Ouch! That hurt!
Photo by xtremefusion
Εκτός που θυμώνω, στεναχωριέμαι κιόλας. Ειδικά όταν με βάζουν στο ίδιο καζάνι με τους άλλους. Κι όταν στις πλάτες μου φορτώνουν συμπεριφορές και τακτικές άλλων. Κι όταν πιάνονται από κάτι που θα πω, για να περάσουν τα δικά τους. Ε λοιπόν αυτό δε μ’ αρέσει και στάθηκε αφορμή για το σημερινό post.
Όταν εγώ γράφω για τα προβλήματα που αντιμετωπίζω στο σχολείο κι έρχεσαι εσύ και μου λες για τις απεργίες των εκπαιδευτικών, δε δείχνεις μπέσα. Όταν ανοίγω την καρδιά μου και γράφω τον πόνο μου κι εσύ με κρίνεις, πάλι δε δείχνεις μπέσα. Όταν το πρόβλημά μου είναι το Α κι εσύ το παρακάμπτεις και μου μιλάς για το Β, μια από τα ίδια κάνεις.
Εσύ που λες ότι απεργούμε μόνο για τα φράγκα και όχι για την απαξίωση των εκπαιδευτικών, εμένα δε με ξέρεις. Ένα post μου διάβασες, άντε δύο, ίσως τρία και βιάστηκες να με τσουβαλιάσεις. Και μου μιλάς εσύ για μπέσα; Και σε ρωτάω: Δε θες εσύ να αμείβονται καλά οι δάσκαλοι των παιδιών σου; Γιατί ρε φίλε; Τι ζόρι τραβάς; Και τι φταίμε στην τελική αν τα media προβάλουν μόνο τα οικονομικά αιτήματα των εκπαιδευτικών; Ήρθες ποτέ να δεις τις συνθήκες στα σχολεία της επαρχίας; Ξέρεις πόσα χρόνια δουλεύουμε ως αναπληρωτές και τρέχουμε σαν τους γύφτους από νομό σε νομό κάθε χρόνο; Που δε ριζώνουμε πουθενά; Που μέχρι να μάθουμε τα παιδιά και να βρούμε τα κουμπιά τους, μας παίρνουν και μας πάνε σ’ άλλο σχολείο; Που δεν ξέρουμε πού θα είμαστε του χρόνου; Πόσοι εκπαιδευτικοί ζούνε χώρια απ΄ την οικογένειά τους γιατί δεν μπόρεσαν να πάρουν συνυπηρέτηση με τον/τη σύζυγο;
Ξέρεις αν εγώ εργάζομαι σωστά κι αν είμαι ευσυνείδητη; Αν μ’ αγαπάνε οι μαθητές μου κι αν μ’ έχουν ως πρότυπο; Αν έχω αφήσει κάτι πίσω μου σε όσα σχολεία έχω δουλέψει; Με ρωτάς πόσα ξοδεύω σε βενζίνες και σέρβις για να μπορώ να κάνω αυτή τη δουλειά; Ξέρεις ότι για να πάρω μετάθεση στο νομό (και όχι στην πόλη μου) θα περάσουν ακόμα πόσα χρόνια; Ξέρεις τι είναι να δίνεις εξετάσεις στον ΑΣΕΠ κάθε 2 χρόνια, «επιτυχούσα αλλά μη διορισθείσα, better luck next time, try again please»;
Γιατί λοιπόν πιάνεσαι από ένα post για να μου την πεις; Και μιλάς εσύ μετά για μπέσα; Κι αν θες να μιλήσουμε για την απαξίωση των εκπαιδευτικών, να το κάνουμε. Μάθε όμως πρώτα ότι ο πατέρας μου ήταν εκπαιδευτικός και πάνω απ’ όλα μ’ έμαθε να σέβομαι τους δασκάλους μου, πράγμα που δε βλέπω να προσπαθούν να κάνουν οι σημερινοί γονείς. Τον έβλεπα πώς κόπιαζε ο ίδιος να μας κάνει σωστούς ανθρώπους. Και όσα χρόνια πήγαινα εγώ σχολείο, έχω να θυμάμαι δάσκαλους και καθηγητές που άξιζαν και το σεβασμό και το θαυμασμό μου. Και που μας αγαπούσαν και μας έδιναν τον καλύτερό τους εαυτό. Αυτούς εγώ ήθελα να τους μοιάσω.
