπαθώντας ν΄αδράξουμε μυρωδιές, αγγίγματα, βλέμματα και λόγια. Κι ας πονάμε.


Γαμώτο, γιατί να είσαι μακριά; Μην ξεχνάς, μου χρωστάς ένα ταξίδι στη Ρώμη!


5 σχόλια:

zouri1 είπε...

εχω παει ρε στη Ρωμη.Διαλεξε αλλο μερος :)

γιώργος είπε...

το τραγουδάκι συνεχίζει:
'...φορτωμένος με χιλιάδες αναμνήσεις'...
και μάλλον κάτι τέτοιο σου γεννά...
είναι ευχή τέτοιοι φίλοι...

καληνύχτα...

υ.γ. και να του θυμίσεις επιτακτικά το ταξίδι στην υπέροχη Ρώμη...

Alkyoni είπε...

............
καλό βράδυ :)

ellinida είπε...

Δεν μπορώ τους ανθρώπους που ασκούν σκληρή κριτική , δεν έχω τέτοιους φίλους . Υποτίθεται πρέπει να μας αγαπάνε όπως ακριβώς είμαστε , έτσι δεν είναι ;
Να σε πάει στην Ρώμη πάραυτα για να αποδείξει την φιλία του !

Alkyoni είπε...

ellinida καμμιά φορά πρέπει να χουμε φίλους -πραγματικούς και δοκιμασμένους απ τον καιρό και καταστάσεις- που να μας ασκούν σκληρή κριτική