Ναι, φυσικά μέσα στους πολλούς καλούς πάντα υπάρχουν και μερικοί σκάρτοι, αλλά πάλι και σε ποιον κλάδο δεν υπάρχουν οι τεμπέληδες; Δεν άκουσα ποτέ όμως κανέναν να λέει για τους τεμπέληδες δημόσιους ή ιδιωτικούς υπαλλήλους. Μόνο με τους «άχρηστους» εκπαιδευτικούς τα ‘χουμε. Κολάμε σ’ αυτά τα ελάχιστα αρνητικά παραδείγματα και βάζουμε στον ίδιο ντορβά και τους υπόλοιπους, γιατί είναι πιο εύκολο να γενικεύουμε και να αποποιούμαστε των ευθυνών μας ως γονείς. Και στην τελική, αν κάνουμε την πιο εύκολη δουλειά του κόσμου, ας γινόσασταν όλοι καθηγητές και δάσκαλοι να περνάτε ζάχαρη, σας εμπόδισε κανείς;
Αλλά η δική σου μπέσα ρε φίλε σταματά στο να σχολιάζεις αν κάποιοι άντρες τιμάνε τα παντελόνια που φοράνε, αν οι λεφτάδες ρίχνουν γκόμενες πιο εύκολα κι αν οι εκπαιδευτικοί απεργούνε μόνο για τα φράγκα. Εντάξει τότε ρε αλητόβιε, μπέσα!
9 σχόλια:
Έχω όση μπέσα χρειάζεται ώστε όταν κάτι που θα πει κάποιος άνθρωπος με ενοχλήσει θα του το πω εκείνη τη στιγμή. Δεν θα κάτσω να στήνω οπερέτες.
Από εκεί και πέρα αν αυτό που είπα κρίνεις πως δεν σε χαρακτηρίζει τότε είναι να απορείς γιατί σε ενοχλεί τόσο πολύ. Ειδικά μάλιστα από τη στιγμή που όπως λες κι εσύ δεν σε γνωρίζω.
Να με συμπαθάς αλλά δεν μπορώ να ασχολούμαι με υστερίες. Όταν κι αν ηρεμήσεις κάνουμε κουβέντα. Και βασική προϋπόθεση της κουβέντας είναι να κρίνεις τα επιχειρήματα κάποιου κι όχι τον ίδιο προσωπικά. Η δική μου θέση αφορούσε τον κλάδο σου, είδες να πω κάτι για σένα συγκεκριμένο; Εσύ από την άλλη με στόλισες κανονικά και με το νόμο. Δεν πειράζει, κάνε δουλειά σου.
Δεν έχω να συνεισφέρω κάτι στο συγκεκριμένο θέμα, ήθελα όμως να σου κάνω μια ερώτηση.
Εγώ δεν είμαι καθηγήτρια, είναι όμως η μητέρα μου. Ξέρω λοιπόν κάποια πράγματα για το τι συμβαίνει στα σχολεία, αν και σίγουρα όχι όσα εσύ που διδάσκεις.
Ξέρω λοιπόν ότι τα πράγματα στα σχολεία είναι άθλια. Ξέρω όμως επίσης για διαταγές του Υπουργείου που υπάρχουν και δένουν τα χέρια στους καθηγητές, και κατά τη γνώμη μου αυτό οφείλεται κατά πολύ για την κατάσταση.
Έχω ζητήσει από την μητέρα μου να μου φέρει κάποιες διαταγές γιατί ήθελα να γράψω για αυτό, αλλά συνεχώς το αμελεί, ίσως γιατί δεν ξέρει τι έχω σκοπό να τις κάνω.
Γιατί δεν το κάνεις εσύ που ξέρεις περισσότερα και για το χώρο από εμένα?
Πιστεύω θα ήταν πολύ χρήσιμο.
alitovios, δεν ειμαι υστερική, οργισμένη είμαι με όσα τραβάω κάθε μέρα. Κι έρχεσαι εσύ στο καπάκι και μου λες "γιατί δεν απεργούνε οι εκπαιδευτικοί για την απαξίωσή τους;" Και ποιος σου είπε ότι δεν απεργούμε ΚΑΙ γι αυτό; Και μη μου πεις ότι μιλούσες γενικά, γιατί κι εγώ γενικά θα σου απαντήσω την επόμενη, αλλά θα το κάνω με το γάντι. Όπως έγραψες κι εσύ " όχι μόνο το παίρνουν πίσω αλλά μετά προσπαθούν να σε βγάλουν και μαλάκα γιατί δήθεν εσύ παρεξήγησες τις προθέσεις τους"
No hard feelings though.
mafalda, δεν είμαι σίγουρη ότι κατάλαβα ποιες "διαταγές" εννοείς. Καθημερινά λαμβάνουμε πολλές εγκυκλίους από τη Διεύθυνση με mail και μάλιστα περνάνε όλες από τα χέρια μου, επειδή κάνω και γραμματειακή στήριξη. Γίνε πιο συγκεκριμένη αν θες και να το δούμε το θέμα.
Εκτός που θυμώνω, στεναχωριέμαι κιόλας.
Κακώς. Είναι άσκοπο να στενοχωριέσαι με οτιδήποτε λέγεται μέσα από μια οθόνη.
Ειδικά όταν με βάζουν στο ίδιο καζάνι με τους άλλους. Κι όταν στις πλάτες μου φορτώνουν συμπεριφορές και τακτικές άλλων. Κι όταν πιάνονται από κάτι που θα πω, για να περάσουν τα δικά τους. Ε λοιπόν αυτό δε μ’ αρέσει και στάθηκε αφορμή για το σημερινό post.
Δεν υπάρχει λόγος να θεωρείς πως κουβαλάς στις πλάτες σου τις αμαρτίες όλου σου του κλάδου.
Όταν εγώ γράφω για τα προβλήματα που αντιμετωπίζω στο σχολείο κι έρχεσαι εσύ και μου λες για τις απεργίες των εκπαιδευτικών, δε δείχνεις μπέσα.
Έρχομαι και λέω για τις απεργίες των εκπαιδευτικών ως απάντηση στον ισχυρισμό σου «τι να σου κάνει κι ο εκπαιδευτικός, όταν κάποιοι τον έχουν απαξιώσει ήδη;».
Όταν ανοίγω την καρδιά μου και γράφω τον πόνο μου κι εσύ με κρίνεις, πάλι δε δείχνεις μπέσα. Όταν το πρόβλημά μου είναι το Α κι εσύ το παρακάμπτεις και μου μιλάς για το Β, μια από τα ίδια κάνεις.
Κούκλα μου δεν σε έκρινα. Έκανα μια άλφα διαπίστωση. Μια πρόταση έγραψα ο άνθρωπος κι εσύ κάθισες κι έγραψες ολόκληρο κατεβατό.
Εσύ που λες ότι απεργούμε μόνο για τα φράγκα και όχι για την απαξίωση των εκπαιδευτικών, εμένα δε με ξέρεις.
Δεν χρειάζεται να σε ξέρω.
Ένα post μου διάβασες, άντε δύο, ίσως τρία και βιάστηκες να με τσουβαλιάσεις.
Μόνη σου τσουβαλιάστηκες. Αν θεωρείς πως αυτό που είπα δεν σε αφορά μην ενοχλείσαι. Είναι τόσο απλό.
Και μου μιλάς εσύ για μπέσα; Και σε ρωτάω: Δε θες εσύ να αμείβονται καλά οι δάσκαλοι των παιδιών σου; Γιατί ρε φίλε; Τι ζόρι τραβάς;
Μιας και με ρωτάς θα σου πω. Θα ήθελα να αμείβεστε τα περισσότερα από όλους τους δημόσιους υπαλλήλους αλλά να νοιάζεστε για την παιδεία. Γιατί εσείς το μόνο για το οποίο νοιάζεστε είναι να διοριστείτε. Και ξέρεις, όταν κάποιος έχει το ψώνιο να διδάσκει δεν χρειάζεται να διοριστεί στο δημόσιο για να το ικανοποιήσει.
Και τι φταίμε στην τελική αν τα media προβάλουν μόνο τα οικονομικά αιτήματα των εκπαιδευτικών;
Εγώ πάντως δεν φταίω. Αν δεν ξέρετε να διαχειριστείτε τη δημόσια εικόνα σας είστε άξιοι της μοίρας σας.
Ήρθες ποτέ να δεις τις συνθήκες στα σχολεία της επαρχίας;
Θα έπρεπε;
Ξέρεις πόσα χρόνια δουλεύουμε ως αναπληρωτές και τρέχουμε σαν τους γύφτους από νομό σε νομό κάθε χρόνο; Που δε ριζώνουμε πουθενά; Που μέχρι να μάθουμε τα παιδιά και να βρούμε τα κουμπιά τους, μας παίρνουν και μας πάνε σ’ άλλο σχολείο; Που δεν ξέρουμε πού θα είμαστε του χρόνου; Πόσοι εκπαιδευτικοί ζούνε χώρια απ΄ την οικογένειά τους γιατί δεν μπόρεσαν να πάρουν συνυπηρέτηση με τον/τη σύζυγο;
Μου είναι εντελώς αδιάφορα όλα αυτά. Κάθε επάγγελμα έχει τις ιδιοτροπίες του. Μήπως θες να σου πω τι ζόρια τραβάω εγώ ως ελεύθερος επαγγελματίας; Έννοιες όπως ωράρια, μισθός, δικαιώματα εργασίας μου είναι άγνωστες.
Ξέρεις αν εγώ εργάζομαι σωστά κι αν είμαι ευσυνείδητη; Αν μ’ αγαπάνε οι μαθητές μου κι αν μ’ έχουν ως πρότυπο; Αν έχω αφήσει κάτι πίσω μου σε όσα σχολεία έχω δουλέψει;
Δεν με αφορά αυτό. Δεν κρίνω εσένα προσωπικά αλλά όλο τον κλάδο σου. Κι αυτό που λέω είναι πως δεν θυμάμαι να απεργήσατε ποτέ για κάτι εκτός από λεφτά.
Με ρωτάς πόσα ξοδεύω σε βενζίνες και σέρβις για να μπορώ να κάνω αυτή τη δουλειά;
Να σου πω μήπως πόσα ξοδεύω εγώ κάθε χρόνο σε φόρους για να πληρώνεσαι;
Ξέρεις ότι για να πάρω μετάθεση στο νομό (και όχι στην πόλη μου) θα περάσουν ακόμα πόσα χρόνια; Ξέρεις τι είναι να δίνεις εξετάσεις στον ΑΣΕΠ κάθε 2 χρόνια, «επιτυχούσα αλλά μη διορισθείσα, better luck next time, try again please»;
Να πας να δουλέψεις στον ιδιωτικό τομέα αν δεν σου αρέσει.
Γιατί λοιπόν πιάνεσαι από ένα post για να μου την πεις;
Για τον απλούστατο λόγο πως αυτή είναι η αίσθηση μου. Πως οι καθηγητές μόνο για τα λεφτά γκρινιάζετε. Αν νομίζεις πως κάνω λάθος επεσήμανε το μου και τελείωνε την εκεί την ιστορία. Όλο αυτό το κατεβατό είναι άσκοπο.
Και μιλάς εσύ μετά για μπέσα;
Καλά μιλήστε οι εκπαιδευτικοί για μπέσα. Που έχετε στήσει τις φάμπρικες με τα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα και την ίδια στιγμή διαμαρτύρεστε για την κατάντια της παιδείας. Η αποθέωση της υποκρισίας είναι αυτό.
Κι αν θες να μιλήσουμε για την απαξίωση των εκπαιδευτικών, να το κάνουμε.
Μόνοι σας απαξιώνεστε. Γιατί δεν πάτε να κάνετε μια διαμαρτυρία έξω από ένα φροντιστήριο και να καταγγείλετε πως η λειτουργία τους βλάπτει την παιδεία;
Μάθε όμως πρώτα ότι ο πατέρας μου ήταν εκπαιδευτικός και πάνω απ’ όλα μ’ έμαθε να σέβομαι τους δασκάλους μου, πράγμα που δε βλέπω να προσπαθούν να κάνουν οι σημερινοί γονείς.
Ο σεβασμός είναι κάτι που κερδίζετε. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να αξιώνει τον σεβασμό.
Τον έβλεπα πώς κόπιαζε ο ίδιος να μας κάνει σωστούς ανθρώπους. Και όσα χρόνια πήγαινα εγώ σχολείο, έχω να θυμάμαι δάσκαλους και καθηγητές που άξιζαν και το σεβασμό και το θαυμασμό μου. Και που μας αγαπούσαν και μας έδιναν τον καλύτερό τους εαυτό. Αυτούς εγώ ήθελα να τους μοιάσω.
Εγώ πάλι από τους πενήντα εκπαιδευτικούς που πέρασαν από τη ζωή μου είναι ζήτημα να θυμάμαι τους δύο ως αξιόλογους. Οι υπόλοιποι βαριόντουσαν τη ζωή τους.
Ναι, φυσικά μέσα στους πολλούς καλούς πάντα υπάρχουν και μερικοί σκάρτοι, αλλά πάλι και σε ποιον κλάδο δεν υπάρχουν οι τεμπέληδες; Δεν άκουσα ποτέ όμως κανέναν να λέει για τους τεμπέληδες δημόσιους ή ιδιωτικούς υπαλλήλους.
Μάλλον ζεις στο φεγγάρι αν όντως δεν έχεις ακούσει να λένε για τεμπέληδες δημόσιους υπάλληλους.
Μόνο με τους «άχρηστους» εκπαιδευτικούς τα ‘χουμε.
Εγώ δεν έχω τίποτα και με κανέναν.
Κολλάμε σ’ αυτά τα ελάχιστα αρνητικά παραδείγματα και βάζουμε στον ίδιο ντορβά και τους υπόλοιπους, γιατί είναι πιο εύκολο να γενικεύουμε και να αποποιούμαστε των ευθυνών μας ως γονείς.
Η πλειονότητα είναι τα αρνητικά παραδείγματα. Για ρώτα λίγο γύρω σου να σου πουν τη γνώμη που είχαν για τους καθηγητές τους οι συνομήλικοι σου.
Και στην τελική, αν κάνουμε την πιο εύκολη δουλειά του κόσμου, ας γινόσασταν όλοι καθηγητές και δάσκαλοι να περνάτε ζάχαρη, σας εμπόδισε κανείς;
Στο επιστρέφω. Αφού στην τελική κάνετε την πιο δύσκολη δουλειά στον κόσμο γιατί δεν τα παρατάτε να ‘ρθειτε να δουλέψετε στον ιδιωτικό τομέα να βρείτε την υγεία σας;
Αλλά η δική σου μπέσα ρε φίλε σταματά στο να σχολιάζεις αν κάποιοι άντρες τιμάνε τα παντελόνια που φοράνε, αν οι λεφτάδες ρίχνουν γκόμενες πιο εύκολα κι αν οι εκπαιδευτικοί απεργούνε μόνο για τα φράγκα. Εντάξει τότε ρε αλητόβιε, μπέσα!
Η δική μου μπέσα ορίζει πως όταν ο συνομιλητής μου πει κάτι που με ενοχλεί προσπαθώ να αντικρούσω τα επιχειρήματα του κι όχι να τον προσβάλω προσωπικά. Να με συμπαθάς αλλά ως εκπαιδευτικός θα έπρεπε να το γνωρίζεις αυτό.
Η πρώτη διαταγή που θυμάμαι, λίγο μετά το 1997 που τέλειωσα εγώ το Λύκειο, ήταν που απαγόρευσαν την διόρθωση γραπτών με κόκκινο μελάνι για να μη δημιουργούνται ψυχολογικά προβλήματα στα παιδιά, πράγμα που είχα θεωρήσει γελοίο, γιατί ό,τι μου διόρθωσαν με κόκκινο δεν το ξέχασα ποτέ.
Από εκεί και πέρα ξέρω πως έρχονται διαρκώς διαταγές για τη την αντιμετώπιση των θεμάτων που δημιουργούνται με "παιδαγωγικό" τρόπο, οι οποίες δένουν εντελώς τα χέρια των καθηγητών, επιτρέπουν την ασυδοσία, ειδικά όταν οι καθηγητές είναι αντίμέτωποι με τους γονείς που θεωρούν ότι ο βαθμός ανήκει στα παιδιά τους που φυσικά δεν έχουν κανένα λόγο να διαβάσουν για να τον κερδίσουν.
Δεν ξέρω σε τι σχολείο έισαι, η μητέρα μου όμως που είναι σε Γυμνάσιο, και έχουν Διευθυντή έναν τύπο ο οποίος θέλει να προχωρήσει στο Υπουργείο, αντιμετωπίζουν διαρκώς προβλήματα, και ζουν σε ένα καθεστώς τρομοκρατίας από τους μαθητές (που τα έχουν κάνει πλακάκια με τον Διευθυντή εναντίον των καθηγητών) του στυλ θα το πω στους γονείς μου και θα δεις τι θα πάθεις.
Και όποιος αναρωτιέται για το σχόλιο για τον Διευθυντή, θα πω ότι τον ενδιαφέρει να έχει μαθητές στο σχολείο με άριστους βαθμούς και να μην έχει τιμωρίες γραμμένες στο βιβλίο, για να φαίνεται πόσο τέλειος Διευθυντής είναι και πόσο τέλειο είναι το Γυμνάσιο κάτω από την εποπτεία του.
Συγνώμη για το μέγεθος του σχολίου και ελπίζω να κατάλαβες τι εννοώ.
alitovios, στο παραπάνω σεντόνι, το μόνο που κάνεις είναι να αναφέρεις ΓΕΝΙΚΑ για την εικόνα που έχεις εσύ (ή έστω αρκετοί) για τους εκπαιδευτικούς. Κι εμένα η ένστασή μου είναι η εξής: επειδή έτσι πιστεύεις, δε σημαίνει ότι έτσι είναι και πολύ περισσότερο ότι φταίω εγώ γι αυτό. Εγώ δεν ήρθα στο δικό σου blog να κρίνω τον κλάδο σου και το συνάφι σου.
Κι επεισή με ρώτησες γιατί δε δουλεύω στον ιδιωτικο τομέα, να σου απαντήσω: πέρασα κι από κει και δεν είδα άσπρη μέρα. Στα φροντιστήρια πίνουνε το αίμα μας, θα πρέπει να μένουμε και να λέμε κι ευχαριστώ από πάνω; Και ποιος σου είπε ότι η εκπαίδευση στον ιδιωτικό τομέα είναι εύκολη υπόθεση;
Προσωπικά δεν κάνω ιδιαίτερα εκ πεποιθήσεως. Γι αυτό μου τη δίνει που κάθεσαι και γράφεις ΓΕΝΙΚΑ και πάλι.
Το post δεν το έγραψα για να σε προσβάλω, αλλά επειδή εξοργίστηκα που για ακόμα μια φορά ακούω τα ίδια και τα ίδια, αν σ' ενόχλησε τόσο, σου ζητώ συγνώμη. Ούτε κι εγώ αναφερόμουν σε σένα προσωπικά, αλλά σε όσους έχουν αντιλήψεις σαν και σένα. Είμαστε πάτσι τώρα;
:p
mafalda, έχεις δίκιο ότι τα χέρια μας είναι δεμένα. Κι εμείς φέτος έναν τέτοιο διευθυντή έχουμε και τα παιδιά μας έχουν καβαλήσει. Έχω ζήσει τραγικές καταστάσεις κυρίως λόγω διευθυντών και προϊσταμένων της Διεύθυνσης του εκάστοτε νομού, οι οποίοι έχουν φιλοδοξίες και θέλουν να τα έχουν καλά με τους γονείς. Έχει τύχει να έρχεται γονιός και ν΄ απειλεί πως θα μας καταστρέψει τ' αυτοκίνητα και να μην μπορούμε να κάνουμε τίποτα μέχρις ότου πραγματοποιήσει την απειλή του. Αλλά αν εμείς κάνουμε το παραμικρό, μας βγάζουν στα κανάλια.Οι γονείς πραγματικά καταστρέφουν τα παιδιά τους εν αγνοία τους. Δε μας εμπιστεύονται καν, ζητάνε μόνο υψηλούς βαθμούς και να τους χαϊδεύουμε τ' αυτιά. Το σύστημα μπάζει από παντού.
Αύριο έχουμε συνάντηση με γονείς μετά από παράκληση του συλλόγου των καθηγητών, για να συζητήσουμε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε με τα παιδιά τους, στοίχημα ότι δεν θα έχει κανένα απολύτως αποτέλεσμα.
Καλό βράδυ.
Βρίσκω πως η αντίθεσή σας είναι άνευ λόγου. Κι οι δύο έχετε τις απόψεις σας, σωστές και όχι αντικρουόμενες και η λεκτική σας σύγκρουση χωρίς ουσία. Το καλό και το ανάποδο υπάρχουν παντού και οι γενικεύσεις δεν βοηθούν. Ειρήνη φίλοι μου.
>Nosyparker: Ευχαριστώ για την επίσκεψη.
Nosy εχεις δίκιο σε οτι εχει να κανει με τα αισθήματα σου για το λειτούργημά σου και μάλλον θα ήμουν ευγνώμων αν ο γιός μου σε ειχε για δασκάλα!
Απο την άλλη ο αλητόβιος εχει δίκιο σε ολα οσα αναφέρει γιατί τα βιώνουμε καθημερινά...
Nosy να εισαι καλά!!!
Alitovie, eisai eiron kai proklitikos. Kai poly kala ekane i gata kai thixtike. Sevasmo se kapoion pou den xeroume einai ypoxreosi mas na deixnoume kai oxi ypoxreosi tou na ton kerdisei. Xairomai pou den vriskomai sto perivallon sou giati pragmatika apo maggia kai ageneia exoume xortasei. Krima...
Δημοσίευση σχολίου